anne -baba bağımlılığı

kirmizilihatun

Guru
Kayıtlı Üye
25 Mart 2009
734
567
323
10 yaşında bir kızım var.
Bugüne kadar biz yanında olmadan hiçbir yerde yatılı kalmadı.
Yani en yakın anneanne ve babaanne dahil yatılı kalmadı.
Bazı durumlar oluyor mesela annemler tatile gidecek.Yanında götürmek istiyorlar.Kızımda gitmek istiyor.
Gideleceği gün vazgeçiyor.Günler öncesinden bunu kafasına takıp gitsem mi , gitmesem mi ya seni özlersem diye sürekli bunu düşünüyor. Halbuki anneannesini çok sever. Ben çalıştığım için o büyüttü zaten.
Geçen kendisi bu gece kalacağım dedi. Bizde tamam dedik. Eve gider gitmez aradı. Nasıl ağlıyor telefonda beni alın kalamayacağım ben. Sizi çok özlüyorum diye hüngür hüngür ağlıyor. Neler söylediysem de fayda etmedi.
Bu hafta tatile gidecekler 1 haftadır düşünüyor. Ben karışmıyorum sen bilirsin ister git,ister gitme dedim. Artık ikna etmek için uğraşmıyorum. Dün gece ağlama sesiyle uyandım. Ben tatile gitmeyi çok istiyorum ama anne seni bırakıp gidemiyorum. şimdi orda ağlarım anneannemi de üzerim diyor.artık ne diyeceğimi , nasıl davranacağımı şaşırdım. Kızımın bize olan bağımlılığı artık beni korkutuyor.
 
Bu durumda 1 haftalık tatile gitmesi anlamsız olur, tatilin zehir olacağı belli.

Önce sadece 1 gece kalsın, sabah siz de kahvaltıya gidin, sadece uyku süresi.
Sonra 1 tam gün kalsın.

Sanki bir eşik var da onu aşamıyor, aşsa gelir gerisi.
 
bir arkadaşım var tam bilmiyorum ama sanırım küçüklüğü kızınızın ki gibi. şu an kendisi antidepresanlarla iyi, kafasında sürekli "annemi babamı kaybedeceğim" düşüncesi var. ileride daha büyük bir sorun olmaması açısından bir pedagogdan yardım alın derim.
 
Bu durumda 1 haftalık tatile gitmesi anlamsız olur, tatilin zehir olacağı belli.

Önce sadece 1 gece kalsın, sabah siz de kahvaltıya gidin, sadece uyku süresi.
Sonra 1 tam gün kalsın.

Sanki bir eşik var da onu aşamıyor, aşsa gelir gerisi.
aynen kendine bir duvar koymuş.mesela bazen gece 12 ye kadar orda kalıyoruz. sabah işe gideceğim babası anneaneye bırakacak tekrar. kal kızım sabah uyanmak zorunda olmazsın diyorum . yok illa eve geliyor. sabah 8 de tekrar anneme geliyor
 
bir arkadaşım var tam bilmiyorum ama sanırım küçüklüğü kızınızın ki gibi. şu an kendisi antidepresanlarla iyi, kafasında sürekli "annemi babamı kaybedeceğim" düşüncesi var. ileride daha büyük bir sorun olmaması açısından bir pedagogdan yardım alın derim.
benden bundan korkuyorum. bana anne sen yaşlanma ,yaşlanırsan ölürsün ben sensiz duramam diyor
 
Pedagog falan degilim, sadece okudugum bolume ve kendi fikirlerime dayanarak soyluyorum.

Calisan anne babalarda bu durumun gorulmesini ben normal buluyorum. Cunku cok arada kaliyor cocuklar. Anneanneye anne gorevleri yuklenmis ama sevgi anne sevgisi degil. "Kaliteli zaman" onemlidir coklugu degildir derler. Pek inanmiyorum. Her an her seye ihtiyaci olan cocugun buyurken her aninda size ihtiyaci var.

