- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.342
- Konu Sahibi iyotsuztuz
- #1
Kızlar merhaba. 24 yaşındayım, nişanlıyım.
Nişanlımla aynı yerde çalışıyoruz. Başka iş buldu, gitti. Aynı gün işi beğenmediği ve çok üzüldüğüm için geri döndü. Yine aynı yerde çalışıyoruz.
Yılbaşında beklediğim kadar büyük bir zam almadım. İş değişikliğimden dolayı yine tam %50 zam aldım ama beklediğim daha fazlasıydı. Annem de aynı gün sinirlendi, tanıdıklarına falan iş aradığımı söylemiş bana mesajla haber verdi. Ama bu konuda ne benimle ne de sevgilimle bir şey konuşmadı. Ertesi gün bana numara verdi, arayayım diye aradım vs vs.
Akşam beraber eve gittik, oturuyoruz. Annem kesinlikle konuyu açmıyor. Ertesi gün yine aynı şekilde. Sevgilim de "ben iş değiştireceğimi kendi annemden saklayıp seninkine söyledim, annen seninle alakalı konuyu bana neden söylemiyor?" diyerek ben eşek başı mıyım moduna girdi. Üçüncü gün eve gittim, annemden rica ettim "konuyu aç söyle, bilmiyor değil ama o seninle paylaşırken senin onunla paylaşmamana üzülüyor" diye. Rica da ettim, benim söylediğimi söyleme. Aralarındaki diyalog çok iyidir, içlerinde bir şey kalsın istemedim. Yüzü asıldı ama pek bir şey demedi.
Akşam nişanlım geldi. Eve girdiği anda "sana çok kızgınım" diye girdi konuşmaya. Nişanlım ne oldu demeden, "siz çocuk musunuz? yine aynı yerde çalışmak için iş tepiyorsunuz, istemiyorsanız ben karışmam, düğününüze de evinize de benden destek beklemeyin, aç kalırsınız bu kafayla, sizden bir cacık olmaz" gibilerinden konuştu. Şunu da belirteyim, nişanlımla ikimizin maaşı 5 bin liranın üstünde, hani aç-açıklık bir durumumuz yok. Nişanlım biraz da şımararak alttan aldı, dışarı çıkalım vs dedi ama annem benim işim yok sizinle defolun gidin dedi. Dışarı çıktık.
O kadar çok ağladım ki neye üzüleceğimi şaşırdım. Anneme sır olarak verdiğim şeyi kavga çıkarmak için kullanmasına mı, her fırsatta benden destek beklemeyin moduna girmesine mi(desteğini eksik etmiyor ama her fırsatta bunu söylüyor işte, babamla ayrılar babamla görüşmüyorum bana maddi-manevi desteği yok) Sevgilim de kesinlikle böyle hissettiğimi söyleme demişti, lafı yetiştirdiğimi belli etmesine mi...
Çok üzülüyorum, gerek yoktu bunlara. Söylerken böyle olacağını tahmin etmemiştim. Anneme güvenimi kaybettim. Sevgilime karşı ailesel nedenlerle kaçıncı mahçup oluşum oldu, yüzüne bakamıyorum artık. Çok utanıyorum. Kalbim çok kırık.
Nişanlımla aynı yerde çalışıyoruz. Başka iş buldu, gitti. Aynı gün işi beğenmediği ve çok üzüldüğüm için geri döndü. Yine aynı yerde çalışıyoruz.
Yılbaşında beklediğim kadar büyük bir zam almadım. İş değişikliğimden dolayı yine tam %50 zam aldım ama beklediğim daha fazlasıydı. Annem de aynı gün sinirlendi, tanıdıklarına falan iş aradığımı söylemiş bana mesajla haber verdi. Ama bu konuda ne benimle ne de sevgilimle bir şey konuşmadı. Ertesi gün bana numara verdi, arayayım diye aradım vs vs.
Akşam beraber eve gittik, oturuyoruz. Annem kesinlikle konuyu açmıyor. Ertesi gün yine aynı şekilde. Sevgilim de "ben iş değiştireceğimi kendi annemden saklayıp seninkine söyledim, annen seninle alakalı konuyu bana neden söylemiyor?" diyerek ben eşek başı mıyım moduna girdi. Üçüncü gün eve gittim, annemden rica ettim "konuyu aç söyle, bilmiyor değil ama o seninle paylaşırken senin onunla paylaşmamana üzülüyor" diye. Rica da ettim, benim söylediğimi söyleme. Aralarındaki diyalog çok iyidir, içlerinde bir şey kalsın istemedim. Yüzü asıldı ama pek bir şey demedi.
Akşam nişanlım geldi. Eve girdiği anda "sana çok kızgınım" diye girdi konuşmaya. Nişanlım ne oldu demeden, "siz çocuk musunuz? yine aynı yerde çalışmak için iş tepiyorsunuz, istemiyorsanız ben karışmam, düğününüze de evinize de benden destek beklemeyin, aç kalırsınız bu kafayla, sizden bir cacık olmaz" gibilerinden konuştu. Şunu da belirteyim, nişanlımla ikimizin maaşı 5 bin liranın üstünde, hani aç-açıklık bir durumumuz yok. Nişanlım biraz da şımararak alttan aldı, dışarı çıkalım vs dedi ama annem benim işim yok sizinle defolun gidin dedi. Dışarı çıktık.
O kadar çok ağladım ki neye üzüleceğimi şaşırdım. Anneme sır olarak verdiğim şeyi kavga çıkarmak için kullanmasına mı, her fırsatta benden destek beklemeyin moduna girmesine mi(desteğini eksik etmiyor ama her fırsatta bunu söylüyor işte, babamla ayrılar babamla görüşmüyorum bana maddi-manevi desteği yok) Sevgilim de kesinlikle böyle hissettiğimi söyleme demişti, lafı yetiştirdiğimi belli etmesine mi...
Çok üzülüyorum, gerek yoktu bunlara. Söylerken böyle olacağını tahmin etmemiştim. Anneme güvenimi kaybettim. Sevgilime karşı ailesel nedenlerle kaçıncı mahçup oluşum oldu, yüzüne bakamıyorum artık. Çok utanıyorum. Kalbim çok kırık.
Merakımı mazur görün.
