Aidiyet hissedemiyorum

gibigibiyim · 23 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Merhaba kızlar.
Sorunum çok derin. Şöyle ki, aidiyet hissedemiyorum. Yaşadığım sehre karşı ya da aileme karşı bir aidiyet duygum yok. Hiç bir sey bana ait degilmis gibi. Hayatıma giren insan olsun ya da telefonum olsun bir şey farketmiyor,hicbiri bana ait degil gibi,uzerindeki sorumlulugumu hissetmiyorum . Hani herkesin en sevdiği renk, yemek, şehir vb. vardır ya,benim yok. Bir işi yapmak konusunda çok isteksizim. Kadın erkek iliskilerinde de sanki karşı tarafa hep gidecekmisim gibi davraniyorum. Ya da başkasını bulsam giderim gibi davranıyorum. Bunu hic yapmadım ama potansiyelim var. Üzücü bir duruma pek uzulmedigim de oluyor. Hic bir sey hissetmedigim oluyor. Insanlar üzülüyor ben öyle bakıyorum.
Birini cok seviyorum gibi hissediyorum zaman geciyor umrumda olmuyor. Bir ay önce yoklugunu eksiklik olarak nitelendirdigim biri, bir ay sonra sıradan biri olabiliyor. Bunu cogunlukla hayatimdaki insanlarin davranışları da belirliyor. Sorun ne bilmiyorum. Doktora gidip bunlari anlatmak istemiyorum. Fikriniz var mı bu konuda?

bi sorun yok bence.. mantık insanıysanız demekkii

gayet iyi bi özellik

Yesilortu · 23 Şubat 2016

BenIpek .!.:
Canım şöyle ki; yetişkinlikte yaşadığımız psikolojik kaynaklı sorunların tamamı neredeyse çocuklukla bağlantılı.

Mesela sinirli, topluma uyum sağlayamayan yetişkinler çocukken aile içi şiddet sahnelerine maruz kalmışlardır. Babanın anneyi dövmesi gibi. Bu beyin sinyallerini etkiliyor ve tedavisi mümkün olmayan, yani geri dönüşümü olmayan hasar bırakıyor beyinde.Eğer bir odan olsaydı bu sende aidiyet duygusu yaratabilirdi ya da katkı sağlardı. Kendi sınırların içinde, kendini idame ettiğin bir alan. Mesela uyuduğun, ders çalıştığın.Ama büyüklerle birlikte salon gibi yerlerde uyuyan çocuklarda büyüdükleri zaman buna benzer sorunlar olabiliyor. O yüzden aileler çocuklara evde bir alan belirlemeli.

Benim kızım 5,5 yaşında bazen bana meydan okuyor. Bir şeyi yerini değiştiriyorum odasında kızıyor “burası benim odam istediğim yere koyarım” gibi..

Sanırım bunun geri dönüşü yok hep böyle aidiyet hissetmeden yaşayacağım Evlilik hayatına da ayak uyduramam sanırım. Bunun çözümü yok mu? Hep böyle tuhaf olmak zorunda mıyım? Mesela ailemden uzaklaşsam işe yarar mı? Başka şehirde yaşasam?

Seraa0606 · 23 Şubat 2016

Bende biraz sizin gibiyim bu halimden memnunum.
Bur nesneye, bir insana deli gibi baglanan ona tapan insanlardansa bu ruh hali bana daha saglikli geliyor.
Bende sizin yaslarinizdayim yazin evleniyorum kendi evim kendi ailem olmasi dusuncesi bu aidiyet duygumu biraz gelistirdi.

buna · 23 Şubat 2016

Bende de var o durum ama bulunduğum şehirle ilgili, oturduğum evle ilgili ama ben hiç sizin gibi kendimi sorgulamamıştım. Eşime ve kızıma karşı aidiyet duygum tam geri durumlar benim de sizin gibi. Bulunduğum yerden taşınmayı düşünüyorum ama olumlu etki yaratacak mı bilemiyorum.

BenIpek · 23 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Sanırım bunun geri dönüşü yok hep böyle aidiyet hissetmeden yaşayacağım Evlilik hayatına da ayak uyduramam sanırım. Bunun çözümü yok mu? Hep böyle tuhaf olmak zorunda mıyım? Mesela ailemden uzaklaşsam işe yarar mı? Başka şehirde yaşasam?

Seni tanımadığım için yani birkaç örnekle şöyle diyemiyorum tabi ya da diğer yorum yapan arkadaşlar da aynı şekilde.

