aile içindeki sürekli gergin,huzursuz,mutsuz hava...

çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.

ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.

bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı

Yasin kac canim?

25

Gençliğiyle, çocukluğuma ilgili ya da ilgi alanlarıyla ilgili bir konu açınca da mı konuşmuyor?

Aynı bizim ev.3 kardeşiz allah affetsin ama bıktık bizde.sevgi saygı yok aralarında haliyle bizde de iyni kardeşler arasında.kardeşim agresif oldu bu yüzden

boşanmayı düşünmüyolarmı, kaç yıllık evliler kaç kardeşsiniz

Maddi sikintilari olabilir. Problemleri paylasmayan bir aile iseniz cocuklar bilmez. Cozulemeyen seyler oldugu belli. Esler arasi bikkinlikta olabilir.

plaaa .!.:

çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.

ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.

bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı

Genişletmek için tıkla...

Ben 8 senedir babam denen şahısla konuşmuyorum aynı evdeyiz ama bizde de asla sohbet olmaz. Anneme sadece emreder yemeğe bunu yap, şu markettenbunu al, şuraya git, bu saatte gel, bunu giy. Muhabbete dair hiçbirşey yok hatta annem çalışmıyor, hiç çalışmamış aylık 100 tl veriyor ve kadına ne kıyafet ne hediye hiçbirşey almıyor.
Annem de boşan diyince ben çok memnunum kocamı seviyorum diyor. Ben evden dışarı çıkamaz hale geldim her dakika o... diyor, hatta 21 yaşındayım dövüyor. Annemse hala onun arkasında, babandır diyor. Bu olayların ertesi günü yine ard arda duş almalar bilmem ne..
Bende bıktım artık. Usandım ve onlardan nefret ediyorum. Böyle insanlarla bir arada olmaktan bile utanıyorum.

aglamanın üzerine gelip buraya yazıp paylaşsam iyi olacak.genel olarak cevaplıym arkadaşlar.ben 25 yaşındayım bir gün mutlu mesut,çok iyi anlaştıklarını görmedim.maddi sıkıntı yok çok şükür.boşanma mevzusu ara ara geçti.ama geleneklere bağlılık olayı var ya.yapılamaz tabi.kardeşi agresif olan arkadaşım ben de aynen öyleyim.aralarındaki gerginlik taa annem bana hamileyken varmış.ben o yüzden çok sinirli ve agresif biriyim.annem hep benim yüzümden böylesin diyor.

annem yeğenime bakıyor.hafta içi yok.haftasonu geliyor.yemek falan yapıp gidiyor yazık,baş ağrısı,ağız yaraları,mide ağrısıyla gidiyor bu evden.diyorum ya çok stresli bi ortam.gergin.gülme yok.sohbet yok....ne bir hoşgeldin,ne bir çocuklar napıyor,ne de başka bir şey.kati surette annemin olduğu ortamda konuşmuyor bile.annem yemek yapmış.yiyen var mı dedi,dolaba kaldıracaktı.ben de yeni yedik yok dedim.annem gider gitmez yemeği koydu yedi.hep böyle yapıyor.yazık kadın hafta içi haftasonu bir kere bile oturmuyor.benim sinirlerimi bozmaya başladı.ben de annemle gitcem abimin yanına,yeğenim var,bana ders çalıştırmaz diye gidemiyorum.babamın yalnız kalmasını istiyo bi tarafım.bu yaptığı ergence tavırlara katlanamıyorum

pinkestpink .!.:

Ben 8 senedir babam denen şahısla konuşmuyorum aynı evdeyiz ama bizde de asla sohbet olmaz. Anneme sadece emreder yemeğe bunu yap, şu markettenbunu al, şuraya git, bu saatte gel, bunu giy. Muhabbete dair hiçbirşey yok hatta annem çalışmıyor, hiç çalışmamış aylık 100 tl veriyor ve kadına ne kıyafet ne hediye hiçbirşey almıyor.
Annem de boşan diyince ben çok memnunum kocamı seviyorum diyor. Ben evden dışarı çıkamaz hale geldim her dakika o... diyor, hatta 21 yaşındayım dövüyor. Annemse hala onun arkasında, babandır diyor. Bu olayların ertesi günü yine ard arda duş almalar bilmem ne..
Bende bıktım artık. Usandım ve onlardan nefret ediyorum. Böyle insanlarla bir arada olmaktan bile utanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

belki tam anlamıyla aynı şeyleri yaşamıyoruz ama seni anlıyorum.çok zor.bizimki de ha fiziksel şiddet ha sözlü şiddet aynı...

