Anne olduktan sonra yeniden işe başlamak

Güncelleme: ilk gün için haberler güzel, sabah içim çok buruk gittim ama fena geçmemiş Kızımın günü. İnşallah daha da iyi olur. Hepinize desteğiniz için teşekkürler

Merhabalar

Bugün kızım tam 14 aylık oldu ve ben ücretsiz iznimin sonuna geldim. Esasen 1 yıl daha ücretsiz izin alma hakkım var fakat maddi olarak buna müsait değiliz ve artık iş hayatına dönmek zorundayım. 3 gün sonra başlıyorum. Memurum, sabah 08.30 akşam 17.00 arası çalışıyorum. Yolda geçen süreyle beraber kızımla günlük 10 saat ayrılacağız ilk defa. Hala meme emiyor, biberon, bardak vs kabul etmiyor. Aç olmadığı zamanlarda bile sürekli meme emmek istiyor bağımlı gibi.

Meme emmeden uyumuyor kesinlikle.
Şimdiye kadar en çok ayrı kaldığımız süre 4-5 saat oldu. Kızıma babaannesi bakacak, evlerimiz yakın ve kızım babaannesini çok seviyor. Gün içerisinde bile oynarken gayet mutlular ikisi de, o açıdan herhangi bir problemim yok.

Ama ben kendimi aşırı derecede mutsuz hissediyorum. Her zaman iş hayatını, çalışmayı seven bir kadın oldum. Sabahları erken kalkmak zor gelmedi örneğin. Ama 1 aydır iş başı tarihim netleştiğinden beri çok mutsuz hissediyorum, resmen tekrar ücretsiz izin almak için bahaneler arıyorum ama gerçekten durumumuz hiç müsait değil buna, çok fazla borcum var ve artık ödemek durumundayım.

Hem kızıma gün içerisinde meme veremeyeceğim için, hem gündüz benden başkasıyla asla uyumak istemediği için çok üzülüyorum.

En önemlisi de iş hayatına yeniden başlamak anne olduktan sonra sizlere de bu kadar zor geldi mi onu öğrenmek istiyorum.
Sizce bu mutsuzluk geçici mi?
Simdiden teşekkür ederim yorumlarınız için.

tosia .!.:

Merhabalar

Bugün kızım tam 14 aylık oldu ve ben ücretsiz iznimin sonuna geldim. Esasen 1 yıl daha ücretsiz izin alma hakkım var fakat maddi olarak buna müsait değiliz ve artık iş hayatına dönmek zorundayım. 3 gün sonra başlıyorum. Memurum, sabah 08.30 akşam 17.00 arası çalışıyorum. Yolda geçen süreyle beraber kızımla günlük 10 saat ayrılacağız ilk defa. Hala meme emiyor, biberon, bardak vs kabul etmiyor. Aç olmadığı zamanlarda bile sürekli meme emmek istiyor bağımlı gibi.

Meme emmeden uyumuyor kesinlikle.
Şimdiye kadar en çok ayrı kaldığımız süre 4-5 saat oldu. Kızıma babaannesi bakacak, evlerimiz yakın ve kızım babaannesini çok seviyor. Gün içerisinde bile oynarken gayet mutlular ikisi de, o açıdan herhangi bir problemim yok.

Ama ben kendimi aşırı derecede mutsuz hissediyorum. Her zaman iş hayatını, çalışmayı seven bir kadın oldum. Sabahları erken kalkmak zor gelmedi örneğin. Ama 1 aydır iş başı tarihim netleştiğinden beri çok mutsuz hissediyorum, resmen tekrar ücretsiz izin almak için bahaneler arıyorum ama gerçekten durumumuz hiç müsait değil buna, çok fazla borcum var ve artık ödemek durumundayım.

Hem kızıma gün içerisinde meme veremeyeceğim için, hem gündüz benden başkasıyla asla uyumak istemediği için çok üzülüyorum.

En önemlisi de iş hayatına yeniden başlamak anne olduktan sonra sizlere de bu kadar zor geldi mi onu öğrenmek istiyorum.
Sizce bu mutsuzluk geçici mi?
Simdiden teşekkür ederim yorumlarınız için.

Genişletmek için tıkla...

Borç varsa mecbur çalışcan bir hafta ya alışırsın

Doktor who .!.:

Borç varsa mecbur çalışcan bir hafta ya alışırsın

Genişletmek için tıkla...

Evet mecburum, teşekkür ederim

Ben kızım 3 aylıkken geri döndüm işe. Ilk 3 gün dünyadan uzaklaşmış gibiydim. Kabul etmek gerekir ki sizin durumunuz daha zor. 14 aydır birliktesiniz ve rutinlerinizi hep ikiniz gerçekleştirmişsiniz.

