inşallah sizler gibilerine denk gelir. anne babası da öğretmen lisede.Devlet okulunda ogretmenim. Bir ogrencim var otizmli ve arkadaslarinin onu korumasina hayranim. Ben brans dersine giriyorum. Kendi ogretmenlerinin basarisidir bu belki de bilemiyorum. Hicbir sorun yok ama disaridan. Onu rahatsiz etmemeye calisiyorum derste ses tonumu bile artirmiyorum ki arada cosarim cocuklarla. Ailesi olarak surekli iletisim halinde olun ogretmeniyle. Merhametlilere denk gelir umarim.
ben de öyle düşünüyorum. kuzumun daha 2 yılı var özel eğitimle geçmesi gereken. artık süreç sonunda doktor karar vericek. ama haklısınız.Benim de otizmlinogrencim var ogretmenler ne kadar dikkat etsene ogrenciler kotu davranabiliyor.Onlar icin olan okullarda daha mutlu oluyorlar sanirim ogretmen olarak gorusum bu yonde cunku cocukluk tranvalari unutulmuyor
Benim oğluma atipik otizm teşhisi konuldu 3 yaşındayken özel eğitim vs çok üstüne düştük ve şimdi 7 yaşında bu yıl raporu yenilemediler düzeldi oğlum şükürler olsunbu durumu yaşayıp da tesell, edebilecek kimse yok mu?
Biraz umitli olun. Daha yeni baslamis 6 ay cok kisa bir sure. 6 ayda ilerleme gosteren otizmli cocuk cok azdir atipik olsa bile. Bi ogrencim vardi 5 ay devam ettik o da atipikti. Ogrencim 3 hafta okula gelmedi, okula geldikten sonra geriledigini fark ettigim gibi beni gorunce aglamaya basladi ve sinifa girmemek icin cok direndi. Ama aştık sukur ki zamanla. 1 yil olucak subatta. Hic konusamiyordu okula ilk geldigi zamanlar simdi tek sizin yegeniniz gibi tek tuk konusabiliyor. Ben tv yi kesinlike yasaklamistim. Ailesi de titiz davrandi. Gozle gorulur ilerleme oldu ogrencimde. Uzulmeyin sabır gerekli. Birden pat diye ilerlemesini beklemeyin. Kolejlerde ozel egitime muhtac cocuklar olmamali zaten. Egitim alamaz ki, ilerleyemez yani. Devletin hafif, orta ve agir duzeyde ozel egitim okullari var. Hem devletin okuluna hem de rehabilitasyona devam eder. Korkmayin uzulmeyinmerhaba arkadaşlar, hiç iyi değilim. sadece içimi dökmek istiyorum.
4 yaşına girmiş bir yeğenim var, kendisi atipik otizmli. 6 aydır falan eğitim görüyor. yazın teşhis konulmuştu, o günden beri aklımdan çıkmıyor. farklı şehirlerde yaşıyoruz. bizde 10 gün falan kalıp gittiler. onunla ilgilendim, sevdim öptüm kokladım. hepimiz ilgilendik. çok seviyoruz zaten. özel konuşma terapisi alıyor, ayrıca devlet tarafından karşılanan öözel eğitime de haftanın 2 günü gidiyor. bilmiyorum bana mı öyle geldi ama sanki gerileme görüyorum onda geçen geldiklerinden bu yana.
aslında otizmin çoğu belirtisi yok, göz kontağı kuruyor, öyle bi nesneye karşı takıntısı yok, yaşıtlarıyla ilişki kuruyor vs, ama konuşamıyor. gerçi 6 ay öncesine kadar hiç konuşmuyordu ama artık hiç olmazsa tek kelimelik konuşmalar yapabiliyor. "anne, baba, abla, elma, çiş, park" gibi. arada sırada kendi etrafında dönme durumu var.
