Aglama krizleri... Bu aciyla bas edemiyorum

Benim anneminde benden önce bir düşüğü var. Yani bir anlamda bir ablam ya da bir abim var. Annemin dediğine göre abim var. Annem düşük yaptıktan bir sene sonra bana hamile kalmış. Sonra dayım evlendi annemi çok seven yegenleri var. Zordur muhakkak ama inan hayat o kadar da kötü değil.
 
benm bebegiminde 10 haftalikken kalbi durdu,bigun once gormustum halbuki kalbi pitir pitir atiyordu,ertesi gun ani bi kanamayla gozlerimin onunde dustu gitti.
oyuzden senin hissettiklerini cok iyi anliyorum.
benim toparlanmam 4 haftayi bulmustu,4 hafta diyorum yani aglama krizlerim azalmisti.
ani aglama krizlerin cok normal,ben gulerken bi anda aglamaya basliyordum.
ama 3 sene once benimle ayni anda hamile olan bi arkadasimin kardesi vardi,benden 2 hafta sonra dogum yapacakti,ben dogum yaptim ve duydum ki bebegi 39. haftada karninda olmus:KK61: suni sanciyla olu dogum yaptirmislar kiza..
ikinci gebeligimde dusuk yaptigimda sarsildim ama hic neden ben demedim..
bana nimetini sinirsizca verirken neden verdin bunu Allahim demiyorum,aldigin icinde neden demeye haya ederim dedikce yukum azaldi sanki..
2 ay sonrasinda ise tekrar hamile kaldim cok sukur,insallah bu kez Rabbim tamamina erdirir diye dua ediyorum.
Veren ve alan Allahin sani yucedir,O ister olur..
uzul agla,acini yasa ama emin ol gececek..
Rabbim daha beteriyle sinamasin kimseyi..
Arkadaşının hikayesini okurken kanım dondu resmen :-( Allah konu sahibine ve böyle acılar yaşayan herkese sabır versin.
 
Aynı acıyı bende yasadım tup bebekle hamile kalmıştım doktor yasimdan dolayi belkide son sansim oldugunu soylemisti.ufak bi kanama yaşayıp doktora gittiğimde 7 haftalik ken kalp atışlarının olmadığını ve kürtaj olmam gerektiğini öğrendim.dünya başıma yıkıldı sandım surekli ağlama krizleri yasadim.kimselerle konuşmak istemedim ise gidemedim sonra sonra toparladım acinizi cook iyi anlıyorum.yine hamile kalip yavrunuzu sagliklica kucaginiza almaniz icin yavaş yavaş toparlanip hayata kaldığı yerden devam etmek lazim.allah yardımcınız olsun
 
Seni
konu belki de yanlis yerdedir bilemedim.

Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.

Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.

Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....

Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.

Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.

Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...

Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.

Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "

Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.
Seni o kadar iyi anliyorumki 28 eylulde 9.5 haftalik bebegimi kalbi durduğu icin kurtaj olmak zorunda kaldim hala durup dururken aglamalarim gecmedi işe basladim hamile olan arkadaslarim var onlarin bana acir gozle bakmalarina herkesin gecmis olsun dediginde bile acimi her seferinde tekrar tekrar yasiyorum ruyamda kendimi hamile görüyorum neden diyorum hep hic bir sorun yoktu neden durup dururken böyle bisey oldu anlam veremiyorum karnıma dokundugumda hic birsey hissedemiyorum o varken icimde olduğunu hissediyordum onun icindi hersey onun icin o bizi birakip gitti aci geçmiyor iste ne yaparsan yap gecmiyor insanlar konusuyor dinliyorum onlari haklılar ama o zman onlari dinlemek iyi geliyor ama aradan zaman gecince tekrar tekrar hatırlıyorum her gece başımı yastiga koydugumda agliyorum ruyalarima giriyor artik allah birdaha kimseye yasatmasin bizede en yakin zamanda tekrar bebis versin
 
konu belki de yanlis yerdedir bilemedim.

Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.

Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.

Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....

Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.

Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.

Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...

Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.

Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "

Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.

