Darkmore bir yengem var, abla kardeş gibiyiz. Belki öz ablalarımdan daha çok şeyi yengemle paylaşırım, o da aynı şekilde. Fakat eşi olan abim bize çok mesafeliydi hep, kardeş işte.
Birde küçük abim var. Bak aklıma gelince bile gözlerim doluyor. Sırdaşım, kardeşim, abim, dostum, kahramanım. Eşim dahil herkes der, ikiniz çok başkasınız birbirinize karşı. Sarılırım, öperim; sarılır, saçlarımı okşar. Çok istiyorum evlensin, mutlu olsun. Fakat buradaki konuları okuuunca, abimden kopacak olmak beni o kadar çok üzüyor ki... diyorum ki, evlenince sarılsam belki de eşi nispet yapıyorum sanacak. Belki kıskanacak aramızdaki samimiyeti. Ben bizim gibi bir abi-kardeş ilişkisi daha görmedim. 9 yaş var aramızda, 14 yaşında sevgilim olmuş, annem duysa kıyameti koparır abime anlatmışım ilk. Regl olmuşum, karnım ağrımış hastaneye götüreyim demiş. Gebeliklerimi, düşüklerimi her şeyimi ilk onunla paylaşmışım. İnşaallah çok iyi anlaşacağım, çok seveceğim, abimle aramızdaki o muhteşem bağı anlayacak bir eşi olur. Ağladım yine iyi mi. Üzmeyin be benim gibi görümceleri.