Aklımdan çıkmayan olumsuz düşünceler

Merhabalar arkadaslar.Yardıminiza ihtiyacım var.Dusuncelerimi kontrol etmekte zorlanıyorum bu aralar.Konuya nasıl gireyim bilemedim .Paylaşmaya ve sizlerle dertlenmeye ve güzel fikirlerinizi dinlemeye çok ihtiyacım var.Lutfen samimiyetle dinlerseniz ve yazarsanız sevinirim.
Hayatı,yaşamayı çok seviyorum fakat aklıma olumsuz düşünceler geliyor.Elhamdülillah müslümanım fakat bazen ölüm düşüncesi ve intihar düşüncesi geliyor aklima.Arka arkaya yaşadığım olumsuzluklardan sonra başladı bu durum.Ailevi problemler de yasiyorum.Bazen bir bıkkınlık ve tükenmişlik hissi yasiyorum.Bu düşünceler aklıma geliyor sonradan.Ya bir gün gerçek olursa diye korku yaşıyorum.27 yasindayim..Guzel ve sevdiğim bir isim de var.Son zamanlarda hayattan tat alamaz oldum.
Bu düşünceleri gerçekleştirmek gibi bir niyetim yok.Hayattaysam ,Rabbim bana bu hayatta yaşamayı sunduysa binlerce spermin arasından galip geldiusem5 en güzel şekilde yaşamak dilegimdir.Bunun için de elimden geleni yapacağım.Ama üst üste olumsuzluklar yaşamak beni yoruyor.Artik güzel şeyler ıstiyorum derken o güzellikleri hayal bile edemez oluyorum.Gelse de artık benim için bir anlam ifade etmiyormuş gibi geliyor.Beklemekten yorulur ya insan..Benimki de öyle iste..Sonra abdest alıyorum,namazlarıma sariliyorum.Rabbi'min huzuruna varıp Ondan yardım istiyorum.O'na dayaniyorum.
Terapi aldım.Ilac kullaniyorum.Bazen tukeniyorum.Bu gün bir sayfada dolanırken bir yerde karşıma çıktı bu anlamsız ve Hiç bir sorunu çözemeyen ,irrasyonel düşünce.Resmen bu düşünceyi gerçekleştirmek isteyenler mantıklı bir klilifa burundurmusler.Acikcasi gerildim.Kotu hissettim kendimi.Okurken ,onları yazanlarla empati kurmaya çalıştım ve kendime itiraf etmekten korktuğum bu düşünce acaba,mantıklı mu gibi sorular sordurdu.Bu sorular bile ürküttü beni.
Sorunlara duyarsizlastim artuk.Daha doğrusu sorunları anlayıp,çevremdeki insanlara yardım edemiyorum.Cunku o sorunun içinde buluyorum kendimi ve dibe vuruyorum sanki.
Psikiyatr bana kaygı bozukluğu teşhisi koydu.Nlp kurslarına katılıyo.Ailemin yanına gelince bu düşünceler başladı yeniden.
Yaşadıklarımı yaşayan,beni anlayan..Bunlari yenen var mi?
Bana yardımcı olur musunuz?
Ben hayatı,yaşamayı çok seviyorum...

Iyi geceler... bende ust uste cok olumsuzluk yaşadigim zamanlarda kendimi gucsuz caresiz hissediyorum
Ama rabbim butun o olumsuzluklarin uzerine bana mutlaka sevinecegim birsey veriyor. Ne zaman uzulsem cok aglasam , sonra sevinecegim birsey oluyor iyi dusunun iyi olsun. Intihari aklinizdan cikarin. Bu dunyaya bir kez geliyorsunuz hayati doya doya ve mutlu olmak icin yasayin..!

Anlattıklarınızı okuduğumda bana da kaygı bozukluğunu düşündürdü. Fakat sizde aynı zamanda ciddi bir anlamsızlık ve boşluk duygusu olduğunu da görüyorum. Tam olarak korktuğunuz şey o boşluğa teslim olmak ve birgün kendini kontrol edememe kaygısı sanırım. İnançlarınız ve bu boşluk arasında sıkışmış gibisiniz. Hepimiz zaman zaman inançlarımızı, değerlerimizi ve hayatın gerçekten ne olduğunu sorgularız. Hatta bazen zihnimiz çok karışabilir. Öncelikle bu sorgulamalardan korkmayın, kaçmayın ve bastırmayın duygularınızı. İnsan olmanın doğal bir süreci olarak görmeye çalışın. Bazı şeylerden ne kadar korkup kaçarsanız o kadar sizi kovalarlar.

Zihnimizde hergün sayamayacağımız kadar çok düşünce gezinir ve onlar siz anlam yüklemediğiniz sürece sadece bir düşünceden ibarettir aslında. O denli zararsız ve gelip geçicidir. Gelip gecen arabaları izler gibi düşüncelerinizin de gelip geçmesine izin verin. Evet düşünceler orada fakat korkmadan ve anlam yüklemeden geçip gitmelerine izin vermek de elimizde.

