- 19 Nisan 2015
- 2.244
- 2.224
- 133
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
İste bir de bu dramatizasyon üzerinden, şartları hazırlamadan çocuk sahibi olmayina geliyor konu, onu da hiç anlamıyorum..Kızmayın ama yazdıklarınız birçok insanın yaşadığı şeyler. Hatta durumu iyi olanlar bile hayatlarının belli dönemlerinde bir ekmek parası bulmak için çantaların içini, pantolon ceplerini karıştırmışlardır. Yani bu kadar dramatize edip kendinize dert etmeyin. Bazen okula gitmek için bir otobüs parası bulunmaz, bazen kantinden bir simit alınamaz. Faturaları ödeyecek para yoktur, elektrik kesilir. Kira gecikir, evde yemek yoktur, dolap boştur vs. Okula yırtık ayakkabı ve yırtık gömlekle gelen çocuklar vardır. Hatta beslenme getiremeyenler. Kıyafet kumbaralarından eski pantolon ya da ceket çıkarıp giyinen babalar vardır.
Yani kıyafet eskiymiş, azmış, ne önemi var? Hz Ebubekirin ikinci bir kıyafeti olmadığı için camiye gidemediği zamanlar olmuş. Hz Muhammed efendimiz, açlığını bastırmak için midesinin üzerine taş bağlayıp gezmiş.
Bunlar için üzülmeyin. Şeref nişanınız olarak algılayın.
Zaten bu şartlarda aileye kol kanat germek insanın görevidir ve insan gibi insan olduğunu gösterir.
İçime atıp dert sahibi olmayım diye buraya yazıyorum kızlar...
Kendimi bildim bileli hep yoksulluk çektik. 23 yaşına geldim, yapamadığım her şeye parasizlik engel oldu.
Güzel bir üniversteyi kazandım, ama parasızlık yüzünden gidemedim. Memleketimde ailemin yaninda okumak zorunda kaldim.
Çok şükür devlet burs verdi, ama onu da kendi gönlümce harcayamadm. Aileme harcadım ihtiyacımdan fazlasını. Şikayetçi değilim onlarla paylaştiğim için.
Mezun oldum.Dershaneye gidemeden 'ailem için' diyerek bu motivasyonla ilk yılımda atandim kpss ile. Görevime daha başlayamadm.
AmA bugün şunu fark ettim ki ben gönlümden geçtiği gibi giyinememişim hiç. Mesela bugün dolabimda bir şeyim olmadığını fark ettim.
Mesela bir kitap almak.istesem parasızlık engel olmuş hep.
Kişisel bakım için bir şeyler almak istesem param olmadığını fark etmişim.
Sevgilimle bir yere gitsek hesabı ödemek için günler öncesinden o parayı ayirir saklarım. Ödedikten sonra bana bir şey kalmaz. Vs.
Nasip olur da görevime başlarsam ve bu dediklerimi bir gün para korkusu olmadan yapabilirsem... En büyük hayalim birilerine yardım etmek. Benim yaşadığımı kimse yaşamasn diye.
Bu gece buna içlendim biraz. Belki birileri bir gün her şeyin güzel olacağıni söyler de şu kasvet halim dağılır diye...
Hatta konu sahibinin ailesi, çok vicdanlı bir evlat yetiştiren kıymetli bir aile benceİste bir de bu dramatizasyon üzerinden, şartları hazırlamadan çocuk sahibi olmayina geliyor konu, onu da hiç anlamıyorum..
Herkes elinden gelenin en iyisini vermeye çalışır, kimi saraylarda büyutur, kimi evine et alamaz, sadece çocuğuna yedirir..
Bakamamak.. Açlık yaşatmak, çok başka..
Ama her orta halli çocuk yapmasın o zaman.. Bence insanlar mutluluğun maneviyatta olduğunu öğretmenli, öğrenmeli..
Konu sahibi siz yanlış anlamayın, sizi de anlıyorum, ama bunların çoğu topluma göre şekillenen olgular..