Kızlar yine gecelemişsiniz, yalnız ne zaman girsem önce bir hüzün denizinde boğuluyorum sonra bir anda neşeleniyorum.
Bu kadar ani duygu geçişleri mahvediyor beni yapmayın bunu

Hepinizin güzel kalbinden öpüyorum ya üzmeyin kendinizi nolur

Ben de birkaç şey söylemek istiyorum affınıza sığınarak...
Aile konusunda küçüklüğümden gelen kırgınlıklarım çok fazla. Kendi hayatlarına ve sıkıntılarına dalıp çocuklarını görmezden gelmişler maalesef ve bu durumun açtığı boşluğu yıllar sonra fark ediyor insan. Sonra bunları düzeltmek için çabalıyorsun ama bir yere kadar başarılı olabiliyorsun.
İş hayatında da hakkımı alamadığım, bundan daha iyisi olmalıydı dediğim durumlar oldu fazlasıyla. Yine de şimdi bir şekilde iyi kötü ilerliyor, buna şükür diyorum.
Aşk konusuna gelirsem; umutsuz anımızda karşımıza biri çıkacak o zaman aşka sevgiye inanacağız tarzı söylemlere çok katılamıyorum maalesef. Bu tip sözler yaşı biraz daha genç insanlar için umut oluyor ama ben ve benim gibi olanlar için biraz geç

Genç yaşlarda ben de inanmak isterdim çok takılmazdım, sonra baktım ki herkes benzer şeyleri yaşamıyor. Benim hayatımda bu olmayacak demek ki dedim ben de. En son hayatıma giren insan bi umut olmuştu, o da boş çıktı zaten... Aşkı sevgiyi tatmadan, duygusal anlamda güzel bir şeyler paylaşmadan, çocuk sahibi olmadan da yaşayabilirim. Belki biraz eksik, biraz buruk ama yaşarım...