ANLATSAM ROMAN OLUR-BUDA BENİM HAYATIM

Bibibella .!.:

Bilmiyorum ya ben okudum Allah rahmet eylesin ama bu kadar deyat ayrıntıya gerek yok bi sorunu var diye okudum aslında düz yazı çıktı anlamadım konu zaten bdvlik değil

Genişletmek için tıkla...

Bibibella .!.:

Ve sabah oldu uyandın mı konu yanlış yerde hayatın içinden kısmına açın

Genişletmek için tıkla...

guldunyam1 .!.:

Merhaba çok zamandır kimselere anlatamadığım kendi hikayemden bahsedeceğim
İkisi de 2. evliliğini yapmış anne ve babanın son çocukları olarak doğdum. Annemin ilk evliliğinden 2 ablam babamın ilk evliliğinden 3 abim var tabi ben iki abimi hayatımda birkaç defa gördüm. Babam 15 yıl kadar Almanya'da çalıştığı için 2 abim ergenlik yaşına gelince orada yaşamaya karar vermişler. Annem ilk evliliğini ailesinin istediği üzerine yapmış ve evlendiği adam sorumluluk alamayacak biriymiş kumar oynar evine bakmazmış evine ekmek bile almazmış annem bu adamı belki düzelir diye 10 yıl kadar çekmiş.Düzelmeyince 2 çocuğu da alıp anneannemin yanına yerleşmiş. Köy yerinde 5 yıl kadar bir fabrikada çalışmış. Tabi köy yerinde genç yaşta dul bi kadın insanların bakışları söylemlerinden çekinip bide anneanneme ağır geldiğini düşünerek bi tanıdık vasıtasıyla babamla tanıştırılmış.
Babam Almanya'da yıllarca çalıştığı için o zamanlar durumu iyi birkaç evi be yatırımı olan bir adam. Benim çocuğuma annelik yap bende senin kızlarına babalık yapıyım okutıyım demiş. Annemde kabul etmiş. 1 sene sonra da ben doğmuşum
Asıl hikaye bundan sonra başlıyor. Annem babamın bir psikopat olduğunu bana hamileyken anlıyor. Defalarca şiddet görüyor. Babamın başka kadınlarla görüştüğünü,annemle evli değilken eve kadın aldığını öğreniyor. Hatta bu kadınlar annem evdeyken bile eve geliyor. Ve annem 2. evliliği de bitmesin laf söz olmasın bir çocuk daha babasız kalmasın diye bunları kabulleniyor. Babam malını mülkünü böyle boş işlere harcıyor,kadınlara yediriyor.
Ben babamdan hiçbir zaman sevgi görmedim. 3 erkek cocuktan sonra benim kız doğmam onun için hiçbir anlam ifade etmedi. Hiçbir zaman kıymet görmedim. Eskiye döndüğümde annem ve babamın her akşam kavga ettiğini hatırlıyorum. Bir keresinde onların kavga seslerine uyanmıştım. Babam anneme vururken aralarına girdim annemi kurtarmak için.Annemin burnundan kanlar akıyordu,benim üzerimde geceliğim vardı 7-8 yaşlarındayım. Ayağımızda terliklerle babamdan kaçıp kapı önüne attık kendimizi. Esnaflar bize bakıp yardımcı oldular. Akrabalarda orda burda kalırdık sonra eve geri dönerdik
Bu şekilde genç kız oldum. Ama Allah yanımdaydı demekki hiç çalışmadığım halde çok yüksek bi puanla Anadolu lisesi kazandım. Ama babam okula gelip benim kızımı okuldan alın onu okutamam dermiş ben dersteyken. Birgün babam ve annem yine kavga ediyorlar babam annemin kafasına kül tabağıyla vurmaya kalkıyor ve o gün yine ayrıldılar.
Bu arada annemin ilk evliliğinden olan 2 ablam evlendiler bu süreçte. 1 tanesi 4 yıl sonra ayrıldı. Bizde annemle onun evine yerleştik bir süre. Ben 15-16 yaşlarındayım. Ablam bizi evinde istemedi sebebini anlıyamıyorum onunda kendine göre haklı yanları vardır,bilemiyorum.
