Ailem yüzünden eşimin yeni davranışları

KirilmisGonlumunHikayesi

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
4 Nisan 2021
9
-21
34
Merhaba uzun oldu özür diliyorum lütfen kusura bakmayın içimi dökmeye öyle çok ihtiyacım var ki okuyacaklara, okumayanlara şimdiden teşekkürler.

Ben eşimle üniversite okurken tanıştım. İlk günden ve gerçekten çok sevdim onu. 5 yıl flört ettim mezun olur olmazda ailemle tanıştırdım. Annem bu konularda(sevgililik, flört) fazla katı ve anlayışsız, ablamda benimle ve hayatımla fazla ilgisiz olduğu için onlarda abim ve babamla aynı zamanda öğrendi eşimi ve evlenmek istediğimi. Annem daha duyar duymaz karşı çıktı kendi seçip beğendiği biriyle evlendirmek istiyordu beni(amcasının torunu), tanışıncada eşimi bana yakıştıramadı dış görünüşüyle, konuşmalarıyla dalga geçti hep. Ablam ilgisizdi yine, ne benim tarafımda durdu ne ailemi destekledi etkisiz elaman oldu, bir kere bile sormadı nasıl tanıştığımızı(şimdilerde ablamla iyiyiz ama hâlâ sadece kendi dertleri için arıyor beni). Babam hayal kırıklığı yaşadı açık açık çünkü mezun olunca çalışıp eve maddi katkıda bulunurum diye düşünüyordu. Abim hem biraz annemi hem biraz babamı arada bir de beni destekliyordu. Neyse sonuç olarak baktım kimsenin gönlünün olacağı yok ben reşit bir bireyim siz isteseniz de istemeseniz de evleneceğim dedim.

Ya istememeleri için elle tutulur gözle görülür bir neden olsa tamam diyeceğim ne bileyim eşim yanlış işler yapan bir insan olsa ailesi kötü insanlar olsa evet ya benim iyiliğim için istiyorlarda ben aptallık ediyorum diyeceğim ama yok. Neyse başta bir süre küstüler sonra gelip istesinler dediler. Kız isteme gecesi babam borcum var ben düğün yapamam dedi biz de zaten düğün müğün istemiyorduk bahanemiz oldu gerek yok dedik nikah boyunca yüzleri bir kez olsun gülmedi fotoğraflarda kafaları hep yere bakıyor eşim de ben de çok bozuldum ama laf etmedik hiç. Maddi gücümüz yok diye 1+1 daire tuttuk her şeyi tek başımıza yaptık eşyaları abartmıyorum yatak hariç hepsini ikinci el spotçulardan en ucuzunu araya araya aldık en sıkıştığımızda eşimin ailesi koştu maddi manevi destek oldu. Benim ailem hep uzak durdu sanki el kızı evlenmiş gibi uzaktan izlediler bir kere bile yardım teklifinde bulunmadılar. Derdim para pul değil yemin ederim bir kerecik arayıp ya kızım oğlum ne yaptınız bize ihtiyacınız var mı diye sormadılar. 5 sene oldu hâlâ evimde tek parça aldıkları, onlardan gelen falan, eşya yok. Annem yıllarca lif yaptı patik ördü havlu kenarı yaptı evime gelirken bir tanecik getirmedi. Ben de inadına sustum onlar böyle yaptıkça tepki vermedim yapmışlar gibi davrandım görmezden geldim. Kendime hep 'yapmak zorunda değiller ki zaten ben onlara karşı çıkıp kalplerini kırdım diye böyle yapıyorlar' dedim. Eşim sağolsun hiç laf etmedi o da benimle bir görmezden geldi(o zamanlar). Eşimin ailesi bizim kadar anlayışlı olamadı yüzüme çok vurdular. Senin ailen sana düşmandan beter oğluma yazık oldu dedi annesi, haklı diye ses etmedim kenarda köşede yalnızken ağladım hep. Eşimle kavga da etsek kötü de olsak hep içimizde tuttuk özellikle benim anneme babama hiç yansıtmadık.

