• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aile bağımlısı eşe son bir şans vermeli miyim?

Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
bence siz kendinize bir şans verin hayatınızı kurtarın böyle bir adamla sahsım adına ben mutlu olamam.siz ben olurum diyorsanız olun . babasına ev alın annesinin kölesi olun
 
Çocuk 2 yaşını geçince fiziksel yorgunluk azaldı, uykular bir nebze düzeldi, emzirme bitti hormonlarım normale döndü ilişkimiz bir tık normalleşti. Sizin de yeni bir normaliniz olacak tabii. Ama eskisi gibi asla olamayacağını da kabullendim ben. Ama ilk senedeki birbirimizden nefret ettiğimiz anlar da azaldı.
Ben ama kayınailemle organik bir bağla bağlanacağımı çocuktan önce idrak edememiştim. Çocuktan önce güzel sayılacak bir ilişkimiz vardı onlarla. Çocuktan sonra onların da gelmesi gitmesi sıklaşıyor, daha çok arıyorlar. Onların yetiştirme tarzı sana seninki ona batıyor. Eşin de o dengeyi sağlayamazsa ilişkiler daha da yıpranıyor.
Çocuk işi içine girmeden anlaşılmayan, dışardan güzel görünen ama her açıdan zorlaştıran bir şey aslında.
Çocuk olduktan sonra özellikle babasının ve eşimin her şeye karisacagini düşünüyorum ben de.Kayinvalide değil ama kayınpeder çıkmaz torun bahanesiyle.Onlar gelmese her dk eşim götürür biliyorum.Teskler hepinize.Bunlar benim de aklıma takılıyordu ama aciklamalarinizla ben de kaldıramayacağımi anladim
 
Çocuk olduktan sonra özellikle babasının ve eşimin her şeye karisacagini düşünüyorum ben de.Kayinvalide değil ama kayınpeder çıkmaz torun bahanesiyle.Onlar gelmese her dk eşim götürür biliyorum.Teskler hepinize.Bunlar benim de aklıma takılıyordu ama aciklamalarinizla ben de kaldıramayacağımi anladim
Yani boşanacaksınız öyle mi?
 
Ne şansı? Ben olsam yağmurlu günde su vermem. Neredeyse hergün 20 kırbaç cezası yazacakmış size de vazgeçmiş.
 
Çocuk olduktan sonra özellikle babasının ve eşimin her şeye karisacagini düşünüyorum ben de.Kayinvalide değil ama kayınpeder çıkmaz torun bahanesiyle.Onlar gelmese her dk eşim götürür biliyorum.Teskler hepinize.Bunlar benim de aklıma takılıyordu ama aciklamalarinizla ben de kaldıramayacağımi anladim
Şöyle söyleyeyim, lohusalıkta kayınpederle kayınvalideyle gerginleştik. Çocuk sekiz ay civerındayken kayınpederle kavga ettik, küstük. Hala küsüz. Sesini duysam kalbim hızlanıyor, ama farklı şehirlerde olduğumuz halde haftada bir kere görüntülü arıyorlar. Aynı şehirde olsaydık sizin gibi ve eşim sizin eşiniz gibi aileci değildir, aileci olsa bizden çıkmazlardı. Ben bunalıma girer çıkamazdım. İlk sene özellikle hormonlar, yorgunluk insan çok karanlık bir dönem geçiriyor. Ben ömrümde öyle bir psikoloji hatırlamam, çocuğumun o dönemli fotolarına baksam hala ağlarım öyle bir dönemdi. Ki eşim annesi kalmak istediği halde bir hafta sonra evine yolladı. Ailesine çok düşkün değildir. Çok da yardımcı oldu. Ona rağmen çok zordu çok kavga ettik. Kayınvalideler kırka kadar kalmak istiyorlar. Her ağladığında onlar almak istiyor sana vermiyor. Sen o kocayla bunlara da karşı duramaz. Sen de çocuk da mahvolursunuz.
Çocuk çok başk zorlukları olan vir şey
 
Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
hangi tarafı düzelecek?
 