Suan ne yapabilirsiniz, doktora goturebilirsiniz. Aranizda guvenli baglanma yok cunku. Kaygili baglanmaniz var. Bunu cozumlememek ilerde daha buyuk sorunlara yol acabailir
 
Pedagog desteği almalısınız. Bu şekilde bağımlı olan çocuğun ilerde ciddi problemleri olur. Anne,baba kaybetme kaygısını yaşayacağı yaş çoktan geçmiş.
 
10 yaşında bir kızım var.
Bugüne kadar biz yanında olmadan hiçbir yerde yatılı kalmadı.
Yani en yakın anneanne ve babaanne dahil yatılı kalmadı.
Bazı durumlar oluyor mesela annemler tatile gidecek.Yanında götürmek istiyorlar.Kızımda gitmek istiyor.
Gideleceği gün vazgeçiyor.Günler öncesinden bunu kafasına takıp gitsem mi , gitmesem mi ya seni özlersem diye sürekli bunu düşünüyor. Halbuki anneannesini çok sever. Ben çalıştığım için o büyüttü zaten.
Geçen kendisi bu gece kalacağım dedi. Bizde tamam dedik. Eve gider gitmez aradı. Nasıl ağlıyor telefonda beni alın kalamayacağım ben. Sizi çok özlüyorum diye hüngür hüngür ağlıyor. Neler söylediysem de fayda etmedi.
Bu hafta tatile gidecekler 1 haftadır düşünüyor. Ben karışmıyorum sen bilirsin ister git,ister gitme dedim. Artık ikna etmek için uğraşmıyorum. Dün gece ağlama sesiyle uyandım. Ben tatile gitmeyi çok istiyorum ama anne seni bırakıp gidemiyorum. şimdi orda ağlarım anneannemi de üzerim diyor.artık ne diyeceğimi , nasıl davranacağımı şaşırdım. Kızımın bize olan bağımlılığı artık beni korkutuyor.


Benim çocukluğum :D bende aynı böyleydim sanki annem babam olmazsa içim kötü oluyordu, teyzemden bunun için dayak yemiştim. İlerleyen yıllarda geçer sizinde onun yanında olmanızı istiyor kendini ifade edemiyordur.
 
Ben de aynen böyleydim. Kac yasina kadar sürdü, nasil gecti bilmiyorum ama annemin olmadigi bir yerde asla kalamazdım. 1 kere hatırlıyorum bir aile dostumuz var, onlarin da 2 tane benimle yakin yasta kizlari var, 8-9 yasindayken onlarda kalacagim dedim tamam dediler, aksam 11 oldu 12 oldu ben bir turlu uyuyamıyorum :olamaz: sonra aglayarak babami cagirdim gelip aldi beni :işsiz: bunun disinda annemin evde olmadigi zamanlar kendi evimizde de uyuyamazdim. :KK57: Tuhaf bir sekilde annemi kaybedecekmisim gibi bir korku kaplardi icimi. Büyüyünce gecti tabii ama bence kızınızın da boyle bir korkusu olup soyleyemiyor olabilir. Ben de söyleyemezdim çünkü :oops: bir cocuk psikiyatristine danışabilirsiniz.
 
Benim çocukluğum :KK70: bende aynı böyleydim sanki annem babam olmazsa içim kötü oluyordu, teyzemden bunun için dayak yemiştim. İlerleyen yıllarda geçer sizinde onun yanında olmanızı istiyor kendini ifade edemiyordur.
Ben de aynen böyleydim. Kac yasina kadar sürdü, nasil gecti bilmiyorum ama annemin olmadigi bir yerde asla kalamazdım. 1 kere hatırlıyorum bir aile dostumuz var, onlarin da 2 tane benimle yakin yasta kizlari var, 8-9 yasindayken onlarda kalacagim dedim tamam dediler, aksam 11 oldu 12 oldu ben bir turlu uyuyamıyorum :olamaz: sonra aglayarak babami cagirdim gelip aldi beni :işsiz: bunun disinda annemin evde olmadigi zamanlar kendi evimizde de uyuyamazdim. :KK57: Tuhaf bir sekilde annemi kaybedecekmisim gibi bir korku kaplardi icimi. Büyüyünce gecti tabii ama bence kızınızın da boyle bir korkusu olup soyleyemiyor olabilir. Ben de söyleyemezdim çünkü :oops: bir cocuk psikiyatristine danışabilirsiniz.

