- 4 Ağustos 2010
- 211
- 141
- 103
çok klişe bi başlık oldu ama durum bu... napacağımı bilemiyorum 2 aydır işin içinden çıkamadım belki siz kızlar bana bir fikir verebilirsiniz diye düşündüm.
şimdi hikayeme geleyim..
yaşım 23. veteriner fakültesi 5. yani son sınıf öğrencisiyim.Allah kısmet ederse gelecek seneye bu aylarda mezunum...
5 senelik bir ilişkim var. erkek arkadaşım benden 10 yaş büyük. ilişkimizin 4 senesinde aynı evde yaşadık. ailem zaten hiç gelip gitmez benim evime. nerde ne durumdayım bilmezler. sadece para yollayıp derslerim iyi olduğunda aferim derler o kadar. 4 senede ben bu adamın her halini gördüm. cicim aylarını çoktan geçtik biz. 1 sene aynı evde kalamadık sadece ondada memleketindeki iş yerinde çalışmaya gitti sonra beni burada yalnız bırakmaya dayanamadığı için, benimde ısrarlarım sonucu tekrar yanıma geldi. çok iyi anlaşırız(nazar değmesin
neyse... ben 8-9 aylık aylık sevgiliyken sevgilim bana dedi ki ailene söyle haberleri olsun gizli iş yapmayalım. bende gittim söyledim. babam bana tokat attı kesinlikle ayrılcaksın okuldan alırım seni dedi bir kaç direnmeden sonra mecburen onlara ayrıldım deyip gizli olarak devam ettim..
bu zamanlarda söylemeyi planladım o zamandan. Allah ın işi ya kardeşinin düğünü için olduğum yere 18 saat mesafede bir yere gittik. 1 hafta durduk. dönerken 6 saat kala yaşadığım şehire annem aradı yanıma geldiğini söyledi. neyse öyle böyle eve geldim. bu bir işaret deyip annemi karşıma alıp ayrılmadığımı söyledim. 2 ay oluyo yaklaşık. vay efendim kıyametleri kopardı annem. babam geldi daha ılımlı konuştu, tanıştı arkadaşımla. iyi bi insana benziyo dedi. eve gitti annem kanına girdi oda bana cephe aldı. geçtiğimiz 2 hafta annemlerin evindeydim staj nedeniyle ancak gittim eve. annem zehir zemberek burnumdan getirdi. sabahları beni sarsarak aşağılayarak uyandırmalar. bana ve erkek arkadaşıma hakaretler. tehtitler vs vs....annem laf anlatılmıyor zaten. hiçbir zaman bir arkadaşım olmadı. oturup kavga etmeden muhabbetlerimiz çok nadirdir. eleştiriye hiç gelemez..dinleme huyu yoktur.
sorun sevgilimin ünv mezunu olmaması ve yaş farkı.
neymiş yağlı kapıymışım benim peşimdeymiş falan.
bu adam bugüne kadar benim 5 kuruşuma muhtaç olmuş adam değil.
he okuduğum şehire döndüm çünkü planlarım vardı mesleğimle ilgili kendimi geliştirecektim, ee annemlerin evinde benim bir odam bile yok ve tavırlardan bunalmıştım. annem otobüse binceğim gün kendinede bilet ayarlatıp benle geldi. şimdi dibimde eziyetlerine devam ediyor. bir seviyor beni öpüyor güzel kızım diye sonra başlıyo onursuzsun gurursuzsun demeye. dengem şaştı bende normal davranamıyorum artık.bu kadar hakarete taş olsa çatlardı.. gururum çok incindi..
ayh çok uzun oldu kusura bakmayın çok çıkmazda kaldım.
erkek arkadaşımda aldı çantasına giysilerini göçebe gibi geziyor 2 gündür ve annemde gitmemek için bana vicdan yaptırıyor sen istemiyosun beni burda diye yalvar yakar tutuyorum onuda.
bana 3 senede geçse 5 senede geçse rızamız yok ama 1 sene bekle işini al öyle evlen diyor.bu süre sonundada ne isteme ne nişan ne söz ne kına hiçbirşeyde yokuz biz diyor. dul karı gibi evlen diyor.
tüm mirastan men edeceğim snei diyor.
etsin artık hayatımda erkek arkadaşım olmasa dahi o miras bana zehir zıkkım. okul hayatında ödediği paraları geri istiyor. bende demekki yük oluyorum para yollamayın evleniyorum ben bu hafta içinde diyorum 1 sene bekle diyor. erkek arkadaşım ev tutıcam gelirsen başım üstüne diyor, olmadı çalışmaya gurbete giderim annen kalsın diyor onunda kafası çorba. beni mutlu edecek şeyi benim bulmamı bekliyor. BEN ONUNLA MUTLUYUM.
sonuç şu ki ben aileme yük olmakta istemiyorum artık, üzülmelerinide istemiyorum, erkek arkadaşımı madur edip üzmekte istemiyorum, napacağım bilemiyorum.
bana akıl verebilirseniz çok sevinirim görmüş geçirmiş ablalarım.....