Ağlayarak okudum inan ki iki evladını hissedemeden kaybeden bir Anne'yim ben de ..Rabbim kimseye yaşatmasın canımdan can gitti vardır Rabbimin bir bildiği vardır illa ki .ama üzülmemek elde değil seni öyle iyi anlıyorum ki .şimdi tekrar hamileyim her hafta doktora gittim doktor artık az l diyor bebeğimi gördüğümde çok ağlamamdan şikayet ediyor. Bu acıyı yaşadınız mı bu korkuyu biliyor musunuz diyemiyorum sadece.bi yerde okumuştum bebeklerimizi melekler cennete götürmek isterlermiş. Ben Annemi bekliyorum dermiş meleklerimiz Annen benim diye kandırma istermiş melekler .hayır ben Annemi kokusundan tanırım dermiş. Ne kadar gerçek bilmiyorum ama içim çok yanmıştı. Şuna inanıyorum ki mahşerde meleklerimiz karşılayacak bizi. Üzülme demenin çok saçma olduğunu o kadar iyi biliyorum ki içinde kopan fırtınayı da.en güzel sen özetlenmişsin. "Sizin hiç çocuğunuz öldü mü? "Rabbim sabır versin ve en kısa zamanda sağlıklı bir evlat nasip etsin inşallah..
Bende aglayarak okudum bende aynilarimi yasadim 3aylikken bebegim neyazikki düşükle sonuclandi ben bebegimin elinden tutamadım düşerken elimden gelen tek care aglayarak ninni söylemek oldu :KK43: 1 sene önceydi hic unutamamdim cok zordu hala yavrumla evde tek basinayken konusuyorum beni duyuyordur diye düşünüyorum bizi bekliyorlar haklisin canim:KK43: simdi hamilelik istiyorum ama cok korkuyorum... oglumherseyim oglumherseyim suan hamileymissin ALLAHIM kucagina sagliklica almayi nasip etsin İNŞALLAH kardeşim :KK200:
 
Merhaba benimde geçen hafta 27 haftalik meleğim preklemsi geçirdim ve kaybettim öncesinde de 8 ve 6 haftalik dusuklerin oldu öncelikle bana teselli vermek için söylenen bütün sözler canımı acıtıyor 2 aylik bebegim in kalbi durunca ya daha büyük olsaydı demişlerdi 6 yada 7 aylık bebeklerini kaybedenler var demişlerdi şimdi 7 aylık Bebeğimi ölü doğum yaptım şimdide ya doğup ölseydı dediler 5 yada 8 hafta yada 27 hepsinin acısı aynı yaşayan bilir acimi yaşıyorum giysileri ne sarılıp Ağlıyorum sonra toparliyorum ağlama diyolar yanlarında aglamiyorum ama ağlamak iyi geliyo film izliyorum sonra bebeğim acısı ağır geliyo başlıyorum ağlamaya sonra normal halime dönüyorum gülüyorum sohbet ediyorum sonra yine Ağlıyorum diğerlerinde bole atlattim acısını yaşayan bilir bebegim den geriye giysileri ve tarif edilemez bi acı kaldı meleğim çok özlüyorum tekmelerini çok özlüyorum ama zamanla açım hafifliği çek bunu da biliyorum 7 ay öncede annemi kaybettim acısı çok büyük ama ilk zamanki gibi değil zaman en güzel ilaç allah bize sabır versin
 
Psikolog bir arkadasim var. Bu donemde nasil bir tedavi yontemi izlemem lazim diye onu aradim. Ben bir geleyim biz goruselim bir duruma gore soylerim dedi.

Dun bendeydi, saatlerce konustuk, bana tek bir teselli cumlesi kurmadi, ama kendimi inanilmaz iyi hissettim.

Neden insanalr seni sakinlestirmeye calisiyor? Neden seni mutlu etmek icin oyalamaya calisiyor? Senin icin de kocaman bir aci var, ve bu aci ancak aglayarak bagirarak cami cerceveyi indirerek dinecek. Sen bu krizleri ne kadar kisa surede gecirirsen o kadar cabuk atlatirsin. Eger bunlari yapmayi ertelersen sadece tedavi sureni uzatirsin hatta sonrasinda saplanti haline gelebilir dedi.