böyle bir duyguyu küçükken yaşamış olmanız beni biraz rahatlattı.
ilerde daha büyük psikolojik sorunlar çıkar diye korkuyorum.
bunun üniversitesi ,evlenmesi var. Böyle hiçbir yerde kalamazsa çok sorunlar yaşarız.
yinede pedegog yardımı almayı düşünüyorum
 
böyle bir duyguyu küçükken yaşamış olmanız beni biraz rahatlattı.
ilerde daha büyük psikolojik sorunlar çıkar diye korkuyorum.
bunun üniversitesi ,evlenmesi var. Böyle hiçbir yerde kalamazsa çok sorunlar yaşarız.
yinede pedegog yardımı almayı düşünüyorum


Psikolojim bozuk değil Allah'a şükür :)
Şuan 24 saat nöbet tutuğum bir işte ailemden uzakta çalışıyorum.
3 günden fazla evimden ayrı kalmaktan hoşlanmıyorum, yada arkadaşlarımın evinde rahat değilsem oraya gitmeyi sevmem, rahat olmam gerek.
Siz çocuğunuzu anlıyorsunuz ona anlayışla yaklaşabiliyorsunuz her istediğini yapıyorsunuz ve o evde rahat ediyordur.
Mesela bir gün teyzeme kalmaya gitmiştim sadece 1 mahhalle aramız var 5. sınıfta falandım, kuzenim bitlenmiş o yüzden benimle yatmak istememiş, tabi ben bit olayını bilmiyorum aralarında konuşmaları beni o kadar üzdü istenmiyorum sandım annemi arayıp ağlayıp beni al demişliğim var. Yani ben sorunumu çözemediğimde kendimi dışlanmış hissettiğimde bunu yapıyordum. oturup konuşun pedagoga ne gerek var bence yok tabi siz bilirsiniz de :)
 
yazdıklarımın tamamını okumadınız heralde. zorunlu durumlardan bahsettim. çalışıyorum ve kızım anneanede kalıyor gündüzleri. ...dolayısıyla onlar 3 günlüğüne tatile gidecek ve onlarla gitmesi lazım
az sakin ya ne dedim ki, 10 yasinda cocuk yani zorla gonder o zaman. Evinden baska yerde kalmak istemiyor diye problemli ilan ettin cocugu

Sana yorum yazanda kabahat. Gozardi edip umursamamak en iyisi
Sen de kendi kendine atarlan.
Hakaret eden yok bir sey diyen yok. Burada konu acmak sana atar gider yapma hakki vermiyor. Yok okumus muyum yuce konusunu okumamis miyim.
 
az sakin ya ne dedim ki, 10 yasinda cocuk yani zorla gonder o zaman. Evinden baska yerde kalmak istemiyor diye problemli ilan ettin cocugu

Sana yorum yazanda kabahat. Gozardi edip umursamamak en iyisi
Sen de kendi kendine atarlan.
Hakaret eden yok bir sey diyen yok. Burada konu acmak sana atar gider yapma hakki vermiyor. Yok okumus muyum yuce konusunu okumamis miyim.
Atarlandığımı nereden çıkardınız .gayet sakince konunun tamamını okumadığınız düşündüğümü söyledim. Ve tekrar toparlayarak konumu özetledim. Siz sanırım fikrinizi paylaşmak için değil tartışma ortamı yaratmak için burdasınız
 
Back
X