Gün içinde her ne yapıyorsanız dikkatinizi tamamen yaptığınız şeye vermeye çalışın. İlaçlarınızı düzenli bir şekilde kullanın ve sabırlı olun. Size iyi gelecek alternatif yolları da keşfetmeye çalışın. Herhangi bir spor dalı, hobi vb şeylerin yanı sıra nefes çalışmaları, meditasyon gibi şeyler yapmak.

Sisyphe .!.:

Anlattıklarınızı okuduğumda bana da kaygı bozukluğunu düşündürdü. Fakat sizde aynı zamanda ciddi bir anlamsızlık ve boşluk duygusu olduğunu da görüyorum. Tam olarak korktuğunuz şey o boşluğa teslim olmak ve birgün kendini kontrol edememe kaygısı sanırım. İnançlarınız ve bu boşluk arasında sıkışmış gibisiniz. Hepimiz zaman zaman inançlarımızı, değerlerimizi ve hayatın gerçekten ne olduğunu sorgularız. Hatta bazen zihnimiz çok karışabilir. Öncelikle bu sorgulamalardan korkmayın, kaçmayın ve bastırmayın duygularınızı. İnsan olmanın doğal bir süreci olarak görmeye çalışın. Bazı şeylerden ne kadar korkup kaçarsanız o kadar sizi kovalarlar.

Zihnimizde hergün sayamayacağımız kadar çok düşünce gezinir ve onlar siz anlam yüklemediğiniz sürece sadece bir düşünceden ibarettir aslında. O denli zararsız ve gelip geçicidir. Gelip gecen arabaları izler gibi düşüncelerinizin de gelip geçmesine izin verin. Evet düşünceler orada fakat korkmadan ve anlam yüklemeden geçip gitmelerine izin vermek de elimizde.

Gün içinde her ne yapıyorsanız dikkatinizi tamamen yaptığınız şeye vermeye çalışın. İlaçlarınızı düzenli bir şekilde kullanın ve sabırlı olun. Size iyi gelecek alternatif yolları da keşfetmeye çalışın. Herhangi bir spor dalı, hobi vb şeylerin yanı sıra nefes çalışmaları, meditasyon gibi şeyler yapmak.

Genişletmek için tıkla...

Beni çok iyi anlamışsınız gercekten.cok tesekkurler..

Pink_Butterfly92 .!.:

Iyi geceler... bende ust uste cok olumsuzluk yaşadigim zamanlarda kendimi gucsuz caresiz hissediyorum
Ama rabbim butun o olumsuzluklarin uzerine bana mutlaka sevinecegim birsey veriyor. Ne zaman uzulsem cok aglasam , sonra sevinecegim birsey oluyor iyi dusunun iyi olsun. Intihari aklinizdan cikarin. Bu dunyaya bir kez geliyorsunuz hayati doya doya ve mutlu olmak icin yasayin..!

Genişletmek için tıkla...

Hayatı,yaşamayı seviyorum.Bazen yaşanan olumsuzluklar insani tükenme noktasına getiriyor.Ailemdeki sorunları bile çözemiyorum.Ozellikle annem çok catismaci bir insan.Butun bunların üzerine annemin bu durumu çok yoruyor.En ufak bir sorun bile gözümde buyur oldu.Eskiden yaşadığım sıkıntıları kendime bir basamak olarak görürdüm şimdi beni benden alan bir olay gibi geliyor.

Rengarenk kelebekler .!.:

Hayatı,yaşamayı seviyorum.Bazen yaşanan olumsuzluklar insani tükenme noktasına getiriyor.Ailemdeki sorunları bile çözemiyorum.Ozellikle annem çok catismaci bir insan.Butun bunların üzerine annemin bu durumu çok yoruyor.En ufak bir sorun bile gözümde buyur oldu.Eskiden yaşadığım sıkıntıları kendime bir basamak olarak görürdüm şimdi beni benden alan bir olay gibi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Bende ailemle cok sorun yasadm gecmiste. Hep kendimi disari attim. Yani arkadaslarimla iyi vakit gecirdim arkadaslarimla asla ailevi konulari konusmadim cunku bunun bi cozumu yok o an canimi skmaktan baska bisey yapmyordu. Disarda ailemi unutup eve gelip baska odada oturuyor dunyam o odam oluyordu. Evlendim simdi daha iyiyim huzurum yerinde.

Pink_Butterfly92 .!.:

Bende ailemle cok sorun yasadm gecmiste. Hep kendimi disari attim. Yani arkadaslarimla iyi vakit gecirdim arkadaslarimla asla ailevi konulari konusmadim cunku bunun bi cozumu yok o an canimi skmaktan baska bisey yapmyordu. Disarda ailemi unutup eve gelip baska odada oturuyor dunyam o odam oluyordu. Evlendim simdi daha iyiyim huzurum yerinde.

Genişletmek için tıkla...

Sizin gibi yapamıyorum ben.Babam kalp ve şeker hastasi.uzuliyor.Sekeri yukseliyor.Evde huzursuzluk çıkıyor.