Bende mezun olunca ozelde calışırken paramı babama verırdım.bır gun evlenıcem ceyız almam lazım 1 yıl vermıyım dedım kıyamet koptu.senmısın para ısteyen.ısten senelık ızın alıp evı terkettım.unıversıte okudugum sehre gıdıp ısımıde ordakı subeye aldırdım.aldıgım maasta bısey degıldı ha.ama ınsanı bu hale getırebılıyorlar.o arada sozlenecegım ıcın gerı dondum.yoksa hayatta donmezdım.esım kızım ben senı kımden ısteyecem ,hatırım ıcın don dedı.babamda aglayıp ozur dıledıde dondum.zaten kısa sure sonrada evlendım.
Inan bana mutlu olmak kolay degılse sen yaratacaksın.omur kısa neden mutsuz yasayıp olelım kı.ben evlendıkten sonra esımın aılesını gorup cok uzulmustum.oyle evlatlarını dusunen,anlayıslı,sevgı gosteren ınsanlar gormemıstım hıc.dogum yaptım annem gelmedı.gecelerce kayınvalıdem basımda bekledı.ben agladım o agladı.boyle ınsanlarda var.ha boyle olmasaydı esımede eyvallahım olmazdı.benı mutsuz eden ınsanları hayatımdan tek tek cıkardım.guclu ol ,yapabılırsın.kendını kapana kısılmıs hıssetme.çozum uret.kocanla devam edebılıyorsan et.mutlu olacaksan caba sarfet.ama olamıyacaksan da kendını yıpratma.ve asla ama asla sorunlarını cozmeden cocuk yapma.