Teyzemin kızının üni okuduğu şehre tayinim çıktı. Kuzen bir kere 2 saat uğradı.
Sonra günün birinde 1500km uzaktaki memleketimizden teyzem aradı; "X yurtta sorun yaşamış, Legal ablana geç, ben de haftsonuna oradayım dedim" diyor. Yani kızını bana yönlendirmiş, kendisi de gelip kalacak, bana da haber veriyor sağ olsun.
Neyse dedim zor durumdalar, sıkıntı çıkmasın. Geldiler. Evimde başka yatak veya koltuk, kanepe vs olmadığı için yatağımı o ikisine verdim, kendim de yerde, uyku tulumumda uyudum. Bunu da sıkıntı etmedim.
Sabah 07.45'te onlar uyuyor olurdu, çıkarken kalorifer peteğinin üzerine börek koyardım. Isınsın da yurt aramaya gitmeden önce yesinler kahvaltı etsinler diye. Eve gelirdim ki koyduğum yerde hiç ellenmemiş şekilde duruyor.
Yemek yapıp beklerdim, akşam 8 civarı gelip "Biz yedik" derlerdi, tencerelerle yemek döktüm, tüm günahı onların olsun o israfın.
Yurdu çarşamba buldular, cumartesiye kadar kaldı teyzem sırf kızıyla sağa sola gezmek için. Legal yerde yatmış, rahatsız olmuş, kimse umursamadı.
Bana hiç itiraf etmediler ama kızını evime yerleştirmeyi hayal etmişti biliyorum. Okuluna 1 saat mesafedeydi ama beleşti, önemli olan da oydu. Hiç teklif etmedim. Kimsenin bakıcısı değilim. Defoldu gitti işi bitince.
Aynı yılın haziranında sokakta karşılaştık teyzemle. Yanında, daha önce defalarca evime davet ettiğim, asla o kadar yolu gelemeyeceğini söyleyen, 85 yaşındaki anneannem de var! Bana hiç haber vermeden torununun mezuniyet törenine gelmiş. Nerede kaldıklarını bile sormadım. Sonradan öğrendim ki okul kalacak yer temin etmiş uzaktan gelen öğrenci yakınlarına. Bana ihtiyaç olmayınca haber de verilmemiş haliyle.
İkisini de sildim defterden gitti. Hiçbirisi kapıma düşmesin artık, bakmam.
Yani misafir de misafirliğini bilecek arkadaşım. Ben keşke hiçbirini yapmasaymışım, ben değil onlar yatsaydı yerde, aç kalsalardı. Yaptım da ne oldu?
Buradaki arkadaş da akşam 9da gidiyor, "12ye kadar oturuyorlar" diyor. 10da yatalım deseler, "ay zaten 9da vardık, bir sohbet etmeden yattılar" derdi. Neden? Çünkü memnun olmamaya odaklı. Kanepede yatmışlar bak, ev sahibi yerde yatırmalıydı asıl böylesini.
Davet edilmemişler, mecburen hastalık hali diye samimi olmadıkları birine kalmaya gitmişler, "sabah kaçta kalkacağımız biliniyordu, kahvaltı yoktu" diyor. Annesi et yemeği yaparmış, misafiri gezdirir tozdururmuş. Misafir umduğunu değil bulduğunu yiyince de "aslında başka bir dayısı daha varmış" diyor. Daha fazla yorum yapmayacağım.
Neyse, şahsi meselemi de dökmüş bulundum ama aklıma o günler geldi.