Tam 5 yıldırda eşimle bazen haftalarca izin bile kullanmadan çalıştık. Şükür borçlarımız bitti rahata erdik evimiz düzenimiz oturdu derken abim evleneceğini haber verdi. Hiç arayıp sormayan annem babam 1 senedir her gün her gün arar oldu. Beni ayrı eşimi ayrı arıyorlar bir de. Asıl mevzu arayıp kendinden bahsetseler evden bahsetseler tamam diyeceğim ama yok abine 20 bin gönderdik erkek tarafı eşyalarını alsınlar diye yok düğünde geline 3 bilezik takacağız, bir oda dolusu çeyiz yolladık bugün iki arabayla... bir sürü aslında ne merak edip sorduğumuz ne de duymak istediğimiz şeyler anlattılar bize. Normalde hiç ses etmeyen eşimin de zoruna gitti artık galiba geçen gün arkadaşlarımızın ve kendi ailesinin olduğu ortamda durduk yere konuyu açıp senin ailen bize bırak bileziği bir çeyrek altın vermediler abine biriktiriyorlarmış demek ki paralarını bunca yıl dedi. Arkadaşlar konuyu geçiştirdiler hemen de orada hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dua ettim sustum sadece. Üstüne annem de arayınca tutamadım kendimi, ağladım telefonda, anlatmadım sadece sordum neden böylesiniz böyle yapıyorsunuz diye annemin bana söylediği 'kızım sıranı bekleseydin, bencillik edip evlenicem diye tutturmasaydın, biz seni büyüttük okuttuk çalışıp elin oğlu yerine ailene destek olsaydın, sana daha güzelini yapardık, senle ablan ikiniz hep oğlumu kıskandınız zaten' dedi bana. Annemin açık ara hep abimi bizden üstün gördüğünü bilirdim ama hiç böyle suratıma çarpmamıştı değersiz oluşum. O konuşmanın üstünden 4 koca ay geçti ne annem beni aradı ne ben onu aradım. Hasta olduğunu duydum içim gitti yine de aramadım.

Onların hallerine doğuştan bağışıklığım vardı ama eşim de gün geçtikçe farklı yaklaşmaya başladı olaylara ve bana. Ne zaman ailemden konu açılsa laf sokup ağlatıyor. Ağladığımda da çok alınganlaştın şaka yapılmaz oldu sana diyor. Düğüne bir ay kaldı ben gelmeyeceğim diye tutturdu. Tamam dedim istemiyorsan gelme işleri yoğun izin alamadı deriz diyorum yok açık açık söyle gelmek istemedi de bana sorduklarında ben söyleyeceğim zaten diyor. Ona da tamam dedim sen bilirsin. Gidelim bir tane bilezik alalım dedim daha önceden konuştuğumuz halde ilk kez duymuş gibi abartılı tepki verip 'ne bileziği' dedi. 'Onlar bize ne yaptılar da biz yapıyoruz' dedi.

Kendimi onun yerine koyuyorum aynı şeyi kayınvalidem, kayınpederim, kaynım vs yapmış olsa onun verdiği tepkiyi ben burada yakınarak veriyor olur muydum acaba diye. O bunları söyledikçe kalbimin kırıldığını öyle derinimde hissettim ki sanki gerçekten bir şeyler kırıldı. Aslında ben de bilezik çok mu bunlara, yapmasak mı diyordum ama babam arayıp senin yerine de bilezik yapalım biz o zaman diyince zoruma gitti artistlik yaptım biz yaparız gerek yok diye. İçimdende yapmak geçiyor onların bize manevi bile desteği olmadı ama belki benim abim için yapacağım tek ve son destek olacak bu, içimde pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Şimdi bilezik falan olmuş olmamış bunlar atlatılırda eşimin tavırları çok canımı sıkıyor ben bunca yıl sustum diye mi böyle davranıyor şimdi? Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten hiç bilmiyorum kalbim herkese öyle çok kırıldı ki. Toparlayabilir miyim parçalarımı? Affedebilir miyim herkesi ve kendimi?
 