Fakat sonuçta güvendiğiniz ve bebeğinizin sevdiği biriyle olması kocaman bir avantaj. Ilk hafta muhtemelen zorlanacaksınız fakat sonrasında bebeğiniz yeni rutinine adapte olacak. Sonrası çorap söküğü zaten. :)

Nacizhane fikrim zamanlamanız güzel. 2 yaş sendromu gelmeden başlamak sizin için iyi olacak. O dönemde başlıyor olsaydınız ikiniz de çok zorlanırdınız. Şimdiden kolaylıklar diliyorum...

Missisim .!.:

Ben kızım 3 aylıkken geri döndüm işe. Ilk 3 gün dünyadan uzaklaşmış gibiydim. Kabul etmek gerekir ki sizin durumunuz daha zor. 14 aydır birliktesiniz ve rutinlerinizi hep ikiniz gerçekleştirmişsiniz.

Fakat sonuçta güvendiğiniz ve bebeğinizin sevdiği biriyle olması kocaman bir avantaj. Ilk hafta muhtemelen zorlanacaksınız fakat sonrasında bebeğiniz yeni rutinine adapte olacak. Sonrası çorap söküğü zaten. :)

Nacizhane fikrim zamanlamanız güzel. 2 yaş sendromu gelmeden başlamak sizin için iyi olacak. O dönemde başlıyor olsaydınız ikiniz de çok zorlanırdınız. Şimdiden kolaylıklar diliyorum...

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim bunu da merak ediyordum aslında, acaba biraz daha dursam daha mı iyi olur yoksa daha mı kötü olur diye :)
2 yaş sendromu aklıma gelmemişti
İnşallah dediğiniz gibi olur çok sağolun

tosia .!.:

Çok teşekkür ederim bunu da merak ediyordum aslında, acaba biraz daha dursam daha mı iyi olur yoksa daha mı kötü olur diye :)
2 yaş sendromu aklıma gelmemişti
İnşallah dediğiniz gibi olur çok sağolun

Genişletmek için tıkla...

Yani her bebek değişik tepki verir ama iki yaşta bir "Anneme yapışayım." duygusu geliyor :)

Ben kızım 3 aylıkken çalışmaya başlamama rağmen ilk kez peşimden ağlaması 26. Aya tekabül etti. Hatta "Kızım 2 sene sonra beni fark etti." diye düşünmedim değil :)

İçinizi ferah tutmaya çalışın. Onun için en iyisi olsun diye işe dönüyorsunuz neticede.

Yine 14 ay bence iyi.
2-3 aylıkken bırakmak zorunda kalıyorlar.

6 aylıkken başladım. Süt iznim var ama ne vaktinde çıkabildim sorumsuz amirler yüzünden ne de hemencecik evde olabildim bir buçuk saatlik yol yüzünden. İlk işe başlamadan bende sizin gibiydim. Nasıl olacak oplum nasıl yapacak vs. Bir de bizim bakacak kimsemiz de yok. Bakıcı bulmak durumundaydık. Memede uyuma meemede yaşama durumu bizde de mevcuttu.
Bir şekilde oluyor ya. İlk bir iki hafta afallıyor da insan sonra düzene alışıyor bebekte öyle keza. kapıdan girer girmez hemen soyunup meme faslına geçiyorum ta ki kuzum hasret giderene kadar. Gece uyuyana kadar da çopu vakit memede geçiyor. Ben de oturtuyorum kucağıma hem oynuyor hem emiyor hem o, hem ben özlem gideriyoruz. Bunun dışında pek bir zorluğu yok bence. Zamanla alışılıyor.

Ben de 8 aylikken basladim. Baslarda cok zor geldi. O bakicinsa agladi ben okul yolunda. Ama dedigin gibi calismak zorundayiz. Tamam ben calismasam da bir sekilde donerdi bu ev ama ben psikolojik olarak bitmistim. Ufak tefek seylere sinirlenmeye baslamistim. Hincimi esimden almaya baslamistim. Ve bu iliskimize zarar vermeye dogru gidiyordu. Ote git dese adam ben olay yaratiyordum. Ya bir keresinde sofrada tuzluk istedim esimden. Duymamis beni. Sen beni takmiyorsun diye payladigim oldu adami. Dedim ki ise donme vaktin geldi. Ama ben senden farkli olarak yarim gun calisiyordum. Emzirip birakiyordum. Kahvalti ogle yemegi bakicida oluyordu. Zaten benim kiz gunduz uyur genelde. Geceleri aktif Beni pek aramamaya basladi bi sure sonra hep uyudugu icin sadece eve gelince beni cok yoruyor. Odadan cikmayi gec koltuktan kalksam aglamaya basliyor. Birakicam saniyor kuzum 2 aya yakin oldu baslayali hala ayni.
Icini ferah tut. Buyumus biraz daha. Er gec baslayacaktin ise. Yabanci da degil zaten babaannesinde olacak minik. Guzel dusun guzel olsun annesi. Hepimiz onlar icin calisiyoruz sonucta.

