- 17 Ocak 2015
- 72
- 36
- 26
Merhaba. 16 yasındayım yakında 17 ye gireceğim ve bu yaz sınava hazırlanacağım ygs ye. Sorunum ailem demiştim ama annem desem daha doğru olur sanırım. Derslerim çok yoğun oluyor boş zamanlarımızda arkadaşlarım bir yerlere gidiyorlar öyle uzağa falan da değil yani 1 otobüslük yoldur benim için. Beni de çağırıyorlar gitmek istiyorum ama asla izin yok 
bu yaşıma dek 1 kez bile arkadaslarımla gezmeme izin vermediler hiç dışarı çıkmadım onlarsız. Hoş onlarla da taş çatlasa yılda 1 kez çıkmışızdır çünkü annem babamla aramızda epey yaş var görüp geçirip yorulmuşlar daha halleri kalmamışmış. Tamam da onlar öyle diye ben de yaşlı gibi yaşıyorum bana yazık değilmi? Anne kızlarla şuraya gideyim mi diyorum normalde bana çok güvenir yani zaten tabiri caizse muhafazakarımdır onlar da bilirler. Ama ben öyle deyince bir bağırıyor agır agır laflar ediyor gidip napıcaksın otur yerine gezmen de eksin olsun diyo. Afedersiniz kızlarla bi vakıt gecirmek istedim diye'' ...kalkmış'' oluyorum. Ona göre hiçbir şeye gerek yok temel ihtiyaçlardan baska. aglamamak için zor tutuyorum kendimi. Babam da annem ne derse o. Ablam annemin tuzu biberi. Yaşıtım kuzenim bile yok ayrıca çevresi kötü bir semtte oturuyorum hayatım ev-servis-okul dan ibaret öyle sıkılıyorum ki yaşıtlarımın yaptığı şeylerin onda 1 ini bile yapmıyorum alışveriş vs ne olursa. Evde oturuyorum öyle annem diye cevap da vermıyorum kapıyı cekıp gıtsem dıyorum sonra vıcdanım sızlicak biliyorum. Şimdi yetti artık dedim arkadaslarımı 3 ay göremicem onlarla bir yere gidicez alışverişe yemek yicez falan ama annemin haberi yok. Okula gider gibi çıkmayı düşünüyorum. Ama içim içimi yiyo kötü bişi yapıyomuşum gibi ama izin istesem vermez ki kötü bişi mi yapıyorum buna nasıl çözüm bulucam çok bunalıyorum :'(
bu yaşıma dek 1 kez bile arkadaslarımla gezmeme izin vermediler hiç dışarı çıkmadım onlarsız. Hoş onlarla da taş çatlasa yılda 1 kez çıkmışızdır çünkü annem babamla aramızda epey yaş var görüp geçirip yorulmuşlar daha halleri kalmamışmış. Tamam da onlar öyle diye ben de yaşlı gibi yaşıyorum bana yazık değilmi? Anne kızlarla şuraya gideyim mi diyorum normalde bana çok güvenir yani zaten tabiri caizse muhafazakarımdır onlar da bilirler. Ama ben öyle deyince bir bağırıyor agır agır laflar ediyor gidip napıcaksın otur yerine gezmen de eksin olsun diyo. Afedersiniz kızlarla bi vakıt gecirmek istedim diye'' ...kalkmış'' oluyorum. Ona göre hiçbir şeye gerek yok temel ihtiyaçlardan baska. aglamamak için zor tutuyorum kendimi. Babam da annem ne derse o. Ablam annemin tuzu biberi. Yaşıtım kuzenim bile yok ayrıca çevresi kötü bir semtte oturuyorum hayatım ev-servis-okul dan ibaret öyle sıkılıyorum ki yaşıtlarımın yaptığı şeylerin onda 1 ini bile yapmıyorum alışveriş vs ne olursa. Evde oturuyorum öyle annem diye cevap da vermıyorum kapıyı cekıp gıtsem dıyorum sonra vıcdanım sızlicak biliyorum. Şimdi yetti artık dedim arkadaslarımı 3 ay göremicem onlarla bir yere gidicez alışverişe yemek yicez falan ama annemin haberi yok. Okula gider gibi çıkmayı düşünüyorum. Ama içim içimi yiyo kötü bişi yapıyomuşum gibi ama izin istesem vermez ki kötü bişi mi yapıyorum buna nasıl çözüm bulucam çok bunalıyorum :'(
Gençlik işte..