Aslında bu biraz da dış çevredeki olaylarla ilgili. Mesela şehitler, ani ölümler, hastalıklar, bunlar farkında olmadan da bizi etkiliyor. Geçen hafta şehit olan askerlerden biri bizim tanıdığımızdı. Kendisini tanıyorum son derece efendi, saygılı, hayat doluydu, ama Ankara’daki patlamada şehit oldu. 30 yaşında bile yoktu. Bu bende bir an dünya aidiyet hissimi kopardı. Çünkü hayat çok anlamsız ve boş ve kısa geldi bana. Nasıl olsa bir gün öleceğiz düşüncesi…

Ancak hayat devam ediyor. Okuyor musun sen, çalışıyor musun? Yaşın kaç?

ist_nbl · 23 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Merhaba kızlar.
Sorunum çok derin. Şöyle ki, aidiyet hissedemiyorum. Yaşadığım sehre karşı ya da aileme karşı bir aidiyet duygum yok. Hiç bir sey bana ait degilmis gibi. Hayatıma giren insan olsun ya da telefonum olsun bir şey farketmiyor,hicbiri bana ait degil gibi,uzerindeki sorumlulugumu hissetmiyorum . Hani herkesin en sevdiği renk, yemek, şehir vb. vardır ya,benim yok. Bir işi yapmak konusunda çok isteksizim. Kadın erkek iliskilerinde de sanki karşı tarafa hep gidecekmisim gibi davraniyorum. Ya da başkasını bulsam giderim gibi davranıyorum. Bunu hic yapmadım ama potansiyelim var. Üzücü bir duruma pek uzulmedigim de oluyor. Hic bir sey hissetmedigim oluyor. Insanlar üzülüyor ben öyle bakıyorum.
Birini cok seviyorum gibi hissediyorum zaman geciyor umrumda olmuyor. Bir ay önce yoklugunu eksiklik olarak nitelendirdigim biri, bir ay sonra sıradan biri olabiliyor. Bunu cogunlukla hayatimdaki insanlarin davranışları da belirliyor. Sorun ne bilmiyorum. Doktora gidip bunlari anlatmak istemiyorum. Fikriniz var mı bu konuda?

Vee böylece sen de katılmış oldun aramıza. Depresyon alemine hoşgeldin!

Bazen hiç yoktan ortaya çıkar, bazen kötü bir olaydan sonra, bazen geçmişte yaşadığın bir tramvayı tetikler bir saniyelik hadise ve bi bakarsın nur topu gibi bir depresyonun olmuş. Duygu Durum bozukluğu filan. Majörüydü minörüydü çeşit çeşit rengarenk.

Psikiyatri yolları taştan.. :KK14:

Yesilortu · 23 Şubat 2016

BenIpek .!.:
Seni tanımadığım için yani birkaç örnekle şöyle diyemiyorum tabi ya da diğer yorum yapan arkadaşlar da aynı şekilde.

Aslında bu biraz da dış çevredeki olaylarla ilgili. Mesela şehitler, ani ölümler, hastalıklar, bunlar farkında olmadan da bizi etkiliyor. Geçen hafta şehit olan askerlerden biri bizim tanıdığımızdı. Kendisini tanıyorum son derece efendi, saygılı, hayat doluydu, ama Ankara’daki patlamada şehit oldu. 30 yaşında bile yoktu. Bu bende bir an dünya aidiyet hissimi kopardı. Çünkü hayat çok anlamsız ve boş ve kısa geldi bana. Nasıl olsa bir gün öleceğiz düşüncesi…

Ancak hayat devam ediyor. Okuyor musun sen, çalışıyor musun? Yaşın kaç?

24 yaşındayım, okuyorum. Sorunun kaynağını bulmak da önemli. Ben kendi halime biriyim. Aslında neşeli de bir insanım ama aidiyet duymuyorum. Aileme bağlı değilim. Hiç özlemiyorum mesela.

Yesilortu · 23 Şubat 2016

ist_nbl .!.:
Vee böylece sen de katılmış oldun aramıza. Depresyon alemine hoşgeldin!

Bazen hiç yoktan ortaya çıkar, bazen kötü bir olaydan sonra, bazen geçmişte yaşadığın bir tramvayı tetikler bir saniyelik hadise ve bi bakarsın nur topu gibi bir depresyonun olmuş. Duygu Durum bozukluğu filan. Majörüydü minörüydü çeşit çeşit rengarenk.

Psikiyatri yolları taştan..

Depresyonda değilim ki yahu :) Sadece hissiyatımı ve aidiyetimi kaybettim :)

BenIpek · 23 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
24 yaşındayım, okuyorum. Sorunun kaynağını bulmak da önemli. Ben kendi halime biriyim. Aslında neşeli de bir insanım ama aidiyet duymuyorum. Aileme bağlı değilim. Hiç özlemiyorum mesela.

Bu sendromu yaşayan ilk sen değilsin merak etme.