trustno_1 .!.:

6 aylıkken başladım. Süt iznim var ama ne vaktinde çıkabildim sorumsuz amirler yüzünden ne de hemencecik evde olabildim bir buçuk saatlik yol yüzünden. İlk işe başlamadan bende sizin gibiydim. Nasıl olacak oplum nasıl yapacak vs. Bir de bizim bakacak kimsemiz de yok. Bakıcı bulmak durumundaydık. Memede uyuma meemede yaşama durumu bizde de mevcuttu.
Bir şekilde oluyor ya. İlk bir iki hafta afallıyor da insan sonra düzene alışıyor bebekte öyle keza. kapıdan girer girmez hemen soyunup meme faslına geçiyorum ta ki kuzum hasret giderene kadar. Gece uyuyana kadar da çopu vakit memede geçiyor. Ben de oturtuyorum kucağıma hem oynuyor hem emiyor hem o, hem ben özlem gideriyoruz. Bunun dışında pek bir zorluğu yok bence. Zamanla alışılıyor.

Genişletmek için tıkla...

Kapida meme acma olayi bizde de var Daha bakicidan alir almaz gomlegimin dugmelerine saldiriyor. Memi memi diyo bide sipa 1 saatten fazla memede oyalaniyor. Sonra orda mayisiyor. Sarilip uyuyoruz biz de

7 aylıkken işe başladım hiç te pisman olmadım hala degilim :) :)( şu an 5.5 yaşında ) ek gıdaya geçtiği için ve 3 saat süt iznim olduğu için zorlanmadık .Sizin ki gayet büyükmüş ,çalışmak size de iyi gelecek emin olun .

Ben üç aylıkken bırakmak zorunda kaldım. Sizinki yine iyiymiş. Surda bir sene daha bakılacak sonra kreş yaşı gelecek ztn

Çalışmanın maddi manevi faydaları olacak size. Kreş yaşı gelecek yakında. Benim yeğenim kreşini çok seviyor. Eğleniyor orada. Üzülmeyin. Bu bir geçiş süreci. Atlattıktan sonra herşey yoluna girecek .

Hepinize çok teşekkür ederim daha iyi hissettim sayenizde kendimi.
Küçükken bırakmak benim için daha kolay olurdu çünkü süt iznimle yarım gün çalışabilirdim :) ama şu an öyle bir hakkım yok maalesef.
Mutsuzluk geçici diyorsunuz yani, alışırsın diyorsunuz. Tamam o zaman :)

Sizi anlıyorum ama olayı dramatikleştirmeyin, çocuğu terketmiş, sokağa atmış gibi kederlenmeyin. Sonuçta çalışınca çocuğunuza sevginiz azalmayacak ki hatta özleyip de akşamına çok güzel vakit geçirirsiniz, gerekirse beraber yatar uyursunuz.

kendi_halinde_bir_kiz .!.:

Sizi anlıyorum ama olayı dramatikleştirmeyin, çocuğu terketmiş, sokağa atmış gibi kederlenmeyin. Sonuçta çalışınca çocuğunuza sevginiz azalmayacak ki hatta özleyip de akşamına çok güzel vakit geçirirsiniz, gerekirse beraber yatar uyursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Olayı dramatikleştirmekten ziyade zaten benim için fazlasıyla dramatik. Çünkü algılayamıyorum akşam çıkıp geleceğimi. Sürekli kendime hatırlatmak zorunda kalıyorum, böyle bazen sanki çok uzak bir yere gidiyorum da bir daha kolay kolay dönemem gibi düşünüyorum :)
Çok saçma biliyorum ama öyle. Sürekli kendimi teskin etmeye çalışsam da başarılı olamadım, ilk defa işe başlamaktan bu kadar korkuyorum.

tosia .!.:

Merhabalar

Bugün kızım tam 14 aylık oldu ve ben ücretsiz iznimin sonuna geldim. Esasen 1 yıl daha ücretsiz izin alma hakkım var fakat maddi olarak buna müsait değiliz ve artık iş hayatına dönmek zorundayım. 3 gün sonra başlıyorum. Memurum, sabah 08.30 akşam 17.00 arası çalışıyorum. Yolda geçen süreyle beraber kızımla günlük 10 saat ayrılacağız ilk defa. Hala meme emiyor, biberon, bardak vs kabul etmiyor. Aç olmadığı zamanlarda bile sürekli meme emmek istiyor bağımlı gibi.