Annem 50 yaşında bir otelde işe başladı mutfakta yemek vermeye başladı bense lise okuyordum. Çevrem çok farklı yaşadığım hayat bambaşkaydı. Annem bir ev tuttu hiçbirşeyimiz yoktu ilk başlarda sonra sonra toparlanmaya başladık. Ara sıra yolda babama denk geliyordum ama ondan nefret ediyordum nasılsın iyimisin deyip yürüyordum. Birgün görmüştüm yine çok zayıflamıştı.Duydukki hastalanmış 3 ay sonra ben evdeyken bir telefon geldi ben açtım.Babanı kaybettik başın sağolsun. Kimdi bilmiyorum ama 2 hafta kendime gelemedim. Sonra üniversite kazandım ve başka bi ile yerleştim. Annemi yalnız bırakıp üniversiteye gitmiştim. Aklım sürekli annemdeydi her aksam arıyordum içimde bi yangın vardı sanki. Okuduğum bölümde 5 senelik saçma bir bölümdü kendimi derslere veremiyordum
Bu böyle olmayacak dedim ve memlekete geri döndüm.
Ama büyük bi boşluktaydım ve kendimden 11 yaş büyük biriyle evlendim.
Nasıl bi kafayla bunu yaptım bilmiyorum yanında çalıştığım abi dediğim biriydi. Sanırım beni koruyup kollaması hoşuma gitmişti 22 yaşındaydım. Sanırım herşeyi silip yeni bi başlangıç yapmak istedim
Düğünüme 1 hafta kala annemin kanser olduğunu öğrendik
Annem büyük bir ameliyat oldu düğünümden sonra ,sonra da kemoterapiler başladı
İlk başlarda iyi gidiyor derken herşey sarpa sardı
Tümör rahimdeyken mesaneye sıçramıştı artık böbreklerde işlevini yitirmişti
Bir ameliyat daha ve bu ameliyattan sonra tamamen tuvaletini yapamamaya başladı
Böbreklere yapay mesane takıldı ve annem öyle yaşamaya başladı
2 poşetle evde yatıyordu artık. Bir taraftan da kemoterapi alması gerekti ama değerleri sürekli düşüyordu.
Yaşadığımız yer küçük bir yer olduğu için ablamlara taşındı annem orda tedavi görüyordu
Ben de yeni evliyim sürekli annemin yanına gidip geliyorum
Ve evlendiğim insan alkoliğin teki,eve çok geç geliyor aynı zamanda bi bar işletiyor,bir dünya sorunum var.
Annem ablamların yanında kaldığı süre içersinde eniştem sorunlar çıkarmaya başladı,yine annemi ziyarete gittiğim bir gün hastane önünde eniştemle kavga ettik. Hasta annem ve beni afkalamaya başladı sonrada ablamla basıp gittiler. O arabanın gidişini hala unutamam. Bende annemi bilmedğim bi şehirde tekerlekli sandalyeye koyup tedavi ettirdim. Annem hüngür hüngür ağlıyordu. Bunu bize nasıl yaptılar diye.
Annemi yalnız başına hastane bahçesinde beklettim gözyaşlarını silip. Dosyasını almak için bütün gün koşturdum. Ve annemi alıp yine memlekete geldim.
Ve bende eşimden boşanmıştım.
Annem gözümün önünde eriyip gidiyordu ve kemoterapi alması gerekti
Bize yakın olan başka bir ile götürdüm annemi tek başıma.
Doktorlarla konuştum kaldığı yerden kemoterapi tedavisi ayarlattım.
Bu sırada çalışıyordum aynı zamanda
Görenler annemi anneannem sanıyordu ben 25-26 yaşlarındayım ve oldukça minyon tipliyim
Herkes kimin kimsen yoktu tek başına götüremezsin diyordu
Evet kimim kimsem yoktu ama ben onun gözlerinden güç alıyordum
Sonuçta annem ve ben biz herşeyin üstesinden gelmedik mi zamanında yeni bi düzen kurmadıkmı yine yapardık
Ama artık ben bile inanmıyordum çünkü annem eriyordu
Yine birgün hastaneye gittiğimize 1 gün orada kalmamız gerekti taksicilere güvenilir bir apart yada otel sordum ve annemle hiç bilmediğimiz bir şehirde aparta geldik
