Ben de yaşadım benzer olaylar,fiziki olmasa da psikolojik olarak şiddeti yaşayarak büyüdüm.Ben istenmemişim aslında,olmasaydım daha iyi olurmuş tarzı söylemlerle.
Annem babamı atmıştı başından,çok da iyi yapmıştı zira kendisini hiç görmedim .Görseydim de elimde 17 yaşında yapılmış evlilik,çocuklardan, dolayısıyla rezil bir hayattan öte hiçbir şey olmayacaktı.Belki de özgür ruhum dayanamayıp ölmüş ya da katil olacaktım.
Kendi yaşadığını bize de yaşatacaktı özetle.
Lise zamanımda annem bir evlilik yaptı ,meğer asıl cehennemim o zaman başlamış.Liseden de alınma tehditleriyle zar zor bitirdim .Üniversiteyi kazandığımda da para yok diye gitmeyeceksin dendi,gittim.Baktım arkamdan övünüyor annemin kocası denilen domuz.Kızını okutuyorum diye gururla,halbuki ben ondan para falan görmedim,iş buldum,çalıştım ve okudum.Hatta bir de üstüne yazın kazandığım parayı yolladım onlara.
Hadi öz babam pislikti,e bunun da ondan kalır yanı var mı yok.
Benim tek yaptığım sonucu ne olursa olsun doğru bildiğim yolda inatla gitmekti,kimseyi suçlamadan,ayrıca kimseyi takmadan da.
Yani şimdi işsizsem de açsam da parayı havlu niyetine de kullanıyor isem,tamamen kendi seçimlerimin sonucu.
Etkileri tabi ki var ama yarın ne olacağımızın da garantisi yok ki.Daha iyi diye beklerken dibi görmek de var işin sonunda.Süper ailesi olanın,müthiş bir iş hayatı olacak diye garantisi yok.
O yüzden ben varsam her şey var,ben yoksam yansın dünya bana ne.
Uzun oldu ,pardon.