şimdi hikayeme geleyim..
yaşım 23. veteriner fakültesi 5. yani son sınıf öğrencisiyim.Allah kısmet ederse gelecek seneye bu aylarda mezunum...
5 senelik bir ilişkim var. erkek arkadaşım benden 10 yaş büyük. ilişkimizin 4 senesinde aynı evde yaşadık. ailem zaten hiç gelip gitmez benim evime. nerde ne durumdayım bilmezler. sadece para yollayıp derslerim iyi olduğunda aferim derler o kadar. 4 senede ben bu adamın her halini gördüm. cicim aylarını çoktan geçtik biz. 1 sene aynı evde kalamadık sadece ondada memleketindeki iş yerinde çalışmaya gitti sonra beni burada yalnız bırakmaya dayanamadığı için, benimde ısrarlarım sonucu tekrar yanıma geldi. çok iyi anlaşırız(nazar değmesin
neyse... ben 8-9 aylık aylık sevgiliyken sevgilim bana dedi ki ailene söyle haberleri olsun gizli iş yapmayalım. bende gittim söyledim. babam bana tokat attı kesinlikle ayrılcaksın okuldan alırım seni dedi bir kaç direnmeden sonra mecburen onlara ayrıldım deyip gizli olarak devam ettim..
bu zamanlarda söylemeyi planladım o zamandan. Allah ın işi ya kardeşinin düğünü için olduğum yere 18 saat mesafede bir yere gittik. 1 hafta durduk. dönerken 6 saat kala yaşadığım şehire annem aradı yanıma geldiğini söyledi. neyse öyle böyle eve geldim. bu bir işaret deyip annemi karşıma alıp ayrılmadığımı söyledim. 2 ay oluyo yaklaşık. vay efendim kıyametleri kopardı annem. babam geldi daha ılımlı konuştu, tanıştı arkadaşımla. iyi bi insana benziyo dedi. eve gitti annem kanına girdi oda bana cephe aldı. geçtiğimiz 2 hafta annemlerin evindeydim staj nedeniyle ancak gittim eve. annem zehir zemberek burnumdan getirdi. sabahları beni sarsarak aşağılayarak uyandırmalar. bana ve erkek arkadaşıma hakaretler. tehtitler vs vs....annem laf anlatılmıyor zaten. hiçbir zaman bir arkadaşım olmadı. oturup kavga etmeden muhabbetlerimiz çok nadirdir. eleştiriye hiç gelemez..dinleme huyu yoktur.
sorun sevgilimin ünv mezunu olmaması ve yaş farkı.
neymiş yağlı kapıymışım benim peşimdeymiş falan.
bu adam bugüne kadar benim 5 kuruşuma muhtaç olmuş adam değil.
he okuduğum şehire döndüm çünkü planlarım vardı mesleğimle ilgili kendimi geliştirecektim, ee annemlerin evinde benim bir odam bile yok ve tavırlardan bunalmıştım. annem otobüse binceğim gün kendinede bilet ayarlatıp benle geldi. şimdi dibimde eziyetlerine devam ediyor. bir seviyor beni öpüyor güzel kızım diye sonra başlıyo onursuzsun gurursuzsun demeye. dengem şaştı bende normal davranamıyorum artık.bu kadar hakarete taş olsa çatlardı.. gururum çok incindi..
ayh çok uzun oldu kusura bakmayın çok çıkmazda kaldım.
erkek arkadaşımda aldı çantasına giysilerini göçebe gibi geziyor 2 gündür ve annemde gitmemek için bana vicdan yaptırıyor sen istemiyosun beni burda diye yalvar yakar tutuyorum onuda.
bana 3 senede geçse 5 senede geçse rızamız yok ama 1 sene bekle işini al öyle evlen diyor.bu süre sonundada ne isteme ne nişan ne söz ne kına hiçbirşeyde yokuz biz diyor. dul karı gibi evlen diyor.
tüm mirastan men edeceğim snei diyor.
etsin artık hayatımda erkek arkadaşım olmasa dahi o miras bana zehir zıkkım. okul hayatında ödediği paraları geri istiyor. bende demekki yük oluyorum para yollamayın evleniyorum ben bu hafta içinde diyorum 1 sene bekle diyor. erkek arkadaşım ev tutıcam gelirsen başım üstüne diyor, olmadı çalışmaya gurbete giderim annen kalsın diyor onunda kafası çorba. beni mutlu edecek şeyi benim bulmamı bekliyor. BEN ONUNLA MUTLUYUM.
sonuç şu ki ben aileme yük olmakta istemiyorum artık, üzülmelerinide istemiyorum, erkek arkadaşımı madur edip üzmekte istemiyorum, napacağım bilemiyorum.
bana akıl verebilirseniz çok sevinirim görmüş geçirmiş ablalarım.....