Merhaba uzun oldu özür diliyorum lütfen kusura bakmayın içimi dökmeye öyle çok ihtiyacım var ki okuyacaklara, okumayanlara şimdiden teşekkürler.

Ben eşimle üniversite okurken tanıştım. İlk günden ve gerçekten çok sevdim onu. 5 yıl flört ettim mezun olur olmazda ailemle tanıştırdım. Annem bu konularda(sevgililik, flört) fazla katı ve anlayışsız, ablamda benimle ve hayatımla fazla ilgisiz olduğu için onlarda abim ve babamla aynı zamanda öğrendi eşimi ve evlenmek istediğimi. Annem daha duyar duymaz karşı çıktı kendi seçip beğendiği biriyle evlendirmek istiyordu beni(amcasının torunu), tanışıncada eşimi bana yakıştıramadı dış görünüşüyle, konuşmalarıyla dalga geçti hep. Ablam ilgisizdi yine, ne benim tarafımda durdu ne ailemi destekledi etkisiz elaman oldu, bir kere bile sormadı nasıl tanıştığımızı(şimdilerde ablamla iyiyiz ama hâlâ sadece kendi dertleri için arıyor beni). Babam hayal kırıklığı yaşadı açık açık çünkü mezun olunca çalışıp eve maddi katkıda bulunurum diye düşünüyordu. Abim hem biraz annemi hem biraz babamı arada bir de beni destekliyordu. Neyse sonuç olarak baktım kimsenin gönlünün olacağı yok ben reşit bir bireyim siz isteseniz de istemeseniz de evleneceğim dedim.

Ya istememeleri için elle tutulur gözle görülür bir neden olsa tamam diyeceğim ne bileyim eşim yanlış işler yapan bir insan olsa ailesi kötü insanlar olsa evet ya benim iyiliğim için istiyorlarda ben aptallık ediyorum diyeceğim ama yok. Neyse başta bir süre küstüler sonra gelip istesinler dediler. Kız isteme gecesi babam borcum var ben düğün yapamam dedi biz de zaten düğün müğün istemiyorduk bahanemiz oldu gerek yok dedik nikah boyunca yüzleri bir kez olsun gülmedi fotoğraflarda kafaları hep yere bakıyor eşim de ben de çok bozuldum ama laf etmedik hiç. Maddi gücümüz yok diye 1+1 daire tuttuk her şeyi tek başımıza yaptık eşyaları abartmıyorum yatak hariç hepsini ikinci el spotçulardan en ucuzunu araya araya aldık en sıkıştığımızda eşimin ailesi koştu maddi manevi destek oldu. Benim ailem hep uzak durdu sanki el kızı evlenmiş gibi uzaktan izlediler bir kere bile yardım teklifinde bulunmadılar. Derdim para pul değil yemin ederim bir kerecik arayıp ya kızım oğlum ne yaptınız bize ihtiyacınız var mı diye sormadılar. 5 sene oldu hâlâ evimde tek parça aldıkları, onlardan gelen falan, eşya yok. Annem yıllarca lif yaptı patik ördü havlu kenarı yaptı evime gelirken bir tanecik getirmedi. Ben de inadına sustum onlar böyle yaptıkça tepki vermedim yapmışlar gibi davrandım görmezden geldim. Kendime hep 'yapmak zorunda değiller ki zaten ben onlara karşı çıkıp kalplerini kırdım diye böyle yapıyorlar' dedim. Eşim sağolsun hiç laf etmedi o da benimle bir görmezden geldi(o zamanlar). Eşimin ailesi bizim kadar anlayışlı olamadı yüzüme çok vurdular. Senin ailen sana düşmandan beter oğluma yazık oldu dedi annesi, haklı diye ses etmedim kenarda köşede yalnızken ağladım hep. Eşimle kavga da etsek kötü de olsak hep içimizde tuttuk özellikle benim anneme babama hiç yansıtmadık.

