- 15 Mayıs 2013
- 3.034
- 3.208
- 373
- Konu Sahibi Sevgiliplath
- #1
Öncelikle merhaba; nereden başlayacağımı bilmiyorum yazılarım karışık olursa kusura bakmayın.
Yaklaşık 4 ay önce bir konu açmıştım. Eşimle sıkıntılarımız var. O dönemde 15 gün annemde kaldım.
Açıkçası barışmayı düşünmüyordum çünkü eşime hakettiğinden fazla şans verdiğimi düşünüyorum.
Neyse ailem sağolsunlar arkamdalar. Her zaman destek oldular. Ve son bir kez daha şans vermemi istediler. Her ne kadar eşime kızsamda senelerin verdiği alışkanlıktan dolayı kopamadım. Hep bir yanım evimdeydi. O yüzden son bir şans daha verdim. Sonuçlarını bile bile..
Neyse fazla uzatmadan toparlayabildiğim kadar anlatmaya çalışayım. Ben senelerdir kendi ayakları üstünde duran bir bayanım. Okulum bittikten sonra hemen çalışmaya başladım. Babamdan bile harçlık istemedim bu zamana kadar. Eşim ise hiç el yanında çalışmamış hep annesinin desteğiyle birşeyler yapmış biri. Şuan da giyim dükkanı var annesiyle birlikte duruyorlar.
Evlendikten bi süre sonra iş saatlerim dolayısıyla işten ayrıldım. Senelerdir çalıştığım içinde bi süre dinlenip sonra iş aramaya başladım. Neyse ne olduysa ondan sonra başladı zaten.
İşten çıktıktan 2 ay sonra falan eşim para bırakmamaya başladı. E tabi borçlarda var bende öyle çok masraflı bi insan değilim. Elimden geldiğince sıkmamaya destek olmaya çalıştım. Zamanla ben istemeden para bırakmamaya başladı ki dediğim gibi ben babamdan bile harçlık isteyemem.
O dönem dişlerimi yaptırıyordum. Dişçiye gidicem sürekli haftaya gidersin, bi kaç yere taksidim var haftaya verirsin , kartların ödemeleri gecikiyor sonra öderiz demeye başladı ki ben elli krş borcum olsun rahat uyuyamam eşim çok iyi bilir bu huyumu. Bu arada iş görüşmelerine de gidiyorum aksi gibi bi tanesi geri dönüş yapmıyor.
Bu şekilde tartışmalarımız başladı çok fazla şey yaşadım. Kafam o kadar dolu ki cümlenin başını yazarken sonunu unutuyorum.
En son tartışmalarımızda telefonda topla eşyalarını git dedi. Ki bu insan senelerce benimle evlenebilmek için neler yaptı. Bunları onun ağzından duymak çok canımı acıttı. Hemen topladım eşyalarımı o sırada eve geldi. Dükkanı evimize çok yakın. Bu sefer geçti önüme göndermiyor. Neyse kavga ettik o sırada annesini aradım söyledim. Bana böyle söyledi şimdide bırakmıyor ara bıraksın bu iş bu sefer bitti dedim. Annesi aradı hemen çıktı gitti evden. Bende 19. Undan beri annemdeyim.
Aradan birkaç gün geçtikten sonra annem yapmaması gereken şeyi yapıp aramış. Ne olucak bu çocukların hali falan derken kayınvalidem benim çok paraya düşkün olduğumu, yemek bile yapmadığımı ( ki senelerdir çalıştığım için yemek yapmayı pek bilmem fakat elimden geldiğince yaparım)benim eşimin parasını yediğimi falan söylemiş. Bunlar söylenmez ama ben senelerce çalıştım eşimin yetemediği yerde hep yettim. Paramı kimseden saklamam son kuruşum olsa borç isteseler veririm gerçekten öyle bir insanım. Bunca söylenen söz değilde bunlar o kadar acıttı ki içimi günlerdir ağlıyorum. Çünkü gerçekten hak etmedim. Kayınvalidemin eşimi doldurduğunu farkındaydım. Bunlarıda duyunca emin oldum zaten.
Neyse Eşyalarımı toplamaya gittim eşimede msj gönderdim haberi olsun diye. Annesi çıktı geldi. Bende bütün yaptıklarını anlattım. Bana dediği; sen niye gelip bana söylemiyorsun bunları onunda sıkıntısı var. Ben konuşurdum diye. Bende eşimin bunları kendisinin düşünmesi gerektiğini söyledim.
Ayrıca anneme hakkımda söylediklerini söyledim. Resmen inkar etti. Ben seni kızımdan ayırmıyorum. Bak oğlum kaç gündür seni düşünüyor. Eve giremiyor yapmayın dağıtmayın yuvanızı falan diyerek sarıldı bana. Aslında o an aklından neler geçtiğini hissediyorum. Çünkü eşim bensiz yapamaz perişan olmuştur. Oğlunu o halde gördüp dayanamadığı için bunları söyledi bana.
Biraz uzun oldu fakat özetle; eşim 27 yaşında fakat sosyal olamayan, kendi kendine kararlar alamayan, annesine çok düşkün ve annesinin fikirleriyle yaşayan biri. Önceden kıskançlığından benim işe gitmemi istemeyen insandı. Sonra işten çıkmasaydın demeye, iş bulduğumda da görüşmeye göndermemeye başladı.
Her şans verdiğimde aynı şeyler tekrarkandı. Ne kadar kendimi ifade edebildim bilmiyorum ama ben adli tatilin bitmesini bekliyorum. Bu süreçte sizlerden de görüşlerinizi almak istedim. Çevremde herkes en doğru kararın bu olduğu yönünde. Sizlerde dışarıdan gördüğünüz kadarıyla karar vermeme yardımcı olursanız çok mutlu olurum. Şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim .
