Merhaba. Üyeliğimi sırf bu konu için, demin aldım. O kadar karışık bir durumdayım ki. Doluya koysam almıyor; boşa koysam dolmuyor. Biraz uzun bir konu ama lütfen okumak dirayetinde bulunun ve bana yardımcı olun.
Belli bir süre önce internet! üzerinden birisi ile tanıştım. İlk başlarda muhabbetimiz tabi ki arkadaşçaydı. Tabi sonradan değişmeye başladı. O kadar tatlı bir insandı ki. Ruhumu okşayacak şeyler söylüyordu. Hoşuma gidiyordu. Neyse biz birgün bir konu yüzünden tartıştık. Beni yanlış anladı. Ben de kendimi açıkladım. Bana dedi ki 'Bak sen bana göre fazla dürüst bir kızsın. Biz olmayız. Çocuk gibi internet üzerinden aşk mı yaşayacağız?'
Ben de dedim ki 'Biz birbirimizi sevdikten, istedikten sonra mesafelerin ne önemi var? Yan yana olacağımız günleri düşünerek bugünlerimizde pekalâ da sabredebiliriz'. Bana paronayalarının olduğunu, ben sadık ve dürüst olsam da çok kıskanç olduğunu ama beni çok sevdiğini, kopmak istemediğini, ne yapacağını bilmediğini söyledi. Sonra uyudu. Bir saat sonra mesaj atıp uyku tutmadığını söyledi. Bana o gece dedi ki 'Biz olamayız. Engellerimiz var. Olmaz. Ben SÖZLÜYÜM' dedi. İnanmadım. Yüzüğünü çekip yolladı.
'Mecbur kaldım. İstemeden oldu. Ailesinin bana çok iyiliği dokundu. Bir şeylerden fedakarlık yapmam gerekiyordu. Ben kendimi seçtim. Mutlu olmaya, aşık olmaya hakkım yok. Sana aşık oluyorum ben ama yapamam. Olamam. Senden kopmak istemiyorum ama yapabileceğim bir şey de yok' dedi. Ona 'Hayatında yine olmam. Sen sadece kendini düşün. İstemediğin birisiyle bir ömür nasıl geçirirsin? Mutlu olamazsın. Kendine de ona da yazık edersin' dedim. 'Artık çok geç. Çok defa vazgeçmeye çalıştım yapamadım. Seni seviyorum. Her şeyimin üzerine yemin ederim ki çok seviyorum ama yapamam' dedi. Çok ağladım o gece, o gün... 'Zamana bırakalım' dedi. Kabul ettim. Aptal gibi kabul ettim. Belli bir süre konuştuk. Bir yanım hep kötüydü. Huzursuzdum ama onu çok seviyordum. Çok güzel konuşuyorduk. Her şey güzeldi?? Bir haftasonu ailesinin yanına gideceğini, onunla da görüşeceklerini, bana mesaj atacağını söyledi. Gecesi mesaj atmış ama ben uyuyakalmışım. Sabah cevap yazdım. 'Dün çok vicdan azabı çektim. Özür dilerim ama ben onu seviyormuşum. Farkında değilmişim' dedi. Ne kadar zamandır birlikteydiniz diye sordum. '3 yıl' dedi. '3 yıl bıyunca hiç mi anlamadın onu sevdiğini? Sevmiyordun madem 3 yılını nasıl geçirdin? Söylediklerin neydi bana?' dedim. 'Ne desen haklısın. Ama sana söylediğim her şey doğruydu. Ne hissediyorsam onu söyledim. Yemin ederim yine doğru söylüyorum. Onu çok seviyorum. Anlamamışım bugüne kadar. Aramız bozuktu. Uzaklaşmıştım ondan. Yanına gidince değerini anladım. Bana öyle bir sürpriz yapmış ki Allah belamı versin ne yapıyorum bu kıza dedim. Seni de sevdim ama onu seviyormuşum. Zaten senden de kopmak istemiyorum. Zorlaştırmayalım' dedi. Tabi bunlar özeti. Çok konuştuk biz. Neyse ben veda ettim. Bir daha mesaj atmadım. Geçen gün rüyamda gördüm. Ölmüştü. Çok korktum. Mesaj attım. Konuştuk biraz. Bana şaka falan yaptı. Sonra 'Mesaj atmayacaktım ama dayanamadım. Çok korktum' dedim.
'Kurban olurum sana' dedi. 'Olma' dedim.
'Ne yapayım içimden geldi. Tutamadım kendimi' dedi.
'Sen öyle deyince içim gidiyor. Zaten zor tutuyorum kendimi' dedim.
'Ben de zor tutuyorum' dedi.
'Neden?' dedim.
'Ne bileyim çok özledim seni çünkü' dedi.
'Hadi ben seni özlüyorum. Bir nedenim var. Sen niye özlüyorsun?' dedim.
'Özlüyorum çünkü sana karşı bir şeyler hissediyorum. Yanlış ama öyle. Seni seviyorum. Onu da seviyorum. O da üzerime düşüyor, beni düşünüyor. Sen de beni düşünüyorsun. Etkileniyorum böyle olunca. Çok saçma ama öyle' dedi. Devamında da konuştuk ama işin önemli yerleri buralardı.
Şu anda konuşmuyoruz. Dün konuştuk ama normal olarak. Yani bir şey yok. Zaten olmaz da. Ama neden böyle yapıyor? Amacı ne? Anlamıyorum ben. Dün bir şey konuştuk. 'Çok mesaj yazmayı sevmiyorum ki. Beni yanlış anlama' dedi. 'Yok' dedim. Sonra konuşmadık. Atmam da mesaj artık. Ama onu çok seviyorum. Eğer ilk başta bana sözlü olduğunu söyleseydi ben onunla konuşmazdım. Kendimi kaptırmazdım ki. Amacı ne bunun? Ne yapmaya çalıştı? Bana yardımcı olur musunuz?
