Benim gece cikma aliskanligim vardi. Kisiye gore degisir ama belli bi yaştan sonra "şu saatte eve gitmeliyim, yok oraya gelemem babam izin vermez" muhabbetleri bayar yani cocuk gibi, bu sekilde ortama limon sikan arkadaslar oluyordu.
Yinede gece cikamiyorsun diye sevgilisiz kalmazsin, kimi de gece cikamayan kiz ister.
Ama kendin cikmak istiyorsan ve kisitlabdigini hissediyorsan o sikinti.
Eşimle tanistigimda 21 yasimdaydim. Gece yarisi 12-1 civari eve birakiyordu, birlikte kampa, tatile de gitmistik. Esimden once de gece cikardim bunun yilbasi var, arkadas eglencesi var eve sabah geldigim de olurdu. Yemediler beni yani kaldi 30 yasinda koca kadinsiniz siz.
ben kız halimle babama derdim dışarıdayım diye akşam 11’de falan, selam söyle arkadaşlarına derdi. Böyle şeylerde ailem rahattır ama kısıtlamalarına asla izin vermezdim hele ki çalışırken asla karışamazlar bu şekilde. Sorumluluk sahibi olduğuma ve kendimi tehlikeye atmayacağımı bilirler, ben de asla cılkını çıkarmam ama ilk üniversiteye gittiğimde attım bütün hevesimi. O yıl kimi zaman 3-4’lere kadar dışarıdayken şimdi 7-8’den sonra kolay kolay dışarıda bulunmuyorum. İnsanın bi şekilde bazı şeylerden hevesini alması, yaşayıp görmesi gerektiğini düşünüyorum. 23 yaşındayım ve artık kendimi sabahlara kadar barlarda gezip kusana kadar içmek için yaşlı görüyorum, 18-19 yaşımdayken her haftasonu yaptığım şeydi bu. 
