Yapı olarak kızdığım bir şeyi hemen söylemem.Beklerim ki karşımdaki de ben de sakinleşeyim.Bir haftadır derdimi içime gömdüm,kimseye anlatmadım ama kopma noktasına geldiğimi hissediyorum artık.Geçen yıl mesleğimi elime aldım çok şükür ancak nişanlım girdiği sınavı kazanamadı.ikimizin aynı dönem olduğu için ben sevinirken o üzüldü.beni canı gönülden kutlamadı bile.O zamandan sonra da aramız giderek bozuldu.Önce onların memleketine yakın bir yeri yazmamı istedi.Maksadı ben oraya gidince o ücretli öğretmenlik yapacaktı bu sırada sınava hazırlanacaktı ve evlenecektik.ben bunu kabul etmedim.çünkü evlenmek için onun işi olması gerektiğini düşünüyorüm.Cicim ayları çabuk biter sonrasında "tabi senin işin var...diye devam eden cümleler kursun istemiyordum.kızdı bana küplere bindi.sonra bu dönemleri yavaş yavaş ve benim alttan almalarımla atlattık.sonra anne babama taktı kafasını neymiş annem babam sınav sonrası ona yeterince destek olmamış yani benim anne babam öyle bizi bile çok sarılıp öpen insanlar değildir.Bizleri sevdiklerini biliriz,tüm varlarını yoklarını bizim eğitimimiz için harcadılar,bizim meslekte hayatta yükselmemizi isterler,zor günümüzde yanımızdadırlar ama öyle çok öpüp koklamazlar.yavrum sınavı kazamadın canın sağolsun demezler mesela.daha çok çalış derler.İşte buna taktı.ne dediysem olmadı bir türlü.Sürekli sen benim zor gününde yanımda değilsin dedi.ama bizim adetlerde kız tarafı öyle erkek tarafına gidip gelmez pek.beni de göndermezler.belki bu konuda haklı etrafıma bakıyorum ve sevgililerin doğum günlerinde,sınav günlerinde yanlarında olan kızlar var ben öyle değilim iştee,bu ona özel bir şey değildi,kasıtlı olarak yaptığım bir şeyde değildi..Ben hep kendimi yalnız hissederim,en büyük zevkim kitap okumaktır,alış-verişe bile bir saatten fazla dayanamam,her şeyi kendi içimde yaşarım derdimi de pek anlatmam ama bunu ona anlatamadım.Neyse devam edeyim en sonra bir üniversiteye yüksek lisans için başvurdum.İstanbul'da baya da köklü bir üniversite.Ve beni kabul ettiler.Nişanlım ben yüksek lisans yapmanı istemiyorum dedi.ben de dolmuştum artık açtım ağzımı yumdum gözümü en başından beri sana hedefimin bu olduğumu söyledim.O zaman ben seninle gurur duyarım diyordun da şimdi mi yan çiziyorsun dedim.Sonra ondan zaten izin almadığımı sonuçta benim ales ve kpdsye girdiğimi bildiğini ve bunlara keyif için girmediğimi söyledim.Ve benimle kavga bile etmedi kararını ver ya yüksek lisans ya da ben dedi.Kaydımı yaptıracağım dedim.O zaman kariyerini bana tercih ediyorsun sana başarılar dedi ve ondan sonra konuşmadık hiç.Aramadı da.ben de aramak istemedim çünkü bu benim eğitimim ve buna sabotaj yaptığını düşündüm,kendimi haklı gördüm.Bir haftadır görüşmüyoruz.Çok üzgünüm açıkcası.onun atanamamasının bütün eziyetini ben çektim.ben ders çalışıyorum diye ailemle o yıl pikniğe bile gitmedim o hafta sonları halı sahaya gidiyordu.Ne yapacağımı bilmiyorum cidden.Onun ailesine durumu söylediğini sanmıyorum,ben de aileme söyledim öyle arafta kalmış bekliyorum