Afedersin konu sahibesi ne sorumluluğun var tam olarak? Yaşlı anne babaya mi bakıyorsun, yatalak hasta mı bakıyorsun, çocuğun mu engelli, kemoterapi mi görüyorsun, bankaya milyonlarca lira borçlusun onu mu ödüyorsun, sahibi olduğun şirket mi batakta??? Ücretli çalışansın her ay paran yatıyor, bedenin sağlıklı sadece ruh sağlığın kötü olduğu için kötü hissediyorsun o kadar üstünde sorumluluk vb görmüyorum ben
Lütfen kendinizi rahatlatın, benim de uzun süre çocuğum olmadı insanlardan her türlü şeyi işittim ama bu beni dibe çekmedi, tevekkül ettim hep Allah vermiyorsa vardır bir sebebi dedim , hamdolsun öyle bir zamanda verdi ki bir-çok sorunumu aştığım ve rahatladığım bir döneme denk geldi , en azından çocuk meselesine böyle bakın, toplumun olmanızı beklediği kişi olmak zorunda değilsiniz, kendinize haksızlık yapmayın, mutlaka bir uzmandan yardım alın, panik ataklarını kontrol altına almaya çalışın doktor ile birlikte , herkes biseyler yaşıyor, emin olun herkesin bir derdi var ama ölmek ve intihar çözüm değil...
Tabi tabii. Biraz değil baya hassasım psikolojik olarak maalesef.
Evet ben her şeyde çıkışırım mesela ama o son raddeye kadar bana kötü bir şey söylemez ben ama o an ağzıma geleni söylerim. Sadece bana değil benim aileme ve kendi ailesine karşı da böyle.
Hep kaygılarla korkularla yaşıyorum ama. Yarın ne olacak ? Anneme babama ne zaman bir şey olacak ? Ben nasıl dayanacağım ? Başıma gelmeyen, yaşamadığım şeyleri hergün yaşıyorum ben. Hergün annemle babamın cenazesini kaldırıyorum , her gün boşanıyorum , hergün yalnız öldüğümü hayal ediyorum. İnsan bunları bir kere yaşar geçer dimi ? Yok işte ben hergün yaşıyorum
İlaç kullanıyorum zaten şuanda. Psikoloğa gittim ama hiç fayda etmedi
Tamam gideceğim tekrar. Göğsümün üzerinde de bir baskı var zaten. Onu da anlatacağım
Ben bir yıl öncesine kadar her şeyi her kesi düşünür kafaya takardim 7 yıl bitti evliliğim de aileden uzak akrabalardan uzaktik eşimin görev nedeni ile ve ben her gittiğimiz şehirde yalnizdim eşim göreve gittigi için haftalarca tek başıma kalırdım 3 bebek kayip ettim hepsinde tek başımaydim kimsem yoktu eşim de yoktu o süreçleri yalniz başıma atlattim 1 yıl öncesine kadar ben bunları dert olarak görürken geçen yıl meme kanseri teşhisi konuldu tedavi olmaya başladığım gün aslinda hayatın ne kadar kısa olduğunu yaşamanın ne kadar güzel olduğunu anladım ve bu surecide tek başıma atlattim kimse kimsenin derdine , sorununa çare olmuyor kardesi akrabalari olanlarda bir hayrını görmüyor emin olun kendinizi motive etmek için illa birlerine ihtiyaç duymaya gerek yok başkaları için değil kendiniz için yaşayın ilk başta kendinizi sevin CAN okadar tatlı ki
Allahım acil şifalar versin inşallah arkadaşım.
Ben de hem eşimden hem de çocuğumun rahatsızlığından çekiyorum. Allah yardımcımız olsun.
Allah razı olsun arkadaşım 
