Evli barklı iki çocuklu kadın çocuklarıyla kocasının evinde yaşıyor diye kimse hastalanıp ölmez saçmalamayın
Hanım efendi kendine aldığı tartıyı anlatıyor kendini tokatladigini anlatıyor ben suçlu buluyorum kendine yetemiyor bunun farkında olmak yerine babam şöyle de böyle de diyor ben bile sinir oldum, açıkçası insanlar şunu anlamakta zorluk çekiyor yerlestiginiz yere uyum sağlamalısınız saglayamiyorsaniz ayrı yaşayın siz o eve geldiyseniz oranın kuralları işler yok anksiyetem var yok eşim burda değil ne yapsın bu insanlar evlendirmis barklandirmis ama hala arkasını topluyorlar kolundan tutup psikiyatra gitse babasını anlatır
Yani anne baba çocuğa bakmak zorunda ebeveynler belirli bir yaştan sonra gerçekten torun cekemiyor . O yüzden kendi anneniz babanız bile evlendikten sonra bir arada olmaz. Nasıl eş ailesi ile olmuyorsa insan kendi ailesiyle de yapamaz . Bu sorunlar çok normal . Ama bu sorunlara verilen kendini tokatlama aşırı çaresizlik hissi normal değil acilen çözüm bulmalı
Aldığın şeyi yerine koy diyo, tamam düzenli olmalıyız ama çok da mühim değil bence. Dün kahve içtim ayak üstü. Çocuğa bakıyorum ya, saniyeler oldu kahvemi yatak odasındaki aynaya koymuştum korkarak. Tam da babama denk geldi. Bu ne burda gibi bir şey ddi.kizmadi ama böyle hani kısık sesle kendin konuşursun ya. Dur baba hemen alıyorum yeni koydum dedim , sinirden patlamamak için zor tuttum kendimi. Tartıyı da tartildiktan sora yerine güzel koyamıyor musum. (Bı yeri mi bozuluyor Muş ama tek bu diil ki)Ben de bunun stresini yaşamamak için asla tartılmicam. Kendime tartı aldım çantamda saklıyorum, kalemi de asla almayacağım oradan. Ya ben hasta olabilirim ama bu yaştan sonra asla ama asla dediklerini yaparak kendimi YONTTURMUCAM
Canim babanda problem. Hep bu şekildeydi anlaşılan. Size eo baskıyla büyüdünüz ama babanız da bu durum hic değişmedi. Çok zor bir süreç bu tipteki insanlarla yasamak. Eşinizin görev aldığı yere gidemiyor musunuz? Veya kendi evinizde bakıcı falan tutsanız da siz çalışsanız zor mu olur.
İkiis de küçük çocuklarımin, inan keyfi diil , hatta bugün işyerinden arkadaşım da dedi, ikisine bakmak zor. Kendi evimde baksam da bakıcıyla, bunun gecesi var, hani eşim yanımda olsa üstesinden gelebilirdim. Orası kırsal yer, hani merkez olsa tamam meekess de çok uzak . Arabayla 2 küsur saat. Çocuklar hasta olsa yetiştirmesi... Allah korusun.orada yaşayanlar yapıyor ama mecbur diiliz biz. Babama he he diyip geçmem gerekiyor
Evet ben zaten ilk konu mesajımda da belirttim, çoğu kabahat ben de. Evet hastalıkli biri oldum. Ama benim de canım var. Öyle ya da böyle kendi sağlığımı da düşünmek zorundayım. 1 sene daha mecburum. Şu saatten sonra bana sadece geçici çözüm lazım, çünkü bir arada yapamıyorum.
Keyfi ve çıkar diil, mecburiyetten. Eşim olsa yanımda hallederdik biz. Ailemle yapamıyorum işte. İşten ayrılırsam da tek başıma üstesinden gelemem. Onlarlayim diye itilip kakilmayi haketmiyorum
Başka eve gidersem suçlanırim eminim buna. Annem işten çıkma ben bakarım dedi kaç kere. İnanın bunu yapamam. Ben aynı evin içinde kısa bir çözüm bulmalıyım. Sonra da mümkünse ailemden uzak bir şehirde yaşamak istiyorum. Evet seviyorum onları ama ben ben olmak istiyorum.
Valla hiçte kusura bakmayın bence siz çok çekilmez birisiniz dağınık pasbal arkası toplansın diye bekleyen kendiniz iki çocuğa bakamiyor eğer eşim olsa hallederiz diyorsunuz anneniz iki çocuğa size ve babanıza tahammül ediyor en çok annenize üzüldüm bı zahmet almam etmem yerine aldiginizi yerine koyun adamın sınırlarına girmeyin misafir gibi kahve içtim kenara koydum kaldıracaktımlara ssiginmayin götürüp yerine koyun duydunuz söyleniyor cevap vermeyin alın götürüp mutfağa koyun bende uyuz olurum böyle arkası toplansın diye bekleyen insanlara birde şu hastaliginizin arkasına sığınıp her şeyi yapabileceğinize inanmanizda ayrı kabahat