Bizim evi anlatmissiniz sanki. Çözümü okulu bitirilpayaklarimin üstünde durup kendi yuvami kurmakta buluyorum ben. Onlar icin bi umut yok böyle gelmis böyle geçecek artik.

Küçükken keske bosansalar derdim hep. 3 kardeşiz cok sukur eskiden olan sıkıntıları onlar yasamadilar. Ben kendi ailemi hic iyi hatirlayamicam ilerde. O kadar üzüldüm ki simdiye kadar neden boyleler diye. Ama bana zarari oldu depresyona girdim kendi kendimi harcadim bitirdim. Degisen bisey olmadi. Hic farkinda bile olmadilar bunun.

Sana tavsiyem takmamaya calis onlari. Ne halleri varsa görsünler. Ne kadar yapabilirsen tabi.

bizim evde aynı. sadece misafir gelince düzeliyor durum, yani iyi gözüküyoruz. onun dışında genel olarak huzurlu bir evimiz yok malesef.
Senin baban konuşmuyor benimkide susmuyor, devamlı bişeylerden şikayet eder, siyaset konuşur devamlı , komşulara söylenir. hep bi huzursuzluk, hep bi memnuniyetsizlik var evde.

Ve küçüklüğümden beride babasıyla çok iyi anlaşanlara hep imrenmişimdir. ben hiç öyle olamadım

Ben de benzer bir ortamda büyüdüm, zamanla buna bir de kardeşimin agresifliği eklendi. Yeri geldi huzursuzluklar yüzünden ayrı yaşadım, yeri geldi sinir krizleri geçirip, psikolojik tedavi aldım. Ruh ve beden sağlığım hasar aldı bu sorunlu aile ortamından. Fiziksel şiddet hiç olmadı ama aşırı agresif bir babam var, sesli bir şekilde güldüğümüzde, kapı açıp kaparken ses yaptığımızda falan bile kızıp bağırabilen.

Ben de evlilik hazırlıkları yapıyorum, nişanlımın babamın karakteriyle uzaktan yakından alakası yok, yine de korkuyorum evlilikten, nişanlımın ailesinden... sanki en ufak bir şeyde kavga çıkacakmış gibi geliyor.

Kendisi araba kullanırken bizim konuşmamızı istemezdi babam, o alışkanlık kalmış mesela atamıyorum. Nişanlım bile fark etmiş, arabaya bindiğimiz anda sus pus oluyorsun, bir sorun mu var diye sordu geçenlerde.

Kolay değil hayatın boyunca huzursuz bir aile içinde büyümek... zor biliyorum ama elinden geldiğince takmamaya çalış, üzüldükçe sen hasar görüyorsun onlara bir şey olmuyor...

plaaa .!.:

çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.

ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.

bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı

Genişletmek için tıkla...

bende aynı durumdayım evliyim ne zmn annemi arasam bi şikayet bişey valla bunaldım yani kardeşim okuyo uzakta ne zmn gitse yanlarına çocuk mutsuz dönüyo valla biz öyle olmayalım tk dilegim bu...

Evet cnm bızım aıle de aynen öyleydı..Ben her zaman annemın basının etını yerdım senı ezıyo babam bosan ayrı yere cıkalım derdım ama tabı kı eskı kadınlar kolay boşanmıyor..Ben de sen gıbıydım evlılıkten nefret ederdım..Şimdi boşandım zaten yıne aynı cehenneme döndum..
Öyle onyargılı bakmamaya calıs,her evlılık oyle olmayabılır cnm..Bir de işin varsa sosyal hayatına bak ..Eve gec gel,arkadaslarınla gez..Mumkun oldukca az görmeye calıs..Ben bekarken 7/24 işteydım resmen:)

plaaa .!.:

çok merak ediyorum.içinizde var mı böyle durumda olan diye.ben kendimi bildim bileli annem ve babam hiç geçinemiyor.mutlu,huzurlu bir ailede büyümedim.evde süüüüürekli gergin ve huzursuz bir ortam var.ilerde evlenmemeyi düşünmemin tek sebebi onlardır.babam çok şükür kötü alışkanlığı olmayan kendi halinde biri.dışarıdan biri olsa akıllar verir,konuşur eder.dersiniz ki ne iyi adam.ama ev içinde alakası yok.ne çocuklarına bir nasılsın der,ne de annemle tek kelime konuşuyolar.