Meme emmeden uyumuyor kesinlikle.
Şimdiye kadar en çok ayrı kaldığımız süre 4-5 saat oldu. Kızıma babaannesi bakacak, evlerimiz yakın ve kızım babaannesini çok seviyor. Gün içerisinde bile oynarken gayet mutlular ikisi de, o açıdan herhangi bir problemim yok.

Ama ben kendimi aşırı derecede mutsuz hissediyorum. Her zaman iş hayatını, çalışmayı seven bir kadın oldum. Sabahları erken kalkmak zor gelmedi örneğin. Ama 1 aydır iş başı tarihim netleştiğinden beri çok mutsuz hissediyorum, resmen tekrar ücretsiz izin almak için bahaneler arıyorum ama gerçekten durumumuz hiç müsait değil buna, çok fazla borcum var ve artık ödemek durumundayım.

Hem kızıma gün içerisinde meme veremeyeceğim için, hem gündüz benden başkasıyla asla uyumak istemediği için çok üzülüyorum.

En önemlisi de iş hayatına yeniden başlamak anne olduktan sonra sizlere de bu kadar zor geldi mi onu öğrenmek istiyorum.
Sizce bu mutsuzluk geçici mi?
Simdiden teşekkür ederim yorumlarınız için.

Genişletmek için tıkla...

Valla ben ayaklarım popoma vura vura başladım işe.
Çok da mutlu oldum.
Ve benim mutluluğum da tüm aileye yansıdı.
Evdeyken yapamadığım hiçbişeyi tam gün çalışırken yapabilmeye başladım.
Ama benim oğlum extra zırıldak huysuz ve zor bi çocuktı, ve doğumda istifa etmiştim, ve el kadar bebeyle almanyaya taşınmıştık. Burda kimimiz kimsemiz de yok. Ben bi wc ye gidemezdim oğlumla, ilk ağzıma düZgün lokma 11 aylık yuvaya başladığında girmişti...
ama ben ya iş bulamazsam diye korkumdan içim içimi yemişti, o sebeple de bu kadar mutlu olmuş olabilirim bilemiyorum.
Sabah oğlumu bisikletle yuvaya bırakıp, ordan işe geciyorum. İş çıkışı yine pisikletle oğlanı alıp bi parka ordan alışverişe.eve yemek yapmaya, eşim geliyo. Yiyoruz topluyorum. Oğlanı uyut. Sonra eşle yarım saat dizi..
günde 20 km yol öldürüyorum ama hiç kendimi yorgun hissermedim. Mutluyum.. ama oğlum hala uyuz o ayrı
Ama bence sizin kızınız kesinlike çook tatlı vee size çok bağlı, size kendini sevdiren bi yavru. Bunu hissedebildim.
Benim oğlan da bazen melek oluyor, bi kaç gün sürse de ben de aynen böyle hissediyorum, yuvaya bırakmasam tüm günü birlikte geçirsek keşke diyorum.
Ama sonra yine pisleşiyor, yine aptal saptal huysuzluklara başlıyor da geçiyor bu duygum.
Emzirme konusu dışındaki her problem çözülür inanın.
Benimki de hayatta yuvada uyumaz , ortalığı birbirine katar diyordum ama mışıl mışıl5 dakikada uyuyormuş.
Bi kere de annem ziyarete gelmişti, tam 1.5 saat uyutamamıştım, sonunda ağlama krizine girip oğlumu anneme bırakıp çıkıp gittim.
Ve mışıl mışıl uyumuş inanır mısımız?
Yavaş yavaş işe dönöe şansınız yok mu?
Ya da hergün 2 saat 3 saat 4 saat diye bi ayrılma süresi uzatması yapın. O sürelerde de sağdığınız sütü kaynananız vermeyi denesin.
Benim de en büyük ikinci korkum emzirirken nası yuvada 4-5 saat kalacaktı. Kapıda emziriyordum, alırken emziriyordum.
Sonra artık bana ters ters bakmaya başladılar. Yaşından sora emzirmeyi almanyada yadırgıyorlar. Oğluma sırf ben emziremiyim diye ben almaya gelmeden önce yoğurt yedirmeye başladılar
18 aylık flndı, sdce akşam yatarken sabah 5 de emziriyordum.
19 aylıkken de sdce sabah 5 de .
20 aylıklen bigün denedim, vermedim meme. Anında bıraktı 10 ay daha sütüm oldu, aralarda denedi, bu bozulmuş diyip bıraktı..
umarım yazdıklarımın size faydası dokunur.
İyi günler

guzelgunler2019 .!.:

