- 24 Ekim 2017
- 378
- 188
- Konu Sahibi French Oje
- #1
Merhaba ben ailemle hiç anlaşamıyorum kalabalık bir aileyiz tek çocuğum dedemlerde bizle oturuyor. Küçüklükten beri aşırı korumacı bir aileye sahibim özellikle babam. hadi o zamanlar tamam şimdi böyle yapmaya devam ettikçe ben kendimi ezik, beceriksiz, birey olarak göremeyen biri gibi hissediyorum. Annemse tam tersi çok ilgisizdir gün içinde ne yaptığımı hiç bilmez sormazda çalışıyor akşam geliyor eve. Dedem huysuzdur biraz her şeye sinirlenir. Onları kırmayı incitmeyi hiç istemiyorum ama öyle bir hal aldı ki artık bağırıp çağırmadan hiçbir şeyi anlatamıyorum. Hoş bağırıncada aynı... ama dokunmuyorlar en azından. Küçüklüğümden beri babam okul çantamı hazırlardı, yarın hangi dersim olduğunu bilmezdim babam saolsun her şeyi benden önce bilir, hallederdi. Üniversiteye gittim hala aynı derslerimi, sınav günlerimi hatırlatır sürekli nasıl çalışacağımı söylerdi, bir yerden okul için kitap veya başka bir şey için lazım olan ıvır zıvır almaya hep babam gitti ona hiç söylemiyodum bu gerek falan diye ama o beni kusursuz takip ettiği için benden önce davranırdı. Zaman sonra öyle bir hal aldım ki bir yere tek başıma gidemeyen, yolları çıkaramayan, ne yapacağını bilemeyen sorumsuz birine dönüştüm. Gelen geçen laf sokardı, ortamlarda hep sessizdim bu durumu biraz aştım. Arkadaşlarımla dersler hakkında konuşamaz hale geldim. Şimdi bu durumu atlatmaya çalışıyorum babamla çok konuştum artık biraz kendi halime bırakıyor ama yine her şeyi unutuyormuşum, yapmıyormuşum gibi hatırlatıyor. Tembelsin diyorlar. Yapmama fırsat verdin mi dediğimde konuyu saptırıyor ilerde beni çok ararsın benim gibi ilgili baba kimde var falan. Evet babam dünyanın en iyi babası olabilir ama kendimi uzaklaştırıyorum istemeden mecburum çünkü bi taraftan içim yanıyor bi taraftan buna mecburum yoksa tembel beceriksiz biri olucam diyorum. Kızıp bağırdıkça hakaret ettikçe inanın çok vicdan azabı çekiyorum. Bu durumu tamamen güzellikle halletmeyi beni anlamasını istiyorum bide kendimi geliştirmeyi istiyorum (bunun için çok çabaladım kitaplar okudum, videolar izledim biraz iyi geldi) daha başka neler yapabilirim fikir verin lütfen. İş bakıyorum mesela spora gidiyorum kursa gidiyorum... ama en önemlisi kişiliğim için kendim için tam anlamıyla donanımlı biri olmak istiyorum. Aranızda benim gibi absürt durumda olan var mı bence yoktur...
hiç boş yere vicdan yapmayın illa yapacaksanız da çocuğunuzun ilerdeki hayatını, gelişimini düşünün ona yapın derim 
