Valla anne baba neyse çocuk da o oluyor.
Hiç kınama falan demeyin. Eğitimin temelini ailede atarsınız. Hiçbir şey yapmadan, sadece karnını doyurup giydirince o çocuk yetiştirme olmuyor işte, büyütme oluyor. Ne bekleyeceksin bu çocuktan sonra? Hiçbir şey yapmadan öylece durunca mucize mi olacak? Tabi ki yaramaz, huysuz, sınırı olmayan bir çocuk olacak.
Yaptığı ilk hatalarda umursamazsanız, gülerseniz, sevimli bulursanız o da demek ki böyle yapmalıyım olarak algılayacak. Konuşmayı bile böyle öğreniyor çocuklar, sizin tepkilerinize göre.
Çarşıda pazarda yerlere yatan, tepinen çocuklar anne babanın eseri. Hadi bana zor zamanlar yaşattı diyelim, benim yaptığım çocuk çekerim. Fakat başkasına rahatsızlık verdiği anda utancımdan ölürüm ben. Bunu yaşamamak adına, çocuğuma yatırım yapmayı deneyeceğim. Ne kadar zaman alırsa alsın, uğraşırsam uğraşayım o çocuk uyumlu bir birey olana kadar devam etmeliyim. Çünkü ben sorumluyum, benim o çocuk. Bunu böyle bilen bir anne babanın çocuğu sanmıyorum ki kötü örnek teşkil etsin.