Ailesine düşkünlüğü dışında hepsi aynı ben 10 yıl katlandım sonunda o boşanmaya karar verdi üstelik 2 de çocuk yaptım .yani kendime ne diyim bilemedim .sana diyeceğin def et gitsin
 
Şöyle söyleyeyim, lohusalıkta kayınpederle kayınvalideyle gerginleştik. Çocuk sekiz ay civerındayken kayınpederle kavga ettik, küstük. Hala küsüz. Sesini duysam kalbim hızlanıyor, ama farklı şehirlerde olduğumuz halde haftada bir kere görüntülü arıyorlar. Aynı şehirde olsaydık sizin gibi ve eşim sizin eşiniz gibi aileci değildir, aileci olsa bizden çıkmazlardı. Ben bunalıma girer çıkamazdım. İlk sene özellikle hormonlar, yorgunluk insan çok karanlık bir dönem geçiriyor. Ben ömrümde öyle bir psikoloji hatırlamam, çocuğumun o dönemli fotolarına baksam hala ağlarım öyle bir dönemdi. Ki eşim annesi kalmak istediği halde bir hafta sonra evine yolladı. Ailesine çok düşkün değildir. Çok da yardımcı oldu. Ona rağmen çok zordu çok kavga ettik. Kayınvalideler kırka kadar kalmak istiyorlar. Her ağladığında onlar almak istiyor sana vermiyor. Sen o kocayla bunlara da karşı duramaz. Sen de çocuk da mahvolursunuz.
Çocuk çok başk zorlukları olan vir şey
Allahım aynınşeyleri yaşamışız
 
Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Siz dalga mı geçiyorsunuz? Tabi ki şans falan vermeyin kesinlikle! Hele güvenin olmadığı yerde hiçbir şey olmaz ve hiçbir ilişki yürümez.
 
Ablacım ne şansı böyle adama afedersin b.kumu bile vermem. Ay boşa gitsin adam resmen kemirgen gibi. Hadi gitsin anacıgının dizinin dibinde yasasın. Böyle erkekler gebermeli ya ataerkilmiş... Kendi ailesi var ama kadın agac kovuğundan çıkmış herhalde. Kendine yapılan saygısızlığı sineye çekersin veya cekmezsin bilemem ama aileni o yaratık icin küçük düşürme. S.ktiri çek yoluna devam et
 
Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Tabiki de verme. Şartla surtla evlilik mi olur? Allah askina ailelerinizle görüşüp görüşmemeye kadar varmis olay. Biraz şımarık biri anladığım kadariyla. Biraz da geri kafali... Başınıza dert acmayin madem sizi mutlu etmek düşüncesinde mutsuz olacaginiz sartlari niye sunuyor. Yapmayin normalde asla bosanin kelimesi benim gibi birine göre degil ama zaten bu asamadasiniz ve degismeyecegi apaçık belli anlattiklarinizdan. Hayatinizi daha fazla karartmayin.
 
Bacım ne içtin sen? boyle insanlarla ömür geçer mi? İmkanın varsa kıymet gormedıgın, önemsenmedıgın yerde durma. Geçen zamanın 1 dk sını gerı getiremiyoruz kıymetini bil. Allah yardımcın olsun.
 
Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Bu tablodan bir şey çıkmaz. Artık zorlama, kendini daha fazla yıpratma. İlişkiler sonlanabilir, insanlar anlaşamayabilir, boşanabilirler. Bunu kabul etmen gerek. Ayrılmak dünyanın sonu değil.
 
Öncelikle barışmak isteyip şart sunmak? Daha cok siz adamın pesinden koşuyorsunuz gibi gözüküyor şartlara bakınca.

Illa barışmak istiyorsanız hiç bir sartini kabul etmeyin. Ve kendi şartlarinizi şunun benim şartım
*başka bir ile taşınmak.
*kendi babama ev almak olurdu.(sırf terbiyesizliği yuzunden)


Hodri meydan gerçekten seven insan bunları bir dakka bile dusunmez
 
Back
X