Iyi giden bir iliskim var saniyordum fakat yavas yavas kendimi ezdirdigimi fark ettim. Aslinda bakarsiniz sogudum, tartisinca mutlaka ilk adim atan bendim, bir hatam veya sucum olmadigi halde. Fakat ayrilamiyorum, aliskanlik mi dersiniz, ondan daha iyisini belki bulamiycam dücüncesi mi dersiniz inanin bilmiyorum. Iyi özellikleri var, kötü yanlari ben erkegim, sen kadin düsüncesi. O inkar etse bile, ben hic birsey yapmadigim halde, bana güvenmemesi, herseyi kontrol etmek istemesi, asiri kiskanc olmasi. Bunlarin farkina vardim fakat neden ayrilamiyorum? Bir insan bilerek kendine bunu neden yapar? Bilerek kendime eziyet ediyorum. Ne yapacagimi bilemiyorum ama cok yoruldum.