Aglamak geldiyse icinden o an agla, toplanti da, derste, otobuste, ne an geldiyse icinden o an agla. İnsanlar seni teselli etmeye calistiginda da onlara sadece de ki, size katiliyorum, ama canim aciyor, o yuzden su an soylediklerinizin benim icin bir onemi yok. Bu sekilde davranirsan gorursun ki bir sure sonra bu ataklar azalacak, ha buna ragmen eger 1 aydan uzun suruyor ve giderek artiyorsa o zaman ilac destegi gerekebilir, duruma birlikte bakariz dedi.

Ozellikle paylasmak istedim, belki sizi de rahatlatacak bir cumle bulursunuz icinden
 
Bende aglayarak okudum bende aynilarimi yasadim 3aylikken bebegim neyazikki düşükle sonuclandi ben bebegimin elinden tutamadım düşerken elimden gelen tek care aglayarak ninni söylemek oldu :KK43: 1 sene önceydi hic unutamamdim cok zordu hala yavrumla evde tek basinayken konusuyorum beni duyuyordur diye düşünüyorum bizi bekliyorlar haklisin canim:KK43: simdi hamilelik istiyorum ama cok korkuyorum... oglumherseyim oglumherseyim suan hamileymissin ALLAHIM kucagina sagliklica almayi nasip etsin İNŞALLAH kardeşim :KK200:
Amin kardeşim darısı hepinizin başına. .ne korkular yaşıyorum inan ki en iyi sen ,aynı acıyı tadan kardeşlerim anlar en iyi .karnıma dokunup sevemiyorum bile meleğimi. Babası ben sadece ne olur gitme sana ihtiyacımız var diyebiliyoruz. Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın ne anlatılır, ne tedavi edilir. Allah 'ım gönüllerinizi ferahlatsin ..
 
Amin kardeşim darısı hepinizin başına. .ne korkular yaşıyorum inan ki en iyi sen ,aynı acıyı tadan kardeşlerim anlar en iyi .karnıma dokunup sevemiyorum bile meleğimi. Babası ben sadece ne olur gitme sana ihtiyacımız var diyebiliyoruz. Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın ne anlatılır, ne tedavi edilir. Allah 'ım gönüllerinizi ferahlatsin ..
AMIN kardeşim.. bu aciyi tadan bilir korkularini cok iyi anliyorum senin icin dua edicem İNŞALLAH meleğine kavusursun RABBiM size bağışlasın kuzum. Evimiz bebeklerimizin sesleriyle neşelensin INŞALLAH :KK36:
 
Ah güzelim..
Başın sağolsun öncelikle..
Ben de melek annesiyim.
6 aylık erken doğum yaptım,
oğlumu kaybettim...
Bebeğim yaşamadı, 10 ay oldu...
-Bu acı geçmiyor, hafiflemiyor.
SADECE bekliyorsun.
Geri gelecek gibi geliyor,
ama gelmiyor...

Hiçbir yardım almadm.
Sevdiklerimle vakit geçirdim sadece,
yoksa böyle olamazdım..
Gece yağmur yağdığında bile ağlardım
toprağı ıslanıyor üşüyor diye....

Rabbim yeniden nasip etsin.
Sağ salim kucağına al inşallah..
Geçicek diye teselli edemiycem,
geçmiycek bunu sen de biliyosun..
Sana; Onun acısıyla yaşamayı
öğrenmeye çalışmak kalacak sadece...​
 
konu belki de yanlis yerdedir bilemedim.

Henuz 1 hafta oldu bebegimin kalbi durdugu icin benden kopartilali. Eger kalbi durmasaydi pazartesi gunu ikili test icin kontrolumuz vardi.

Ve ben eger grip olmamis olsaydim, doktorum gel bir bakalim gribin siddetine demeseydi, bebegimin icimde olu oldugundan haberim bile olmayacakti.

Allah a inanan ve tevekkul eden bir insan oldum herzaman. O ne uygun gorduyse ona boyun egmeyi bildim. Yine ondan gelene boynum kildan ince, yine biliyorum ki rabbim bu aciyi da verdiyse benim icin daha hayirlisi olacagi icin vermistir, o ne eylerse guzel eyler, biliyorum bilmesine de....

