- 7 Haziran 2017
- 2.919
- 3.295
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
-
- #1
Mesele onu görmemek değil aslında. Alışkanlık oldu ben farkındayım ama ne bileyim sonuçta 1.5 sene neredeyse her gün bir aradaydık. İnsan garip oluyor Ya.valla canım herkesin fikri ve duygusu mantığı farklıdır ama bunca şeyi bilip birlikte olmaya devam etmek..
şahsım adına bu benim için süper bir fırsat olurdu... ve zamanla bana bulaşmadan zarar vermeden aileme saldırmadan ilişkimi sonlandırır.. hayatıma uygun yaşayabileceğim mutlu olacağım birini seçer ve yoluma bakardım..
böyle bir insanı görmemek bırak beni üzmeyi.. aksine fırsata çevirirdim..
Bence üzülmek yerine davul zurna çaldırın, yetim doyurun bu insandan kurtulacağınız için.Arkadaşlar günaydın herkese.
Uzun zamandır konu açmıyordum.
Şimdi bilenler bilir 1 senedir beraber yaşadığım 1.5 senelik bir ilişkim var. Kendisiyle pek geçinemiyorduk. Öncelikleri farklıydı. İyi olmayan alışkanlıkları vardı. Bir konuda arkadaşımı tehdit etti. Bana saçma sapan bir konuda kızıp internetten babama ulaştı. Çok kötü şeyler yaşattı. Yine de varlığını bilmek, eve geldiğimde onu görmek bana iyi geliyordu. Neden bilmiyorum, alışkanlık mı yoksa yalnız kalma korkusu mu..
Biz ayrıldık. Ama öğrendim ki bir hafta içinde ülkeden gidecekmiş. Tabii ülkeden çıktıktan sonra da görüşmeyeceğiz. İçim tuhaf oldu. Pek bir his kalmadı içimde aslında ama.. Hani nasıl diyeyim bir dönem kapanıyor, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Özellikle boşananlara soruyorum çünkü bizimki de biraz bu duruma benziyor. Nasıl alıştınız?
Ne konabilir mesela? Yaşadığım ülkede çok da öyle aktivite yapabilecek bir şey yokAslında bütün duyguların sorumlusu insanın beynidir. Beyin gerçekten inatçı bir organ. Kısa sürede bir alışkanlığı kabul ettirmek oldukça zor ama imkansız değil. Biten bir ilişkiyi,işi veyahut alışkanlığın yerine daha iyi,faydalı birşey koymak daha iyi. Ben birşeyleri böyle aştım. İnsan gerçekten de güçlü bir yaratık çünkü birisini kaybediyorsun ve hayatına devam edebiliyorsun
Gitmesine ve ayrıldığıma üzülmüyorum isteyen de bendim de sonuçta 1.5 sene beraber geçti.. Birden garip geliyor eve geldiğimde onu göremeyecek olmak, asla konuşamayacak olmak falanBence üzülmek yerine davul zurna çaldırın, yetim doyurun bu insandan kurtulacağınız için.
Kötü bir alışkanlıktan vazgeçmek diye düşünün.Gitmesine ve ayrıldığıma üzülmüyorum isteyen de bendim de sonuçta 1.5 sene beraber geçti.. Birden garip geliyor eve geldiğimde onu göremeyecek olmak, asla konuşamayacak olmak falan
Zaten yazın uzak kalınca şunu fark ettim, ilerisi olmaz. Düşünün annesi ben varken ona kız bulmuş.Konularını biliyorum.
Nedense o herifi bir türlü bırakamıyordun. İyi olmuş, harika olmuş.
Allaha şükret, kurban kes fakir fukaraya dağıt.
Ben birşeyler araştırayım internetten. Ayrıca kitap okumak ve ev egzersizleri güzel bir örnek olabilir. Hiçbirşey yoksa kulaklıkla müzik dinleyip yürümek de güzeldir. Ben meditasyona sarmıştım bi ara,örgü de beni rahatlatmıştı. Günlük tutmak bile senin için iyi olabilir. Çünkü içindeki o karmaşık duyguları yazıyla somutlaştırabiliyorsun. Bu beni biraz rahatlatmıştıNe konabilir mesela? Yaşadığım ülkede çok da öyle aktivite yapabilecek bir şey yokTürkiye’ye de gidemem zaten kendisi de oraya geçecek hem derler yeni geldin.