Tam 5 yıldırda eşimle bazen haftalarca izin bile kullanmadan çalıştık. Şükür borçlarımız bitti rahata erdik evimiz düzenimiz oturdu derken abim evleneceğini haber verdi. Hiç arayıp sormayan annem babam 1 senedir her gün her gün arar oldu. Beni ayrı eşimi ayrı arıyorlar bir de. Asıl mevzu arayıp kendinden bahsetseler evden bahsetseler tamam diyeceğim ama yok abine 20 bin gönderdik erkek tarafı eşyalarını alsınlar diye yok düğünde geline 3 bilezik takacağız, bir oda dolusu çeyiz yolladık bugün iki arabayla... bir sürü aslında ne merak edip sorduğumuz ne de duymak istediğimiz şeyler anlattılar bize. Normalde hiç ses etmeyen eşimin de zoruna gitti artık galiba geçen gün arkadaşlarımızın ve kendi ailesinin olduğu ortamda durduk yere konuyu açıp senin ailen bize bırak bileziği bir çeyrek altın vermediler abine biriktiriyorlarmış demek ki paralarını bunca yıl dedi. Arkadaşlar konuyu geçiştirdiler hemen de orada hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dua ettim sustum sadece. Üstüne annem de arayınca tutamadım kendimi, ağladım telefonda, anlatmadım sadece sordum neden böylesiniz böyle yapıyorsunuz diye annemin bana söylediği 'kızım sıranı bekleseydin, bencillik edip evlenicem diye tutturmasaydın, biz seni büyüttük okuttuk çalışıp elin oğlu yerine ailene destek olsaydın, sana daha güzelini yapardık, senle ablan ikiniz hep oğlumu kıskandınız zaten' dedi bana. Annemin açık ara hep abimi bizden üstün gördüğünü bilirdim ama hiç böyle suratıma çarpmamıştı değersiz oluşum. O konuşmanın üstünden 4 koca ay geçti ne annem beni aradı ne ben onu aradım. Hasta olduğunu duydum içim gitti yine de aramadım.

Onların hallerine doğuştan bağışıklığım vardı ama eşim de gün geçtikçe farklı yaklaşmaya başladı olaylara ve bana. Ne zaman ailemden konu açılsa laf sokup ağlatıyor. Ağladığımda da çok alınganlaştın şaka yapılmaz oldu sana diyor. Düğüne bir ay kaldı ben gelmeyeceğim diye tutturdu. Tamam dedim istemiyorsan gelme işleri yoğun izin alamadı deriz diyorum yok açık açık söyle gelmek istemedi de bana sorduklarında ben söyleyeceğim zaten diyor. Ona da tamam dedim sen bilirsin. Gidelim bir tane bilezik alalım dedim daha önceden konuştuğumuz halde ilk kez duymuş gibi abartılı tepki verip 'ne bileziği' dedi. 'Onlar bize ne yaptılar da biz yapıyoruz' dedi.

Kendimi onun yerine koyuyorum aynı şeyi kayınvalidem, kayınpederim, kaynım vs yapmış olsa onun verdiği tepkiyi ben burada yakınarak veriyor olur muydum acaba diye. O bunları söyledikçe kalbimin kırıldığını öyle derinimde hissettim ki sanki gerçekten bir şeyler kırıldı. Aslında ben de bilezik çok mu bunlara, yapmasak mı diyordum ama babam arayıp senin yerine de bilezik yapalım biz o zaman diyince zoruma gitti artistlik yaptım biz yaparız gerek yok diye. İçimdende yapmak geçiyor onların bize manevi bile desteği olmadı ama belki benim abim için yapacağım tek ve son destek olacak bu, içimde pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Şimdi bilezik falan olmuş olmamış bunlar atlatılırda eşimin tavırları çok canımı sıkıyor ben bunca yıl sustum diye mi böyle davranıyor şimdi? Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten hiç bilmiyorum kalbim herkese öyle çok kırıldı ki. Toparlayabilir miyim parçalarımı? Affedebilir miyim herkesi ve kendimi?
Eşiniz çok haklı ben öyle aileye değil bilezik bir çöp bile takmazdım , gerçekten sizde de sıkıntı var , ben ne görüşürüm ne de düğünlerine giderdim , gözlerinizi acar mısınız bir zahmet 🙄 bu nasıl bir akıl tutulmasi anlamadım valla
 
