- 15 Eylül 2017
- 86
- 39
- 88
- 26
Kızlar nasıl açıklayacağımı pek kestiremiyorum ama, konuya şöyle gireyim. Ben bir yerde kalmaya giderken (arkadaşım,teyzem vb) aklım sürekli ailemde kalıyor evde kalıyor. Özellikle babama karşı çok evhamlıyım. Sürekli kaygı içerisindeyim acaba ne yapıyorlar ne yediler rahatları yerinde mi diye. Şuan bu bi sorun gibi gözükmese de bir gün evleneceğim zaman bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evdeyken de gece bir ses geldi mi hemen koşup babama,anneme bakarım bu arada yaşları 50-60 . Bazen bu konuda abarttığımı düşünüyorum bu şekilde hayatım bana göre çok zorlaşıyor ama bu takıntımı nasıl yeneceğimi bilmiyorum. Son konumda da birinden bahsetmiştim evlilik için falan cogu kişi ailene düşkünsen olmaz diyordu ve biraz düşününce ben de kendime "gerçekten olmaz ne saçmalıyorum ben" dedim
bu arada lütfen ters yorum yapacak olanlar yazmasın sadece beni zorlayan bi durum hakkında fikirlerinizi almak istiyorum. Bunda ne var biz de ailemize duskunuz de demeyin lütfen benim çok çok ileri şekilde... Yani durduk yere bile evde gidip kendilerini kontrol ediyorum onlara birşey olmuş mu diye. Aranızda benim gibi olan ya da bunu nasıl düzelteceğimi bilen varsa yardımcı olabilir mi ?
bu arada lütfen ters yorum yapacak olanlar yazmasın sadece beni zorlayan bi durum hakkında fikirlerinizi almak istiyorum. Bunda ne var biz de ailemize duskunuz de demeyin lütfen benim çok çok ileri şekilde... Yani durduk yere bile evde gidip kendilerini kontrol ediyorum onlara birşey olmuş mu diye. Aranızda benim gibi olan ya da bunu nasıl düzelteceğimi bilen varsa yardımcı olabilir mi ?
bunu da 10 yaşından beri yapıyordum zaten. Çok küçük kız kardeşim de vardı, annesi gibiydim, o bensiz ne yapacak. Ailem ne yapacak diye o kadar kaygılanıyordum ki. Evin tüm stresini ben yaşıyordum çünkü. İş başa düşünce herkes işini kendi görüyor. Alışılıyor yani.
yaşını sorsam ayıp eder miyin? Bı bağımlı, çok müdehale eden, çocuğuna zamanında sorumluluğu kısmen az vermiş ebeveynlerin çocuklarında oluyor sanki. Yaşı sordum çünlü aile ile birlikte yaşanan yıl sayısı da durumu etkiliyor bence. Eskiden hiç öyle değildim ben çünkü üniv arama derken 10 yıla yakın yoktum, ne zaman ki memleketime tayin istedim ailemle yaşamaya başladım iki seneye kalmaz bu modele dönüştm 
ablam misal önlisans okudu bitirir bitirmez eve geldi, o da evlenene dek daha küçük yaşlarada ailemle vakit geçirince o da böyle olmuştu. Ha tabi biraz da yapı meselesi ablam üniv e alışmakta da çok zorlanmıltı misal. İstanbu a gelin gitti ablam ay ne ağladı ne ağladı başlarda 