Belli bir süre önce internet! üzerinden birisi ile tanıştım. İlk başlarda muhabbetimiz tabi ki arkadaşçaydı. Tabi sonradan değişmeye başladı. O kadar tatlı bir insandı ki. Ruhumu okşayacak şeyler söylüyordu. Hoşuma gidiyordu. Neyse biz birgün bir konu yüzünden tartıştık. Beni yanlış anladı. Ben de kendimi açıkladım. Bana dedi ki 'Bak sen bana göre fazla dürüst bir kızsın. Biz olmayız. Çocuk gibi internet üzerinden aşk mı yaşayacağız?'
Ben de dedim ki 'Biz birbirimizi sevdikten, istedikten sonra mesafelerin ne önemi var? Yan yana olacağımız günleri düşünerek bugünlerimizde pekalâ da sabredebiliriz'. Bana paronayalarının olduğunu, ben sadık ve dürüst olsam da çok kıskanç olduğunu ama beni çok sevdiğini, kopmak istemediğini, ne yapacağını bilmediğini söyledi. Sonra uyudu. Bir saat sonra mesaj atıp uyku tutmadığını söyledi. Bana o gece dedi ki 'Biz olamayız. Engellerimiz var. Olmaz. Ben SÖZLÜYÜM' dedi. İnanmadım. Yüzüğünü çekip yolladı.
'Mecbur kaldım. İstemeden oldu. Ailesinin bana çok iyiliği dokundu. Bir şeylerden fedakarlık yapmam gerekiyordu. Ben kendimi seçtim. Mutlu olmaya, aşık olmaya hakkım yok. Sana aşık oluyorum ben ama yapamam. Olamam. Senden kopmak istemiyorum ama yapabileceğim bir şey de yok' dedi. Ona 'Hayatında yine olmam. Sen sadece kendini düşün. İstemediğin birisiyle bir ömür nasıl geçirirsin? Mutlu olamazsın. Kendine de ona da yazık edersin' dedim. 'Artık çok geç. Çok defa vazgeçmeye çalıştım yapamadım. Seni seviyorum. Her şeyimin üzerine yemin ederim ki çok seviyorum ama yapamam' dedi. Çok ağladım o gece, o gün... 'Zamana bırakalım' dedi. Kabul ettim. Aptal gibi kabul ettim. Belli bir süre konuştuk. Bir yanım hep kötüydü. Huzursuzdum ama onu çok seviyordum. Çok güzel konuşuyorduk. Her şey güzeldi?? Bir haftasonu ailesinin yanına gideceğini, onunla da görüşeceklerini, bana mesaj atacağını söyledi. Gecesi mesaj atmış ama ben uyuyakalmışım. Sabah cevap yazdım. 'Dün çok vicdan azabı çektim. Özür dilerim ama ben onu seviyormuşum. Farkında değilmişim' dedi. Ne kadar zamandır birlikteydiniz diye sordum. '3 yıl' dedi. '3 yıl bıyunca hiç mi anlamadın onu sevdiğini? Sevmiyordun madem 3 yılını nasıl geçirdin? Söylediklerin neydi bana?' dedim. 'Ne desen haklısın. Ama sana söylediğim her şey doğruydu. Ne hissediyorsam onu söyledim. Yemin ederim yine doğru söylüyorum. Onu çok seviyorum. Anlamamışım bugüne kadar. Aramız bozuktu. Uzaklaşmıştım ondan. Yanına gidince değerini anladım. Bana öyle bir sürpriz yapmış ki Allah belamı versin ne yapıyorum bu kıza dedim. Seni de sevdim ama onu seviyormuşum. Zaten senden de kopmak istemiyorum. Zorlaştırmayalım' dedi. Tabi bunlar özeti. Çok konuştuk biz. Neyse ben veda ettim. Bir daha mesaj atmadım. Geçen gün rüyamda gördüm. Ölmüştü. Çok korktum. Mesaj attım. Konuştuk biraz. Bana şaka falan yaptı. Sonra 'Mesaj atmayacaktım ama dayanamadım. Çok korktum' dedim.
'Kurban olurum sana' dedi. 'Olma' dedim.
'Ne yapayım içimden geldi. Tutamadım kendimi' dedi.
'Sen öyle deyince içim gidiyor. Zaten zor tutuyorum kendimi' dedim.
'Ben de zor tutuyorum' dedi.
'Neden?' dedim.
'Ne bileyim çok özledim seni çünkü' dedi.
'Hadi ben seni özlüyorum. Bir nedenim var. Sen niye özlüyorsun?' dedim.
'Özlüyorum çünkü sana karşı bir şeyler hissediyorum. Yanlış ama öyle. Seni seviyorum. Onu da seviyorum. O da üzerime düşüyor, beni düşünüyor. Sen de beni düşünüyorsun. Etkileniyorum böyle olunca. Çok saçma ama öyle' dedi. Devamında da konuştuk ama işin önemli yerleri buralardı.
Şu anda konuşmuyoruz. Dün konuştuk ama normal olarak. Yani bir şey yok. Zaten olmaz da. Ama neden böyle yapıyor? Amacı ne? Anlamıyorum ben. Dün bir şey konuştuk. 'Çok mesaj yazmayı sevmiyorum ki. Beni yanlış anlama' dedi. 'Yok' dedim. Sonra konuşmadık. Atmam da mesaj artık. Ama onu çok seviyorum. Eğer ilk başta bana sözlü olduğunu söyleseydi ben onunla konuşmazdım. Kendimi kaptırmazdım ki. Amacı ne bunun? Ne yapmaya çalıştı? Bana yardımcı olur musunuz?