Eşiniz çok haklı ben öyle aileye değil bilezik bir çöp bile takmazdım , gerçekten sizde de sıkıntı var , ben ne görüşürüm ne de düğünlerine giderdim , gözlerinizi acar mısınız bir zahmet 🙄 bu nasıl bir akıl tutulmasi anlamadım valla
Son 1 senedir böyle sık görüşür olduk öncesinde ben de uzak davranıyordum aramıyordum ama insan yaşı geçtikçe daha fazla eksikliğini hissediyormuş ailesinin. Bir de annemden kaynaklı mı bilmem ben de ailede en çok abime düşkünümdür aslında düğününde olmamak onu üzer mi bilmem ama ben çok üzülürüm.
 
Valla eşinizin yerinde taş olsa çatlar. Hem ne bileziği takacak. adamı insan yerine koymamış aileniz.
Babanız sizin yerinize bilezik yapmayı teklif ettiğinde söylemeniz gereken bileziğe gerek yok biz ayarlarız olmalıydı. Ayrıca gelmek istememesini açık açık söylemek istiyor orda da haklı demekki tavrını belli etmek istiyor.
 
Ben ailenizin olduğu kadar sizin de tepkilerinizi yanlış buldum üzgünüm. Siz evlendiğiniz için içten içe pişman olabilir misiniz? Çünkü ailenizin yaptıklarının -ya da yapmadıkları diyeyim- yanında eşinizin söyledikleri bence hiç. Bence zaten tepkisi size değil ailenize üzülmeyin yani.
 
Abiniz size ne takti sorması ayıptır. Taktiysa amenna değilse bilezik sokakta mi dağıtılıyor. Ben eşinize hak verdim valla. Benim esimin ailesi bisey yaptığında esime söyleniyorum kimse kusura bakmasın. Ister laf sokma olsun ister dert yanma. Esinizin ailesi laf söyleyince kırılıyorsun ama kendi ailen birçok şey yapiyor ses yok. Sizede pes yani
 
Bence aileniz zaten kopukmus aileniz de sizin yaninizda arkanizda olduklarini hissettirmeden tek birakmis sizi esinize ve ailesine. Dolayısıyla esiniz de sizin kadar üzgün ve kirgin çünkü o da ailesine karsi mahcup olmus, belki sizi savunmustur zamaninda ve simdi siz size sahip çıkmayan ailenize destek olmak isteyince eşiniz de icindekileri dökmeye başlamış.
Et tirnaktan ayrilmaz, aile cok önemli elbette ama siz esinizle evlenirken sanki bu dunyada tekmişsiniz aileniz yokmus gibi bir durum olmus. Esiniz de haliyle "bunlar da nereden çıktı, biz bunca zorluk yasarken yoktular, bir kurus faydaları olmadi dugun olunca altin mi bekliyorlar" diye düşünmüştür.
Aslinda olay sizi üzmek değil, sizinle birlikte tüm zorlukları o da göğüsledi. Isyani yapilan haksızlığa ama ifade sekli yanlis olabilir ya da siz aileniz oldugu için alingan yaklasiyor olabilirsiniz.
Bence acikca konusun "esim gelmek istemedi " diye. Diger yandan esinizle de bir konuşma yapın ve aileniz hakkinda olumlu olumsuz yorum duymak istemediğinizi, yeterince kırgın olduğunuzu ama abinize de kiyamadiginizi, herseye ragmen en buyuk destegi esinizden beklediğinizi ve yaninizda olmasini beklediginizi belirtin. (Yanında derken dugune gelsin degil, laf sokmasin, konuyu acmasin seklinde)
 