Özlememek biraz yaşınla ve yaşadığın ortamla bağlantılı. Birlikte olduğunuz için belki..

Ama yaşın ilerleyip Allah korusun birini kaybedersen nasıl da ait olduğunu anlarsın..O zaman da boşluğunu dolduramazsın.

Allah acılarını göstermesin. Bunları takma kafana. Sadece güzel düşün ki güzel olayları çek kendine.

Yesilortu · 23 Şubat 2016

BenIpek .!.:
Bu sendromu yaşayan ilk sen değilsin merak etme.

Özlememek biraz yaşınla ve yaşadığın ortamla bağlantılı. Birlikte olduğunuz için belki..

Ama yaşın ilerleyip Allah korusun birini kaybedersen nasıl da ait olduğunu anlarsın..O zaman da boşluğunu dolduramazsın.

Allah acılarını göstermesin. Bunları takma kafana. Sadece güzel düşün ki güzel olayları çek kendine.

Haklısınız teşekkür ederim. Belki de ait olmak kavramını sadece kavram olarak ele aldığım için böyledir. Ait olamaya çalışmak yerine pek çaba sarfetmediğim içindir.

ist_nbl · 23 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Depresyonda değilim ki yahu :) Sadece hissiyatımı ve aidiyetimi kaybettim :)

Siz öyle diyorsanız, öyledir :)

DoLL_ · 23 Şubat 2016

Bence bu durum normal değil. Senin eski konularını da hatırlıyorum. Arkadaş istiyorsun, beğenilmek istiyorsun, erkek arkadaş istiyorsun. Aidiyeti olmayan insan bunlara sahip olmak istemez. Sen sahip olamadıklarından ötürü,sahip olduklarına değer vermiyorsun. Eksiklik yaşıyorsun ve bunun etkileri bunlar.

Aigerim · 23 Şubat 2016

Ben ek olarak arkadaslik bagi kuramiyorum. Merhaba merhaba evresinden ilerisi icime fenalik getiriyor. Fikrini sormadan yorum yapip ogut verenlerle, yasi yakin olup da ablalik taslayanlarla, nispet yapanlarla, beni vasat kendisini muhtesem gostermeye calisanlarla aniden selami kesiyorum. Tek tarafli samimiyet ve aniden teklifsizlige dayanamiyorum.
Mezun oldugum liseye de aidiyet hissetmiyorum mesela. Kimseyi de ozlemiyorum.
Sevgili olmak da benim icin cok zor hatta yipratici... Sokaga cikarken birine haber vermek ya da izin almak bana zulum gibi gelir mesela. Gunaydin mesaji atacagima kalkar yuzumu yikar, giyinir, makyaj yapar, zaman kalirsa da ekmek kizartirim. Fedakarlik yapmak, biri icin cabalamak, ait olmak, onsuz olamam demek bana gore degil.

Hassaskiz · 23 Şubat 2016

Cok yogun uzuntu mu yasadiniz da boyle ya da kayiplar bo donem ben de boyle hissediyordum,bazen halâ

arnir · 23 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Merhaba kızlar.
Sorunum çok derin. Şöyle ki, aidiyet hissedemiyorum. Yaşadığım sehre karşı ya da aileme karşı bir aidiyet duygum yok. Hiç bir sey bana ait degilmis gibi. Hayatıma giren insan olsun ya da telefonum olsun bir şey farketmiyor,hicbiri bana ait degil gibi,uzerindeki sorumlulugumu hissetmiyorum . Hani herkesin en sevdiği renk, yemek, şehir vb. vardır ya,benim yok. Bir işi yapmak konusunda çok isteksizim. Kadın erkek iliskilerinde de sanki karşı tarafa hep gidecekmisim gibi davraniyorum. Ya da başkasını bulsam giderim gibi davranıyorum. Bunu hic yapmadım ama potansiyelim var. Üzücü bir duruma pek uzulmedigim de oluyor. Hic bir sey hissetmedigim oluyor. Insanlar üzülüyor ben öyle bakıyorum.
Birini cok seviyorum gibi hissediyorum zaman geciyor umrumda olmuyor. Bir ay önce yoklugunu eksiklik olarak nitelendirdigim biri, bir ay sonra sıradan biri olabiliyor. Bunu cogunlukla hayatimdaki insanlarin davranışları da belirliyor. Sorun ne bilmiyorum. Doktora gidip bunlari anlatmak istemiyorum. Fikriniz var mı bu konuda?