Canimin nasil yandigini tarif etmeme imkan dahi yok. Hani evlat acisi derler ya, tum iliklerime kadar o aciyi hissediyorum. Butun hucrelerim aciyor, durup dururken hicbirsey yokken aglama krizlerine giriyorum.

Sure gectikce hafifler dedigim acim gunden gune buyuyor icimde. Kurtaj sonrasi kontrole gittim persembe gunu. Doktorum 10 gun rapor vermisti, kontrole gittigim gune kadar esimden baska tek bir kisiyle ne gorustum ne telefonlara ciktim. O gun kendimi toplayacagim artik diye kararlastirip dus aldim, ozenerek giyindim, takilarimi taktim, fon cektim, makyaj yaptim. İyi gorunursem iyi hissederim sandim. Doktorum muayene sonrasi fiziksel olarak iyi oldugumu, ama psikolojik olarak destek almam gerektigini soyledi. Gerek olmadigini belirttim. Kendim halledebilirim dedim.

Doktorum o an dedi ki, sen istedigin kadar giyin hazirlan, ellerin titriyor kelimeleri karistriyorsun, bu odada seninle ne kadar cok heyecanlandiran zamanlar yasadik birlikte, normalde heyecanlndiginda verdigin tepkilerin bunlar olmadigini biliyorum dedi...

Dun gece ise cok ama cok buyuk bir aglama krizi gecirdim. Sabaha kadar uyku tutmuyor zaten, yatakta oturuyordum. Sabaha karsi bir saatti ve telefondan oyun oynayarak kafami dagitmaya calisiyordum. Aniden icimde kocaman acisini hissettim ve bagira bagira haykira haykira aglamaya basladim. Ellerim ayaklarimin bagi cozuldu sanki, yigilip kaldim yataga. Esim adamcagiz uykusundan uyanip ne yapacagini sasirdi bana. Yaklasik 1,5 saat kriz seklinde agladim.

Psikolojik destek alacagim, kendi kendime atlatamiyorum farkindayim. Ama hersey anlamini yitirmis durumda su an. Birileri beni teselli edecek bir seyler soylediginde saatlerce bana gayet mantikli ve guzel konussa dahi konusmanin sonunda tek bir cumleyle anlamsizlastiriyorum anlattiklarini. "Senin hic cocugun öldü mü? "

Bu gibi kayiplar travmalar yasayanlar bu sureci nasil atlattilar paylasabilirlerse cok sevinirim.
Basın sağolsun cnm biliyorum zor ben iki evladimi erken doğumla kaybettim elini tutup yüzüne baktıktan sonra gomdum toprağa yıllarda geçse acin bitmez sadece acıyla yaşamayı öğrenirsin eğer acının hafiflemesini istiyorsan tek çare tekrar anne olup evladına sarılmak ben usanmadim bikmadim isyan etmedim sende sabret yeri gelince ağla dua et ama isyan etmeden Allah tan hayirlisini iste inşallah Allah yeniden bi melek gönderir sana ve acin hafifler
 
Oyy canm benim ya ne kadar tanidik geldi yaşadıkların hissettiklerin taa iliklerime kadar hissettim acını. 17 eylül 2014 de kaybettim melegimi 37 hafta da doğum yaptm 14 saat yaşadı hiç bir problemi yoktu pamuk gibiydi o kadar güzeldi ki kızım. En son doktor hatasi dendi ve o kafayla otopsi bile istemedik o acıyla dusunemedik yada güzel allahım ole hayırlı gordu.hiç gecmicek o acı bitmicek ben hiç iyi olamicam gibiydi hayattan bi beklentim kalmamisti dediğin gibi herkese bagirip knsma yeter teselli etme senin hiç bebeğin oldu mi diyesim vardı. Beş ay korundm ve allahin izniyle tekrar hamile kaldm ama o stresi üzüntüyü var sen düşün. Ve geçti biliyo musun hepsi geçti acim yerini tebessüme birakti allah bana guzeller güzeli kızımı verdi o butün acılarımı aldi yerine mutluluk huzur verdi. O kızım da benimle en güzel yerde hiç unutmadim unutmam da. Biraz zaman ver kendine hepsi geciyo allahin izniyle allahım hep yanında olsn inşallah acin hafiflesn dayanma gücü versn rabbim.
 
Back
X