Eşiniz yanlış davraniyor. Ozellikle bu mevzuyu arkadaş ortaminda ağzina almasi çok fena birşey, ben olsam o gun eve gidince eşimi oyle bir paylardim ki agzini acamazdi bir daha.
Sizin aileye guvenerek mi evlenmiş? Sizin kirilmaniz normal cunku aile sizin aileniz, yapilmayan size yapilmadi eşinize noluyor bu kadar? Zoruna gidecekse kendi ailesinin yardimini da kabul etmeseymiş.

Benim eşimin ailesi de hicbiseyimizi almadi,yapmadi isteyen de olmadi zaten bir takı yaptilar sadece.
Evimde hicbiseyleri yoktur. Zaten eşimin ailesine guvenip bir yola cikmadik biz. Eşim bana yapti, aldi herşeyi eksigimiz yok. Eşimle bazen kendi aramizda konusuruz ama olup olmayacak yerde arkadas ortaminda asla eşimin ailesini boyle agzima almam.

Abiniz size bilezik almadiysa sizde almayin bence. Bize bilezik yapmayan kardesine eşim bilezik alacagim derse ben de sikinti cikarirdim.
 
Doğru söylüyorsunuz o takmak istememekte haklı ama bu evlilik için ben de onun kadar çok çalıştım hem işte hem evde... Ben de biliyorum hak etmediklerini ama yapıp utandırmak istiyorum onları. Eşime, birlikte çalışıp kazandığımız para için kalbimi kırıyor ondan kızıyorum sadece.
 
Eşiniz yanlış davraniyor. Ozellikle bu mevzuyu arkadaş ortaminda ağzina almasi çok fena birşey, ben olsam o gun eve gidince eşimi oyle bir paylardim ki agzini acamazdi bir daha.
Sizin aileye guvenerek mi evlenmiş? Sizin kirilmaniz normal cunku aile sizin aileniz, yapilmayan size yapilmadi eşinize noluyor bu kadar? Zoruna gidecekse kendi ailesinin yardimini da kabul etmeseymiş.

Benim eşimin ailesi de hicbiseyimizi almadi,yapmadi isteyen de olmadi zaten bir takı yaptilar sadece.
Evimde hicbiseyleri yoktur. Zaten eşimin ailesine guvenip bir yola cikmadik biz. Eşim bana yapti, aldi herşeyi eksigimiz yok. Eşimle bazen kendi aramizda konusuruz ama olup olmayacak yerde arkadas ortaminda asla eşimin ailesini boyle agzima almam.

Abiniz size bilezik almadiysa sizde almayin bence. Bize bilezik yapmayan kardesine eşim bilezik alacagim derse ben de sikinti cikarirdim.
Maddi konulardan öte ailenin tavrına bozulmuş gibi geldi bana.
 
Maddi konulardan öte ailenin tavrına bozulmuş gibi geldi bana.

Bozulsun kendi içinde bozulsun. Ben de maddi manevi bozuldum ama eşimin suçu yok. Yapmayan insanlarin bogazina yapişip yaptiracak hali yok. Kimseye guvenmedik neticede.
Konu sahibini rencide etmesinin alemi yok şu durumda bu kadar buyutup.
 