Tatlım bırak annesini.Zaten yazın uzak kalınca şunu fark ettim, ilerisi olmaz. Düşünün annesi ben varken ona kız bulmuş.
alışkanlık olduğunun farkındasın cnm.. alışkanlık gözle görülmedikçe yok olur... farklı uğraşlar bulacaksın kendine.. hayatını baştan toparlayacaksın.. ve inşallah mutlu olacaksın.. bence böyle birini hayatından çoktan çıkarmalıydınMesele onu görmemek değil aslında. Alışkanlık oldu ben farkındayım ama ne bileyim sonuçta 1.5 sene neredeyse her gün bir aradaydık. İnsan garip oluyor Ya.
Evet evet.. oturduğum şehirde deniz yok ama otobüsle yarım saatte denizin olduğu şehre gidebilirim. Ve daha acısı onun yüzünden kaybettiğim çok insan var. Arkadaşımı tehdit etti/ettirdi, ayrıldıktan sonra bir arkadaşımı (erkek) onların birbirlerine seslenme şekliyle kaydettiğimi görünce delirdi babama mesaj attı sosyal medyadan. Akşam onda babam arıyor sen bu çocuğu tanıyor musun bak o da sizin ülkede okuyormuş bir şey mi var diye. Neyse allahtan karısına (ablam gibidir her şeyimi bilir) çocuğu anlatmıştım da ona olayları anlatabildim.Ben birşeyler araştırayım internetten. Ayrıca kitap okumak ve ev egzersizleri güzel bir örnek olabilir. Hiçbirşey yoksa kulaklıkla müzik dinleyip yürümek de güzeldir. Ben meditasyona sarmıştım bi ara,örgü de beni rahatlatmıştı. Günlük tutmak bile senin için iyi olabilir. Çünkü içindeki o karmaşık duyguları yazıyla somutlaştırabiliyorsun. Bu beni biraz rahatlatmıştı
Babanla konuşman iyi olmuş. Bu arada çok kurs var araştırdığım kadarıyla ama çoğu paralı galiba. Kktc de paran varsa mutlusun mottosunu kafama kazıdımEvet evet.. oturduğum şehirde deniz yok ama otobüsle yarım saatte denizin olduğu şehre gidebilirim. Ve daha acısı onun yüzünden kaybettiğim çok insan var. Arkadaşımı tehdit etti/ettirdi, ayrıldıktan sonra bir arkadaşımı (erkek) onların birbirlerine seslenme şekliyle kaydettiğimi görünce delirdi babama mesaj attı sosyal medyadan. Akşam onda babam arıyor sen bu çocuğu tanıyor musun bak o da sizin ülkede okuyormuş bir şey mi var diye. Neyse allahtan karısına (ablam gibidir her şeyimi bilir) çocuğu anlatmıştım da ona olayları anlatabildim.
O arkadaşımı artık geri kazanamam çünkü çocuk dönülmez şeyler yaşattı arkadaşıma da bana da. Ne yapacağım bilmiyorum. İyice delirdim
Babama anlatamadım tabiBabanla konuşman iyi olmuş. Bu arada çok kurs var araştırdığım kadarıyla ama çoğu paralı galiba. Kktc de paran varsa mutlusun mottosunu kafama kazıdım
Herşey insanlar için. O kadar çok arkadaş kaybetmek kötü birşey ama birşekilde devam edeceksin. Bunları aştığını gördüğünde vay be ben neymişim diyeceksin.
Yanlış anladığımı sonra farkettim. Ama yine de tanıdık birisine anlatmak güzel olmuşBabama anlatamadım tabieşi aradı ertesi gün biliyorum o çocuk dedi. Ben de döküldüm tabi
Arkadaşlar günaydın herkese.
Uzun zamandır konu açmıyordum.
Şimdi bilenler bilir 1 senedir beraber yaşadığım 1.5 senelik bir ilişkim var. Kendisiyle pek geçinemiyorduk. Öncelikleri farklıydı. İyi olmayan alışkanlıkları vardı. Bir konuda arkadaşımı tehdit etti. Bana saçma sapan bir konuda kızıp internetten babama ulaştı. Çok kötü şeyler yaşattı. Yine de varlığını bilmek, eve geldiğimde onu görmek bana iyi geliyordu. Neden bilmiyorum, alışkanlık mı yoksa yalnız kalma korkusu mu..
Biz ayrıldık. Ama öğrendim ki bir hafta içinde ülkeden gidecekmiş. Tabii ülkeden çıktıktan sonra da görüşmeyeceğiz. İçim tuhaf oldu. Pek bir his kalmadı içimde aslında ama.. Hani nasıl diyeyim bir dönem kapanıyor, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Özellikle boşananlara soruyorum çünkü bizimki de biraz bu duruma benziyor. Nasıl alıştınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?