Yaklaşık 4 ay önce bir konu açmıştım. Eşimle sıkıntılarımız var. O dönemde 15 gün annemde kaldım.
Açıkçası barışmayı düşünmüyordum çünkü eşime hakettiğinden fazla şans verdiğimi düşünüyorum.
Neyse ailem sağolsunlar arkamdalar. Her zaman destek oldular. Ve son bir kez daha şans vermemi istediler. Her ne kadar eşime kızsamda senelerin verdiği alışkanlıktan dolayı kopamadım. Hep bir yanım evimdeydi. O yüzden son bir şans daha verdim. Sonuçlarını bile bile..
Neyse fazla uzatmadan toparlayabildiğim kadar anlatmaya çalışayım. Ben senelerdir kendi ayakları üstünde duran bir bayanım. Okulum bittikten sonra hemen çalışmaya başladım. Babamdan bile harçlık istemedim bu zamana kadar. Eşim ise hiç el yanında çalışmamış hep annesinin desteğiyle birşeyler yapmış biri. Şuan da giyim dükkanı var annesiyle birlikte duruyorlar.
Evlendikten bi süre sonra iş saatlerim dolayısıyla işten ayrıldım. Senelerdir çalıştığım içinde bi süre dinlenip sonra iş aramaya başladım. Neyse ne olduysa ondan sonra başladı zaten.
İşten çıktıktan 2 ay sonra falan eşim para bırakmamaya başladı. E tabi borçlarda var bende öyle çok masraflı bi insan değilim. Elimden geldiğince sıkmamaya destek olmaya çalıştım. Zamanla ben istemeden para bırakmamaya başladı ki dediğim gibi ben babamdan bile harçlık isteyemem.
O dönem dişlerimi yaptırıyordum. Dişçiye gidicem sürekli haftaya gidersin, bi kaç yere taksidim var haftaya verirsin , kartların ödemeleri gecikiyor sonra öderiz demeye başladı ki ben elli krş borcum olsun rahat uyuyamam eşim çok iyi bilir bu huyumu. Bu arada iş görüşmelerine de gidiyorum aksi gibi bi tanesi geri dönüş yapmıyor.
Bu şekilde tartışmalarımız başladı çok fazla şey yaşadım. Kafam o kadar dolu ki cümlenin başını yazarken sonunu unutuyorum.
En son tartışmalarımızda telefonda topla eşyalarını git dedi. Ki bu insan senelerce benimle evlenebilmek için neler yaptı. Bunları onun ağzından duymak çok canımı acıttı. Hemen topladım eşyalarımı o sırada eve geldi. Dükkanı evimize çok yakın. Bu sefer geçti önüme göndermiyor. Neyse kavga ettik o sırada annesini aradım söyledim. Bana böyle söyledi şimdide bırakmıyor ara bıraksın bu iş bu sefer bitti dedim. Annesi aradı hemen çıktı gitti evden. Bende 19. Undan beri annemdeyim.
Aradan birkaç gün geçtikten sonra annem yapmaması gereken şeyi yapıp aramış. Ne olucak bu çocukların hali falan derken kayınvalidem benim çok paraya düşkün olduğumu, yemek bile yapmadığımı ( ki senelerdir çalıştığım için yemek yapmayı pek bilmem fakat elimden geldiğince yaparım)benim eşimin parasını yediğimi falan söylemiş. Bunlar söylenmez ama ben senelerce çalıştım eşimin yetemediği yerde hep yettim. Paramı kimseden saklamam son kuruşum olsa borç isteseler veririm gerçekten öyle bir insanım. Bunca söylenen söz değilde bunlar o kadar acıttı ki içimi günlerdir ağlıyorum. Çünkü gerçekten hak etmedim. Kayınvalidemin eşimi doldurduğunu farkındaydım. Bunlarıda duyunca emin oldum zaten.
Neyse Eşyalarımı toplamaya gittim eşimede msj gönderdim haberi olsun diye. Annesi çıktı geldi. Bende bütün yaptıklarını anlattım. Bana dediği; sen niye gelip bana söylemiyorsun bunları onunda sıkıntısı var. Ben konuşurdum diye. Bende eşimin bunları kendisinin düşünmesi gerektiğini söyledim.
Ayrıca anneme hakkımda söylediklerini söyledim. Resmen inkar etti. Ben seni kızımdan ayırmıyorum. Bak oğlum kaç gündür seni düşünüyor. Eve giremiyor yapmayın dağıtmayın yuvanızı falan diyerek sarıldı bana. Aslında o an aklından neler geçtiğini hissediyorum. Çünkü eşim bensiz yapamaz perişan olmuştur. Oğlunu o halde gördüp dayanamadığı için bunları söyledi bana.
Biraz uzun oldu fakat özetle; eşim 27 yaşında fakat sosyal olamayan, kendi kendine kararlar alamayan, annesine çok düşkün ve annesinin fikirleriyle yaşayan biri. Önceden kıskançlığından benim işe gitmemi istemeyen insandı. Sonra işten çıkmasaydın demeye, iş bulduğumda da görüşmeye göndermemeye başladı.
Her şans verdiğimde aynı şeyler tekrarkandı. Ne kadar kendimi ifade edebildim bilmiyorum ama ben adli tatilin bitmesini bekliyorum. Bu süreçte sizlerden de görüşlerinizi almak istedim. Çevremde herkes en doğru kararın bu olduğu yönünde. Sizlerde dışarıdan gördüğünüz kadarıyla karar vermeme yardımcı olursanız çok mutlu olurum. Şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim .
