- 29 Haziran 2019
- 126
- 155
- 23
- Konu Sahibi huysuzvemutsuz
- #1
Merhaba herkese, ailemle anlaşamıyorum her gün kavga ediyorum. Evliyim ama Corona'dan dolayı mahsur kaldım Türkiye'de, uçuşlar sürekli erteleniyor 3 aydır burada ailemin yanındayım.
Sorunum şu ki nerden başlasam bilemiyorum, annemden ciddi ciddi nefret ediyorum. Kendimle çok savaşıyorum neden böyle davranıyorum o bir anne diye ama hep damarıma basıyor hep. Belki de evlenmemin sebebi bile o, evden kurtulma psikolojisi. Annem çok sinirli birisi, sürekli benimle küfür ederek konuşur, laf sokar, eleştirir işte ben artık bunlara tahammül edemiyorum küçüklüğümden beri hep bu psikolojik şiddeti yaşadığım için. Ona sorsanız,ben sana yaranamadım seni doğuracağıma taş doğursaydım der. Çok isterdim anne sıcaklığını, desteğini görmek. Anne desteği maalesef sadece maddi olarak olmuyor. Maddi olarak çok fedakar el kapısında çalışıp bize baktı,istediklerimizi almaya çalıştı. Ama gel görelim ki karşıma geçip ağ.... sı... çocuğu, hayvan gibi cümleler kurunca ben çıldırıyorum artık kendimi kontrol edemiyorum ve çok kötü karşılık veriyorum bağırıp çağırarak. Doğumda yanimda olsun diye eşim biletini aldi yanima getirdi Almanya'ya, geldi suratı hep asık sürekli laf sokmalar deli deli hareketler. Eşim de çok sinir oldu. Babam da aynısı ağzı sürekli küfürlü. Çocuğumu ailemin yanına getirmek bile istemiyorum konuşmaya başlayınca küfür öğrenir diye. Sonra bana sinirli, hayırsız evlat diyorlar. Yazsam da anlatamam yaşadıklarımı ama ben artik ciddi ciddi yanlarına gelmek istemiyorum psikolojimi alt üst ettiler.
Sorunum şu ki nerden başlasam bilemiyorum, annemden ciddi ciddi nefret ediyorum. Kendimle çok savaşıyorum neden böyle davranıyorum o bir anne diye ama hep damarıma basıyor hep. Belki de evlenmemin sebebi bile o, evden kurtulma psikolojisi. Annem çok sinirli birisi, sürekli benimle küfür ederek konuşur, laf sokar, eleştirir işte ben artık bunlara tahammül edemiyorum küçüklüğümden beri hep bu psikolojik şiddeti yaşadığım için. Ona sorsanız,ben sana yaranamadım seni doğuracağıma taş doğursaydım der. Çok isterdim anne sıcaklığını, desteğini görmek. Anne desteği maalesef sadece maddi olarak olmuyor. Maddi olarak çok fedakar el kapısında çalışıp bize baktı,istediklerimizi almaya çalıştı. Ama gel görelim ki karşıma geçip ağ.... sı... çocuğu, hayvan gibi cümleler kurunca ben çıldırıyorum artık kendimi kontrol edemiyorum ve çok kötü karşılık veriyorum bağırıp çağırarak. Doğumda yanimda olsun diye eşim biletini aldi yanima getirdi Almanya'ya, geldi suratı hep asık sürekli laf sokmalar deli deli hareketler. Eşim de çok sinir oldu. Babam da aynısı ağzı sürekli küfürlü. Çocuğumu ailemin yanına getirmek bile istemiyorum konuşmaya başlayınca küfür öğrenir diye. Sonra bana sinirli, hayırsız evlat diyorlar. Yazsam da anlatamam yaşadıklarımı ama ben artik ciddi ciddi yanlarına gelmek istemiyorum psikolojimi alt üst ettiler.
Ve şuan mısafir olduğunuzu unutmadan kendinizi telkin etmeye çalışın.
