Bence eskisi yenisi yok. Anne var annecik var. bende ilk bu konuyu okuduğumda yemin ederim ilk o 1 yaşındayken bırakılan bebeciği düşündüm... Ne olursa olsun ölümde olsa, yıkımda olsa evlat bırakılmaz, bırakılamaz arkadaşım.
Benim annemde 45 sene önce evinden kovulmuş, 3 çocuğu varmış,
2 çocuğunu vermemiş eski eşi, sadece 40 günlük olan kundaktakini, (ablamı) alabilmiş...
2 yaşındayken ablam babamla evlenmiş, babamın ilk evliliği olmasına ve çocuğu olmamasına rağmen gayette güzel sahip çıkmış, annemin çocuklarına, en çok yanındakine bakmış, babalık etmiş, ama diğerlerini de atmamış, bazen yapan adam(vijdansız-merhametsiz) değil,
bulan adam(vijdanlı adam) babalık ediyor, önemli olan yürekte hissetmek.
Ana atmıyorum desin, kale olsun, Allahtan başka kimse ayıramaz. Benim çok güzel bir örneğim var, Babacığım ve Anneciğim...
Şimdilerde nasılmı? 5 miz sözde öz, 3 müz sözde üvey olmak üzere 8 kardeşiz.
Mutlu mesut yaşıyoruz...