gözlerim yaşardı söylediklerinden kendini biyerlerde unutmuşsundur dedin ya hiç bu açıdan bakmamıştım olaya evet ondan önceki ben ve şimdiki ben çok farklı,bu arada benimde bi sürü hastalığım çıktı onunla evlendikten sonra[/QU
ben de sonradan farkettim kendimi unuttuğumu bi yerde,ve yıllardır kendimi yaşamadığımı.ne bıraktığın gibisin ne de şu an ki sen sensin emin ol.yaşanan onca şey boşuna yaşanmadı,kendinle yeniden tanışma aşaman olacak belirteyim,eğer kendine başka bir hayat seçersen tabi.bu arada ben de çocuk düşünmedim hep bişeyler yoluna girmedi hissi ile,sürekli erteledim,ama Allah böyle yazmış demek ki diyorum planlı olmadı diyebilirim ve çocuk olduktan kısa bir süre sonra ayrılık kararı verdik.çocuk için boşanmayan arkadaşlara elbette haklılık payı veriyrum zor şeyler bunlar,ama bazen anne olunca tabi imkanların da elverince ayrılmak için daha cesaretli olabiliyorsun çünkü çocuğun aileye katılması malesef yolunda gitmeyen evlilkleri daha da sekteye uğratabiliyor çünkü çok zor bişey çocuk sorumluluğu ve bu hengamede büyütmek yaşamak istemiyorsun çocuğunu.tabi yine belirteyim en iyi yaşayan bilir,herkes kendi hayatını tayin etmekte özgür.burada bakış açılarımızı ve deneyimlerimizi paylaşıyoruz.
dün akşam konuştuk saatlerce, evlendikten sonra hiç aldatmadım diyor,ama eski sevgili hala arada sırada arıyor o kızla kaç kere konuştum arama diye oda demiştiki senin eşin gibi karaktersiz insanlarla işim olmaz ama hala boş durmuyor.iki aya bir mutlaka arıyor ,eşimde ona beni arama demiyor, insanlara hayır diyemiyormuş, aynı şehirde olsan hayır diyemediğin için altına mı alacaktın peki dedim o zaman engel olurdum diyor, defalarca söyledim o kızla konuşmanı hazmedemiyorum diye ve bi ara eşim hep inkar ettiği için yanımda arattırdım kız öyle şehvetli konuşuyorduki seninle seviştiğimiz günleri özledim demişti.ben bunları duydum ben yanında olunca eşim hemen konuyu kapattırdı şimdi düşünüyorum aradığındayine aynısını söylüyor demekki,ben ailemlede aynı şehirde değilim bulunduğum yerde arkadaşım çok az onlarlada anca 15 günde bir görüşebiliyorum yanlızlıktan herşey üstüme geliyor sanki,bana yaşattıklarının aklımdan çıkmadığını söyledim, oda bu hep böylediydi en iyisi ayrılmak dedi bende tamam dedim sonra o kendini tutamadı ağlamaklı oldu, evlendikten sonra hiç bir şey yapmadım,sana o kadar acı çektirdiğim için pişmanım diyor, yüzüne bakmaya utanıyorum, bende unutamayacağım sana yaptıklarımı sende benim sana yaptıklarımı unutamayacaksın hiç bir zaman dedi,psikolojisi çok bozuk bir halde evlendiğimizden beri psikologa gidelim dedim bi defa gelmemişti şimdi kendisi teklif ediyor gidelim diye, kendimden iğreniyorum defalarca ölmeyi düşündüm diyor, samimi de gelmiyor değil hani söyledikleri, ama öyle allak bullak oldum ki ben evlenir evlenmez çocuk sahibi olmak istiyordum çocukları o kadar seviyorum ki çarşıda bebek kıyafetleri görünce bile kendimi kötü hissediyorum,ama durum böylede olunca düşünemiyorum,yıllardır olduğum yerde sayıyorum.psikologada gittim onunda faydası olmadı en iyi yaşayanlar yardımcı olur diye düşündüm, seviyorken ayrılmayı düşünmek o kadar zor ki,yüzlerce soru beynimde......