Bence cok fazla vasat şey var hayatında

TanGO · 24 Şubat 2016

Bu duygu bende de var burda yazılanları okuyunca çocukken kendime ait alan yoktur acaba ondanmi boyleyim diyorum. Ben de zaman zaman rahatsızlık duyuyorum.yasadigin şehri değiştirmek ise yaramiyor onu soyliyim ben yaptım çünkü oraya da ait hissetmiyceksin. Erkek arkadaş edindiğimde de böyle hissederdim çok kolay vazgecerdim bu yüzden sanırım geç evlendim şimdi eşime aidiyet hissediyorum sevgiliyken baslarda ona da hissetmiyordum benim oldugum sehirde geciciydi aman nasilsa gidicek diye devam ettim hep yoksa ayrilirdim :confused:

.oyle oyle zaman gecirdikce baglanmisim.yaşadığımız şehirde geciciyiz yaza tasinicaz biran önce gitmek istiyorum muhtemelen tasinicagimiz şehirde de böyle hissedicem tedavisi varmı bilmiyorum

TanGO · 24 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Bu dönem yaşadığım şehri ve evimi degistirmek istiyorum.ise yarar mı, yoksa yalnızlık daha kotu mu olur?

Daha kötü de olmaz daha iyi de olmaz dediğim gibi aynı şeyi yaptım ben.bir sure ilk hevesle daha iyi hissedeceksin ama sonra aynı olacak

efftelya · 24 Şubat 2016

slimsigara .!.:
Bende vardı bu durum.
22 yasina kadar falan.
Hicbir seyi benimsememe, hep bi cekip gitme hevesi.
3 kere okudugum universiteyi degistirdim benimseyemedim diye.
Kac yasindasin, evli misin vs bilmiyorum.
Ben esimi tanidigimda gecti. Dogru duzgun bi ailem yoktu. Ailem oldu.
Ben buni birakamam, o beni birakamaz, hanimis bizim yasadigimiz semt, hanimis bizim evimiz moduna girdim.
Ozel bir sey yapmadim.

Cekıp gıtme havam olmadı ama cok hıssız yasadım.Babamı kaybedınce hıssızlıgı ogrendım.Aynı seyı bende evlenınce yasadım.Benım evım; benım esım, benım halım, benım ocagım, benım bucagım..

CuteMom · 24 Şubat 2016

Dur dur bu kadarı fazla geldı
Bende genel olarak baglılık duygusunu cok hıssetmem
hatat gecen gunlerde bızım kızlara dedımkı ben asker yolu beklemedım zaten ben 3 gun gormedıgım kısıyı unutuyorum nasıl yanı dedıler :) potansıyelımde var ama bundan sıkayetcı degılım . Baglılık duymamam gereken seylere karsı bunu hıssetmıyorum sorun oldugunu dusunmedım . telefon cok onemlı degıl kı yenısını alırım mesela der gecerım

ozelbir_i · 24 Şubat 2016

Yesilortu .!.:
Sanırım bunun geri dönüşü yok hep böyle aidiyet hissetmeden yaşayacağım Evlilik hayatına da ayak uyduramam sanırım. Bunun çözümü yok mu? Hep böyle tuhaf olmak zorunda mıyım? Mesela ailemden uzaklaşsam işe yarar mı? Başka şehirde yaşasam?

Ne gerek var bu kadar uzulmeye kasma ya hemen bir psikoloktan yardim alin psikoterapi ya da baska bir sey yaparlar cocukluktan gelmeli bu tarz bir sorun arkadaslarda soylemis bir odanizin olmamasi gibi bende ilk defa duyuyorum ama olabilir bize kuxuk gibi gorunen seyler bir kitapta okumustum cocuklukta anne cocugu yalniz birakiyor bir hastaligimi var nedir hastaneye gelmiyor sonra birden geliyor cocuk iyilesiyor vs...bu adamcagiz cok yakisikli isi gucu yerinde ama hic bir kadina guvenmiyor ve basi sıkisinca bir kadinin kendisini kurtarmasini bekliyor yasanmis bir olay psikoterapiyle anliyorlar....

Suda var sizin birine mesela elerideki esinize birakip giderim diye biraz mesafeli olmanizi sevdim bana hos geldi bu erkekte pek ise yarar pek kiymetlidir boyle kadinlar tehtid edersiniz hissettirirsiniz saniniz yürür karsi korkutmak iyidir adrenalin iliskiyi canli tutar :KK53:

hersey duzelir gulums eyin biraz

Aidiyet hissedemiyorum

Nirvana

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Güzeldim ben o yazlar kadar zamanında...

Üye

en sevdiğim....

Serseri

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

en sevdiğim....

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Serseri

benim inandığım ölümsüz masallarım var...

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Bşlngç:72 Hdf:58 Gncl:57.5 oğulcuğum 13 aylık

Bşlngç:72 Hdf:58 Gncl:57.5 oğulcuğum 13 aylık

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar

la la la la.......

Benzer Konular