Annemin hasta olduğunu görünce apartın işletmecisi yardımcı oldu merdivenleri çıkmasına
Sonra da tc kimlik numaramı ve tel numaramı aldı
Biz annemle geri döndük ve 1 ay sonra bana bir mesaj geldi
Nasılsın Annen nasıl oldu?
Ve biz konuşmaya başladık
Ben bi taraftan çalışıyor bir taraftan anneme bakıyordum
Gerçi şimdiki aklım olsa açlıktan öleceğimi bilsem çalışmazdım
Annem acıdan kıvranıyordu artık sabahlara kadar bağırıyordu
Son zamanlarda kötüleşmeye başladı
Gittiğimiz apartın işletmecisi hergün halimi hatrımı soruyor mesajlar yazıyordu ve biz konuşmaya başladık
Bir gün yanıma geldi annem ve beni ziyarete evimize geldi
Çay kahve yaptım annemde tanışmak istiyordu çünkü benim yalnız kalmamı istemiyordu
Bir kaç defa daha konuştuk dediki sen sürekli benim yaşadığım yere geliyorsun annenin tedavisi için gel sizi annenle buraya taşıyalım yollarda kalmayın annen hasta sen yalnızsın senin yanında biri olsun
Sonra birgün nakliye aracıyla geldi bizi aldı götürdü.
Annem yine kötüydü tabi o sıralarda yaşadığımız yerde de doktorlar ilgilenmiyordu ve tedavi yetersizdi ilçe olduğu için..
annemle 1.5 ay kadar yeni evimizde yaşadık
Annem artık başka biri olmuştu can çekişiyordu 70kilodan 35 kiloya kadar düştü ona banyo yaptırıyordum bir taraftanda ağlıyordum. Canım gidiyordu. Akşamları ağlamaları sayıklamaları başladı sanırım aizeimer da olmuştu. Ve kanamaları başladı
Apar topar üniversite hastanesine taşıdık
1,5 ay kadar hastanede yattı
Kanaması vardı sürekli ciğerleri böbrekleri iflas etmişti çoklu organ yetmezliği vardı.
Altını sürekli alıyordum birde siroz oldu ciğerler bitince tüm vücut morarmaya karnı şişmeye başladı.
1,5 hastane odasında yerde yattım
bi aksam annemin yanına sokulmuştum orda uyumuşuz
Tabi apartın işletmecisi dediğim kişi de yanımdaydı hep
Bir gün annem beni duymamaya başladı
Gözleri kapalı bitkisel hayata geçti
2gün sonra da doktor gelip adrenalini yeteri kadar verdik bu serum bitince annen hayata veda edicek dedi yanıma gelip
Serum damlıyordu son dakikalarımızdı
Annemin yanına eğildim kulağına onu ne kadar sevdiğimi söyledim
son damlalar damlıyordu
Kalp atışları yavaşlamıştı
En son 42 lerdeydi ve doktor koşarak geldi beni dışarı aldılar 10 dk sonra beyaz çarşaf yüzüne örtülmüş şekilde çıktı.
Tüm koridor bağıra bağıra yürüdüm onunla birlikte yüzünü açıp öptüm
Sonra da morga aldılar

Hastane bahçesinde tek başıma kalmıştım.
Yanımda da şimdi eşim olan olan apartta tanıştığım o kişi
Allahıma bin şükür bir senedir evliyiz çok iyi ve merhametli bir adamla evliyim.

Şimdi güzel bir işim var tek umudum eşim...

Genişletmek için tıkla...

pearlfish .!.:

Evet iki kelime yetecek belki de... Bu aralar hiç anlayamıyorum insanları psikolojimiz toptan göçmüş

Genişletmek için tıkla...

cokguzelolsun .!.:

hepsi sosyal medya yüzünden bence, 2 like için laf sokmalar, ayar vermeler, boş özgüvenli boş tavırlar, vicdan yok empati yok duyar kasmalar bile like için hayatları iki emojiye indirgenmiş.
benim yaşım da genç olmasına rağmen hiç anlayamıyorum şu ayar vererek beğenilme arzusunu.

Genişletmek için tıkla...