Akıl, Fikir Verin ......?!?!

İşimi çok sevsem de 7 aylik oğlumu bakıcıya bırakıp işe tekrar geri dönemeyecegimi anlayip kurumsal emekli olmaya karar verdim. Ancak eşim ile aramız sürekli limoni, fevri ve dili acımasız olabiliyor. Acaba doğru bir karar mı veriyorum bilemiyorum. Benim kendi gelirlerim olsa da yine de bir bakıma ona bağımlı olacağız. Ama diğer yandan oğlumu kendim büyütmek istiyorum ki annesiz büyümenin ne demek olduğunu ben cok iyi biliyorum.
Akıl, fikir verin lütfen.....

Annesiz büyüyen pek çok çocuk var .
Yani çok olağandışı bir durum değil .
Bence işinizi bırakmayın derim.

benim annem çok yoğun çalışan bir bankacıydı.
eve geç gelirdi çoğunlukla.
o zamanlar biraz suçlardım tabi ki annemi ama sonradan onun çalışması sayesinde şu anki standartlarıma ulaştığımı ve annemin çalışıyor olmasının kendi kültürel birikimine, arkadaş çevresine nasıl bir katkısı olduğunu fark ettim ve şimdi onunla gurur duyuyorum. bir arkadaşlarımın annesine bakıyorum bir de kendimkine, arada dağlar kadar fark var. şahsen evleneceğim insanın annesinin çalışıyor olması bile benim için bir kriter.
bence işinizi bırakmayın.

bu arada çalıştığınız sektör nedir ve çalışma saatleriniz nasıl?

aman canım kardeşim işini bırakma
dünyanın binbir türlü hali var
maddi olarak da çok iyi oluyor çalışmak çocuk büyüdükce masraflar artıyor
çalışma ortamı insanın psikolojisini de düzeltiyor
evin bazı odalarına kamera yerleştirip bakıcıya verebilirsin içine sinmiyorsa
2 yaşına kadar idare et 2yaşında kreşe verirsin
annen kayınvaliden falan yokmu arada yardıma gelecek

ddia .!.:

benim annem çok yoğun çalışan bir bankacıydı.
eve geç gelirdi çoğunlukla.
o zamanlar biraz suçlardım tabi ki annemi ama sonradan onun çalışması sayesinde şu anki standartlarıma ulaştığımı ve annemin çalışıyor olmasının kendi kültürel birikimine, arkadaş çevresine nasıl bir katkısı olduğunu fark ettim ve şimdi onunla gurur duyuyorum. bir arkadaşlarımın annesine bakıyorum bir de kendimkine, arada dağlar kadar fark var. şahsen evleneceğim insanın annesinin çalışıyor olması bile benim için bir kriter.
bence işinizi bırakmayın.

bu arada çalıştığınız sektör nedir ve çalışma saatleriniz nasıl?

Genişletmek için tıkla...

15 yılı askindir aynı sektörde (turizm) ve aynı şirkette çalışıyorum. Malum İstanbul trafiğinde işe yetişebilmek icin sabah 7de evden çıkıp aksam 7de eve girebiliyorum normal şartlarda. Ancak mesai olayimiz var!!! Hafta sonlarım boş olsa da hafta ici ne bebegimle ne de evimle ilgilenebilecek zamanım olacak.
Ben de işimi bırakmak istemiyorum. Saygın bir yönetici konumundayim. Bana hem maddi hem manevi cok şey kazandırıyor. Ama diger taraftan 10 yıllık bir evliliğin ardından dünyaya gelmiş olan küçük meleğim var. Benim annem de calisan bir anneydi akşamları onu nasıl beklediğimi hiç unutmam. Bazen uyuyakalirdim. Yaşadığım özel günlerin cogunda yanımda olamamıştı. Bir de tabii bu kadar az görebileceğim ve ilgilenebileceğim bebegime ne istediğim davranışları kazandirabilecegim ne de istediğim gibi egitebilecegim. Hep kendime sormusumdur:'Doğurmak mı annelik yoksa hem doğurup hem onu şekillendirmek mı?'. Yani işe başlarsam vicdanimi nasıl temizlerim bilmiyorum. 😂

atanaz07 .!.:

aman canım kardeşim işini bırakma
dünyanın binbir türlü hali var
maddi olarak da çok iyi oluyor çalışmak çocuk büyüdükce masraflar artıyor
çalışma ortamı insanın psikolojisini de düzeltiyor
evin bazı odalarına kamera yerleştirip bakıcıya verebilirsin içine sinmiyorsa
2 yaşına kadar idare et 2yaşında kreşe verirsin
annen kayınvaliden falan yokmu arada yardıma gelecek

Genişletmek için tıkla...

Annem 70 yasında, kayınvalidem ise torununu sadece sevmek icin var!! Bakıcı ise cok araştırdım. Yatılı Türk maalesef ki bulamadım. Yabancı uyruklular ile ise deneyimim kabus gibiydi. İşe bıraksam da maddi olarak gelirim ve birikimim var. Ama tabi ki aynı olmayacak. 3,5 aylik yasal ucretsiz iznimi bile zor aldım. Yani 2 yasına kadar yanında olabilmem imkansız ki iznim bitmeden ne zaman döneceğim soruluyor. Bir cok sertifikam ve uzun süreli is deneyimim var. Oğlum okula başladıktan sonra tekrar iş bulabilirmiyim bilemiyorum. 40 yasından sonra aynı standartlarda is bulabilmek zorlasacaktir. Diğer yandan oğlumun büyüme evresinde yanında olmak istiyorum. Onu çift dilli yetiştiriyorum. Yani onun egitiminde ve kazanacağı davranışlarda iş saatimin uzunluğu ve isimin yoğunluğu nedeniyle yanında olamayacağım.
Cok büyük bir ikilemdeyim....