Valla ben ayaklarım popoma vura vura başladım işe.
Çok da mutlu oldum.
Ve benim mutluluğum da tüm aileye yansıdı.
Evdeyken yapamadığım hiçbişeyi tam gün çalışırken yapabilmeye başladım.
Ama benim oğlum extra zırıldak huysuz ve zor bi çocuktı, ve doğumda istifa etmiştim, ve el kadar bebeyle almanyaya taşınmıştık. Burda kimimiz kimsemiz de yok. Ben bi wc ye gidemezdim oğlumla, ilk ağzıma düZgün lokma 11 aylık yuvaya başladığında girmişti...
ama ben ya iş bulamazsam diye korkumdan içim içimi yemişti, o sebeple de bu kadar mutlu olmuş olabilirim bilemiyorum.
Sabah oğlumu bisikletle yuvaya bırakıp, ordan işe geciyorum. İş çıkışı yine pisikletle oğlanı alıp bi parka ordan alışverişe.eve yemek yapmaya, eşim geliyo. Yiyoruz topluyorum. Oğlanı uyut. Sonra eşle yarım saat dizi..
günde 20 km yol öldürüyorum ama hiç kendimi yorgun hissermedim. Mutluyum.. ama oğlum hala uyuz o ayrı
Ama bence sizin kızınız kesinlike çook tatlı vee size çok bağlı, size kendini sevdiren bi yavru. Bunu hissedebildim.
Benim oğlan da bazen melek oluyor, bi kaç gün sürse de ben de aynen böyle hissediyorum, yuvaya bırakmasam tüm günü birlikte geçirsek keşke diyorum.
Ama sonra yine pisleşiyor, yine aptal saptal huysuzluklara başlıyor da geçiyor bu duygum.
Emzirme konusu dışındaki her problem çözülür inanın.
Benimki de hayatta yuvada uyumaz , ortalığı birbirine katar diyordum ama mışıl mışıl5 dakikada uyuyormuş.
Bi kere de annem ziyarete gelmişti, tam 1.5 saat uyutamamıştım, sonunda ağlama krizine girip oğlumu anneme bırakıp çıkıp gittim.
Ve mışıl mışıl uyumuş inanır mısımız?
Yavaş yavaş işe dönöe şansınız yok mu?
Ya da hergün 2 saat 3 saat 4 saat diye bi ayrılma süresi uzatması yapın. O sürelerde de sağdığınız sütü kaynananız vermeyi denesin.
Benim de en büyük ikinci korkum emzirirken nası yuvada 4-5 saat kalacaktı. Kapıda emziriyordum, alırken emziriyordum.
Sonra artık bana ters ters bakmaya başladılar. Yaşından sora emzirmeyi almanyada yadırgıyorlar. Oğluma sırf ben emziremiyim diye ben almaya gelmeden önce yoğurt yedirmeye başladılar
18 aylık flndı, sdce akşam yatarken sabah 5 de emziriyordum.
19 aylıkken de sdce sabah 5 de .
20 aylıklen bigün denedim, vermedim meme. Anında bıraktı 10 ay daha sütüm oldu, aralarda denedi, bu bozulmuş diyip bıraktı..
umarım yazdıklarımın size faydası dokunur.
İyi günler

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim öncelikle detaylı bilgileriniz için
Ben de sizin gibi olmuştum aslında, artık işe gitmek istiyorum artık bunaldım diyip duruyordum ama günler yaklaşınca elim ayağım gitti nedense :)
Dediğiniz gibi kızım hareketli, koşturmacalı, biraz sıkıntılı bakması ama genel olarak huysuz değil. Günümüz oyunla eğlenceyle geçmeye başladı :)
Kademeli olarak bırakmaya başladım kızımı ama 4 5 saati aşamadık, çünkü sağılan sütü içmiyor, bardakla, sulukla, biberonla denedik almıyor kesinlikle. Bir saatten sonra dönmek zorunda kaldım o yüzden.
Şu an gündüz emziremesem dahi çok sorun olmaz yani değil mi.. Oof of

Madem işe döneceksiniz memeden ayırabilirdiniz babanne ye 2 saat bırakma gibi alışma süreci yapabilirdüniz

bence şimdiden alıştırmalara başlayın babanesine bırakın ve kendi evinize gidin baş başa kalsınlar ve çok krize girdiği zaman ne kdr sürede sakinleşiyor bunları ölçersiniz ve gözünüz bu konularda arkada kalmaz