Doğru söylüyorsunuz o takmak istememekte haklı ama bu evlilik için ben de onun kadar çok çalıştım hem işte hem evde... Ben de biliyorum hak etmediklerini ama yapıp utandırmak istiyorum onları. Eşime, birlikte çalışıp kazandığımız para için kalbimi kırıyor ondan kızıyorum sadece.
Utanmazlar aslinda nasılsa yapacağız demissiniz yapmadan gitmeden sap gibi bırakılmayi hak ediyorlar
 
Bozulsun kendi içinde bozulsun. Ben de maddi manevi bozuldum ama eşimin suçu yok. Yapmayan insanlarin bogazina yapişip yaptiracak hali yok. Kimseye guvenmedik neticede.
Konu sahibini rencide etmesinin alemi yok şu durumda bu kadar buyutup.
Evet kadını üzmüş düşüncesiz davranmış ama tek hata da adamda değil herkesin verdiği tepkiler sabretme gücü farklı.
 
İnsan öfke anında daha önce kırıldığı üzüldüğü ancak dile getirmediği şeyleri düşünmeden söyleyebiliyor bu konuyu eşinizin daha önce dile getirmemiş olması bu konuda bu düşüncelere sahip olmadığı anlamına gelmez muhtemelen öncesinde düşünmüş veya ailesiyle de konuşmuş da olabilir . Anne babanız size karşı maddi ve manevi destekte bulunmasa dahi ebeveynleriniz ve aileniz tabii ki ailenize ihtiyaç duymanız da gayet normal ancak aileniz ,siz kendi ailenizi kurarken sizi yüzüstü bırakmış ve toplum içinde düşeceğiniz durumu görmezden gelmişler. Kendilerince de cezalandırmışlar. Sonrasında da adeta nispet yapar gibi davranışlarda bulunmaları hiç hoş değil. Yakınlaşma tutumları da samimi gelmedi doğrusu. Eşinize bu konuda ki tutumundan insanların içinde dile girmesinden dolayı kırıldığınızı açık bir dille ifade edebilirsiniz. Ancak abinizin de anladığım kadarıyla size maddi veya manevi bir desteği de olmamış yani o size en başta abilik vazifesini yapmamış o halde siz niye kendi huzurunuzu bozup da bu yükün altına girersiniz ki?
 
Bozulsun kendi içinde bozulsun. Ben de maddi manevi bozuldum ama eşimin suçu yok. Yapmayan insanlarin bogazina yapişip yaptiracak hali yok. Kimseye guvenmedik neticede.
Konu sahibini rencide etmesinin alemi yok şu durumda bu kadar buyutup.
Aynen cnm katılıyorum benim de ailemin desteği olmamıştı ama eşim ağzını açıp tek kelime etmedi edemedi gülü seven dikenine katlanir
 
Ben ailenizin olduğu kadar sizin de tepkilerinizi yanlış buldum üzgünüm. Siz evlendiğiniz için içten içe pişman olabilir misiniz? Çünkü ailenizin yaptıklarının -ya da yapmadıkları diyeyim- yanında eşinizin söyledikleri bence hiç. Bence zaten tepkisi size değil ailenize üzülmeyin yani.
O herkesin içinde böyle konuşunca diğerleride böyle konuşmaz mı? Olanları onaylamıyorum ama başka ne yapabilirim silip atamam ki annemi babamı yine laf gelse ben üzülüyorum işte.
 
Son 1 senedir böyle sık görüşür olduk öncesinde ben de uzak davranıyordum aramıyordum ama insan yaşı geçtikçe daha fazla eksikliğini hissediyormuş ailesinin. Bir de annemden kaynaklı mı bilmem ben de ailede en çok abime düşkünümdür aslında düğününde olmamak onu üzer mi bilmem ama ben çok üzülürüm.
Bak seni anlıyorum ille de gideceksen git yabancı gibi otur takı falan da takma cik evine git , ailen abinin düğünü var diye sana yapışıyorlar kendi menfaatleri için neden bunu görmüyorsun, yüzüne biraz gülünce neden koşuyorsun, böyle aileleri de anlamıyorum gerçekten, esin çok haklı birde diyorsun bilezik takalım, ben olsam utanırdım eşime söylemeye, inan ailesi duysa onlar da şok olur bu tavrına..
 
X