ben korkuyorum, ileride sorun yaşayacak çünkü. biliyorum. onu üzecekler kıracaklar belki dışlayacaklar. bunları şimdiden düşünmek yersiz farkındayım ama elimde değil. istiyorum ki hiç incinmesin. çok mutlu bir çocuk olsun. bir sürü arkadaşı olsun eğlensin. ama belki öğretmeni bile kötü davranacak ona. hatırlıyorum da ben ilkokuldayken bir kaynaştırma öğrencisi vardı sınıfımızda, öğretmenimiz pek de nazik davranmıyordu. şimdi o çocuk aklıma geliyor. büyüdükçe anlıyorum işte.
o benim canımın içi, kokusu bile hala burnumda. çok korkuyorum onun mutsuz olmasından. akademik kariyeri falan bile umrumda değil. yeter ki onu kırmasınlar. üzmesinler. duyarlı olsun insanlar.
tek tesellim mutlu bir ailede yetişmesi. eskiden koleje falan verirler öyle devlet okullarındaki gibi hoyratça davranılmaz diyordum ama araştırmalarıma göre özel okullar farklı çocukları kaydetmeye yanaşmıyormuş. bu konuda bana fikir veren olursa ayrıca sevinirim.
ama bilmiyorum. hafif düzeyde otizmli olduğu için belki ilerler ama ya ilerlemezse, ya insanlar onu incitirse diye çok korkuyorum.
İnşallah yegeninizin çok mutlu bir hayatı olur. Korktuklarınızın hiç biri olmaz ama lütfen bu sekilde konuşmayın. ne bileyim belki dua yerine geçer falan.o benim her şeyim ya. hayatım boyunca mutsuz olayım yeter ki o mutlu olsun. yeter ki güzel bir çocukluk yaşasın başka bir şey istemem.
çok teşekkür ederim. iyi ki buraya konu açmışım, gerçekten öyle rahatladım ki.Sana şunu söylemeliyim ki en yakın arkadaşım özel eğitim öğretmeni olduğu için ve onun çevresi ile yaptığımız sohbetlerde tek bir kilit nokta çıkıyor ortaya.
AİLE!
Otizmli, down sendromlu bir çocuk iyi bir eğitim ile çok çok ilerleme kaydedebiliyor.
Konuşuyor, ayırt ediyor, sakinleşiyor, öğreniyor, hatta meslek sahibi oluyor.
Ama okul dönemi bitip de ailenin ve akrabaların yanına gidince PUFFFFFFFF her şey başa dönüyor.
Çünkü aile onun eğitimini özenmiyor, bu konuda cahil, öğretmenlerini dinlemiyor, doğru iletişim kurmuyor, onunla saatlerce uğraşmak istemiyor.
İstiyor ki aile alacağı eğitimi okulda aşsın ve unutmasın...
Öğretmenler çocuğun her geldiğinde sıfırlanmış olduğunu farkediyor çoğu zaman. Sil baştan bir daha....
Bu çocuklar özel ve siz hatayı onlara acımakla yapıyorsunuz bir kere.
Aile olarak siz güçlü kuvvetli ve bilinçli olmak zorundasınız.
Ah vah tüh döneminiz çoktan geçti sizin.
Kabullenmek ve ah vah etmemekle başlamalısınız öncelikle.
İyi bir eğitimle, aile bilinciyle bu çocuk normalin üstüne bile çıkabilir.
Belki henüz tanışmadığınız bir yönüyle dahi bile olabilir.
İnsanlar ona elbet acıyacak elbet, ah vah diyecek, rabbim şifa versin diyecek...
Ne kadar ayıp..
Bu bir hastalık değil bu bir durum!!! Eğitimden ve bilinçten başka bu çocuğa hiç bir şey faydalı olamaz!
Acıyacak insanlara kulak tıkayıp, ben acınacak bir şey görmüyorum diyip çocuğu korumalısınız.
Korkmayacak bıkmadan çocuğun eğitimine yatırım yapacaksınız. Zor bir yolculuk kabul ediyorum.
Ama bir çok örnek var. İş güç sahibi ayakları üzerinde duran nefis insanlar var.
Bu özel çocuğu gözlerinden öpüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?