aileme öfkemin evliliğimi etkilemesi..

S

sorunlumuyum

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
31 Ekim 2010
8
0
0
Elazığ
arkadaşlar ben bu siteye çoktandır üyeyim, ancak kullanıcı adımı annem bildiği için yeni bir hesap açtım heralde görse üzülürdü.. sanırım ben annemden nefret ediyorum.. 26 yaşındayım, 5 aylık evliyim ama anneme olan öfkem bitmiyor, geçen ay evimde kalmaya geldi, katlanamadım. Kendisinin sevme hissinin olmadığını düşünüyorum, gerçi kendi hayatında ve evliliğinde çok olumsuz şeyler yaşamış ama bunların hırsını evlatlarından çıkarması mı gerekirdi, şiddet, aşağılanma, kavga, gürültü vs.. Çok üzgünüm, keşke normal insanlar gibi anne ve babamı çok sevip onları görmek istesem, Ama ben de sevmeyi bilmiyorum işte, bunun acısını da bazen eşim çekiyor, hem kendi adıma hem onun adına üzgünüm..
 
Hele babam, kendi ana babasına düşkün evladını yük gibi gören biri.. Hayatım boyunca hep kendimi yük gibi hissettim, yediğim boğazıma durdu, keşke yetimhanede büyüseydim diye dualar ettim, dibe vurdum ağladım sızladım, tek sığınağım odamdı.. Onların evi bana hapisaneydi, çalışırsam geçer dedim geçmedi, evlenirsem geçer uzak kalırsam unuturum dedim, olmadı. "Ben" hiç ben olamadım ki, hep yük oldum, hep suçlanan oldum, hep kendini suçlayan oldum, hala da öyleyim. İnsanlara bakıyorum imreniyorum, artık annemin sevgisini hissedeyim ona ihtiyacım var da demiyorum, şu öfkem bitsin istiyorum:(
 
canım anne-baba ile ilgili duygulara arkanı dönerek kurtulamazsın malesef, derin konular.... affetmekten başka çaren yok, onlar için değil kendin için, belli ki sevgisiz büyümüşsün, belli ki zor bi çocukluğun olmuş ama bence bu duygularının hayatının geri kalanını mahfetmesine izin verme... belki çok zor hatta imkansız gibi geliyor ama bence bunu nasıl başabileceğini araştır netten... ve üstüne git kurtul bu nefretten
aslında derdin anne-baban değil bu duygulardan kurtulmak
 
Atsan atılmaz satsan satılmaz derler ya,ailede öyledir işte.Ne kadar olumsuzluklarını görsekte onlar bizi ailemiz,tamamen hayatından silemiyorsun,ama sık görüşmeyebilirsin.
 
yorumlarınız için teşekkürler arkadaşlar.. artık annemi şikayet etmekten bıktım, değişmek istiyorum araştırıyorum, bu duyguyu yenmeye çalışıyorum, benim imtihanım da buydu diyorum, düzeldiğimi de düşünüyorum ama bazı zamanlar oluyor ki dibe vuruyorum ve 5 yaşındaki halime dönüp köşe bucak saklanıp ağladığımı gizlemeye çalışıyorum, hiçbir zaman normal bir anne evlat ilişkisi yaşayamayacağımı düşünüyorum, ama bazen umut doluyorum, eşimle birlikte sevmeyi öğrenebildiğimi hissediyorum, ilk defa birinin beni herşeyimle kabul ettiğini benim de sevilmeye değer biri olduğumu kendimi suçlamamam gerektiğini öğreniyorum.. Eğer evlatlarınız varsa, O nu herşeyiyle kabul ettiğinizi onu sevdiğinizi söyleyin ve bol bol dokunun lütfen.. Bu sevgi eksikliğinden özellikle kız çocukları o kadar yanlış şeyler yapıyorlar ki.. Ben çok şükür şanslıydım veRabbim korudu. İnşallah hayırlı bir evladım olur ve birbirimizi doyasıya severiz, hepinizi öptüm:71:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
3K
accessdenied
accessdenied
K
  • Kilitli
Evlilik, Doğum, Yaşadıklarım
4 5 6
Yorumlar
114
Görüntüleme
7K
bafelis
B
Nehiraa
Siz olsaydınız ne yapar ve nasıl davranırdınız ?
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
3K
Cihandan
Cihandan
belgarion
  • Kilitli
İçinden Çıkamıyorum
4 5 6
Yorumlar
112
Görüntüleme
12K
Mune
Mune
S
Eşimle ikinci evliliklerimiz, çıkmazdayım
11 12 13
Yorumlar
240
Görüntüleme
26K
life without anxiety
life without anxiety
Back
X