- 22 Aralık 2009
- 567
- 151
- 323
- 38
Merhaba hanimlar. 28 yasindayim, evliyim, yurtdisinda yasiyorum ve ailenin tek cocuguyum. Ailem ise Turkiye de. Her gun telefonla gorusuruz. Bazi gunler sikintili gectigi icin icimden konusmak gelmez ve aramam. Bu, ayda bir ya da iki defa olur.
Bugun hamileligimin sonlandigini ogrendim. Dogal olarak moralman felaket durumdaydim ve ailemi arayamadim. Hamile oldugumu da soylememistim, supriz yapacaktim ultrasonda gordukten sonra. Kismet degilmis olmadi. Babam aramis duymadim ve mesaj yazdim ``disardayiz baba merak etmeyin`` Sadece aferin diye cevap vermis. Yine icime sinmedi arayayim soyleyeyim bari dedim ama simdi de telefonlarima cikilmiyor. Cocuk gibi davraniyorlar resmen. Derdimin ustune simdi de sucluluk duyarak kendimi daha kotu hissettiriyorlar.
Hepimiz bir bireyiz hayatimiz ve sorunlarimiz var. Sorunlarla yuzlesmek icin de zamana ihtiyacimizin oldugunu, ve bunun onlari unutmakla alakasi olmadigini nasil anlatirsiniz kirmadan?
Bugun hamileligimin sonlandigini ogrendim. Dogal olarak moralman felaket durumdaydim ve ailemi arayamadim. Hamile oldugumu da soylememistim, supriz yapacaktim ultrasonda gordukten sonra. Kismet degilmis olmadi. Babam aramis duymadim ve mesaj yazdim ``disardayiz baba merak etmeyin`` Sadece aferin diye cevap vermis. Yine icime sinmedi arayayim soyleyeyim bari dedim ama simdi de telefonlarima cikilmiyor. Cocuk gibi davraniyorlar resmen. Derdimin ustune simdi de sucluluk duyarak kendimi daha kotu hissettiriyorlar.
Hepimiz bir bireyiz hayatimiz ve sorunlarimiz var. Sorunlarla yuzlesmek icin de zamana ihtiyacimizin oldugunu, ve bunun onlari unutmakla alakasi olmadigini nasil anlatirsiniz kirmadan?