ama resmen hiçç konuşmuyolar.babamın orda koltukta bütün gün hiç konuşmadan durabilmesine hayret ediyorum.sinirlerimi bozuyor.bunu ergenliğe yeni giren çocuk bile yapmaz.zaten konuşsa dicem...konuşmayı da bilmez ki.ağzından güzel kelime çıktığını görmedim.annem pür pak mı.tabiki hayır onun da yanlışları var.o da sürekli babamı bana eleştiriyor.içim daralıyor artık.bu konulardan.böyle bi ortamda büyümenin bana etkileri çok büyük oldu.hiçbir şekilde evlenmek istemiyorum.evliliğimin de böyle olacağından korkuyorum.

bu durumu yaşayan var mı.naptınız ne ettiniz.cözümü var mı

Genişletmek için tıkla...

Aynısını ben yaşadım 23 yıl bir evde böyle yaşadım. Anneme evdeki eşya kadar değer vermeyen. Eve gelişinin tek nedeni tv izlemek olan babam. Sürekli kavga. Zaten yapı olarakta diktatör olan ve babama hıncı olup benden çıkaran annem.

Sürekli kavga eden aileden baktığım için eve gelince odama kapanan ben ve babamın bana sen iyi evlat olsan bizi barıştırırsın diyerek evde anormal olarak benim seçilmem .

Annemle babam kavga eder annem sürekli bana dert yanar kavga esnasında anneme hakaret olunca annemi korurum. Ve annemle babam barışınca annemin bana dediği sen saygılı biri olsaydın o gün babana bunu demez din. Anneme yapılan hakarete ses çıkarmazsam bizde sana evlat diyoruz insan annesine laf ettirmez.

Evlendim hemde lise aşkımla deli divane aşıktık. Şimdiki aklım olsa asla evlenmezdim. Hatta 23 evlilik için ne erken bir yaşmış. Tek güzellik oğlum. Eşimi sevmiyor muyum evet seviyorum ama yinede 7 yıllık gençliği heba etmişim. Erken evlenmeyin.

Annemle babam ben evlendikten 3 yıl sonra boşandı. O Cendere içine düştüm bide. Hala bitmiyor derdim hala. Millet çocuğu çocuğunu düşünür ben anne babamı.

Al yeminle benim babam annemle ortak Noktaları kavgaları 22 yaşındayım bende annem babamın o kadar derdinden parkinson hastası oldu sağ tarafı titriyor yatalak duruma doğru gidiyor tek Çocuğum babam hiçbir sorumluluk almaz evin musluğu bozulsa ben koşarım nisanda annem beyin pili ameliyatı olacak ne yapacam bilmiyorum . Daha dün kadına bana etmediği küfür kalmadı. Hiç demiyor kadın zaten benim yüzümden böyle oldu annem ayağı kalkamıyor annemle dalga geçiyor yürüyemiyon diye elin ayağın tutmuyor diye o kadın içine atmasın ben mi atayım annem gelmiş 60şına babam 86ya ama annem babamdan daha çok çökmüş. Tüm bunların yanında ben içime ata ata öldüm annemin ameliyatını mi düşüneyim böyle sorumluluk nedir bilmeyen babayımı. Yaşlı ama öyle herşeyi benden senden iyi biliyor ki . Ben baba sevgisi nedir bilmedim bi kız evladı olarak o kadar içi yanıyo ki insanın. Senin ne çektiğini iyi bilirim ben üniversite mi bitirdim sağlık fak. Arkadaşlarım Çalışıyor ben anneme baktığım için gidemiyorum. Inan bazen halime şükrediyorum daha beteri olabilirdi. Allah bizlere hayırlı bir kapı açsın inşallah.

Allah yardımcın olsun canım çok üzüldüm teyzemin kocası tıpatıp aynı dışardan gören çok iyi eş der bide teyzeme sorun içi bitti kadının en çokda 2 evladı var ikiside ağresif sinir hastası babalarının yaptıkları çoçuklarda kalıcı hasar yaptı bide utanmadan ben kime ne yaptımda sinirli çoçuklarım oldu diye isyanlarda gerizekalı sen kimseye değil ailene yaptın yapacağını sürekli küsme modunda sizin yaptıklarınızı yemem der teyzem dışarı çıkınca bi tencere yemeği mideye indirir bide teyzem görmedi yaaa bak benim sana ihtiyacım yok ayağı yapar sık boğazını der bi cinsden en çokda çoçuklarda kalıyor kalıcı hasarlar nedense olan çoçuklara oluyor rabbim annenizinde siZinde yardımcınız olsun