anne olma fikrine sıcak bakıyorken cevremdeki çocuklar beni soğutuyor

Çok basit bir konu hakkında karşısındaki yetişkine açıklama yapacağına çocuğuna uzun uzun açıklama yapmalı zaten. Cocugun gelişimi çocuğa bir birey gibi davranarak sağlanır. Sizin gibi "çocuksun sen" denmekle olmaz. Şımartmakla, birey yerine koymak aynı şey değildir.


Birey yerine konmasın demedim ki. Herşeye açıklama yapınca yetişkin rolü üstleniyorlar, çocuğu çocuk yerine koymamış oluyoruz o zaman dedim, bu da aşırı dedim. 100 kişi anlamış, bir tek siz anlamamışsınız.
 
Valla anne baba neyse çocuk da o oluyor.
Hiç kınama falan demeyin. Eğitimin temelini ailede atarsınız. Hiçbir şey yapmadan, sadece karnını doyurup giydirince o çocuk yetiştirme olmuyor işte, büyütme oluyor. Ne bekleyeceksin bu çocuktan sonra? Hiçbir şey yapmadan öylece durunca mucize mi olacak? Tabi ki yaramaz, huysuz, sınırı olmayan bir çocuk olacak.
Yaptığı ilk hatalarda umursamazsanız, gülerseniz, sevimli bulursanız o da demek ki böyle yapmalıyım olarak algılayacak. Konuşmayı bile böyle öğreniyor çocuklar, sizin tepkilerinize göre.
Çarşıda pazarda yerlere yatan, tepinen çocuklar anne babanın eseri. Hadi bana zor zamanlar yaşattı diyelim, benim yaptığım çocuk çekerim. Fakat başkasına rahatsızlık verdiği anda utancımdan ölürüm ben. Bunu yaşamamak adına, çocuğuma yatırım yapmayı deneyeceğim. Ne kadar zaman alırsa alsın, uğraşırsam uğraşayım o çocuk uyumlu bir birey olana kadar devam etmeliyim. Çünkü ben sorumluyum, benim o çocuk. Bunu böyle bilen bir anne babanın çocuğu sanmıyorum ki kötü örnek teşkil etsin.
 
Birey yerine konmasın demedim ki. Herşeye açıklama yapınca yetişkin rolü üstleniyorlar, çocuğu çocuk yerine koymamış oluyoruz o zaman dedim, bu da aşırı dedim. 100 kişi anlamış, bir tek siz anlamamışsınız.

100 kişinin anladığını nerden anladınız? Eğer ki sizi alıntılayıp karşı çıkmadıklarından anladıysanız "cahile bulaşmak istememişlerdir" belki. Ben de yanlış yapıp bulaştım. Hoşçakalın.
 
aynen başlıktaki gibi kızlar...
bu sıralar anne olmayı dusunmeye basladım gibi gibi kendı içimde sorunları nedenleri masaya yatırdım. ve kendim çözdüm
ben neden anne olmaktan kaçındıgımı anladım cevremdeki arkdaşlarımın cocukları yüzünden malesef. sosyal medyada yabancı sitelerde öyle bebekler görüyorum ki benım olsana sen dıyorum sonrasında arkadaslarımın cocukları gelıyor aklıma soguyorum ya öyle olursalar diye...
kısaca özet geceyım arkadaslıklarım cok kalıcıdır cogu cocukluk arkadaslarım bir kısmı evlendi cocugu oldu cocugu olan cok yakın 3 arkadasım var.kardeşim gibi severim hepsını ama gelgelelım cocuklarını sevmıyorum birinin kızı oldukça hiperaktif yerinde durmuyor yaramazında yaramazı çokta bilmiş bişi deli oluyorum ona annesiyle iki kelime ettirmez bencil bir cocuk büyüklerle arkadasmıs yasıtmıs gibi takılmaları yokmu hele) tabi arkadasıma belli etmıyorum... bir diğer arkadasımında 1 bucuk yasında oğlu var sevimsiz bir şey. itici gelıyor elimde değil yine bir baska arkadasımında çocugu oda aynı sekılde yaramazlıklarıyla kendınden soğuttu üçüde annelerine rahat vermez eziyet ederler anneleri hep şikayetcı aklın varsa anne olma diyorlar bak gör halımı diyorlar...
şöyle birseyde var kuzenımın ıkı kızı var biri 4 biri 2 yasında onlara bayılıyorum saatlerce oyun oynuyoruz oyle uysal cocuklar ki yani, genel anlamda cocuk sevmeyen biri değilim. hatta tüm ailem senden cok mukemmel anne olur diyorlar cocuklarla diyologum iyidir. bu 3 çocuk aklıma gelınce soguyorum ya öyle yaramaz oyle sorunlu annesine eziyet eden bir cocuk olursa diye bunu yasamadan bilemeyeceğiminde farkıdnayım belki cok uysal bir cocugum olur belkide onlardanda yaramaz...
cocuk diyince kafamdaki ilk profil arkadas cocukları bu düşünceden kurtulamıyorum işte...
gecmişte cok üzüldüm cok kötü gunler yasadım birde cocukla sınanmak istemıyorum. biterim ozaman cunku annelik devredilecek bir iş degıl ömür boyu bağlılıktr cocuk ya papatyalarla yada prangalarla...
bu dusunceden nasıl kurtulurum sizce varmı öneriniz??
Sonu ta o cocuklari onlar yetistirmis senin cocugun da oyle olcak diye bisey yok sonucta kendi cocugunu kendin yetistirceksin lutfen cevreden ve baskalarindan etkilenme ve asla cocuk yetistirmede baskalarina kulak asma
 
O üç çocuktan bahsederken kullandığınız kelimeler çok itici. Sipariş üzerine çocuk olmuyor maalesef.
 
Ilk cocugu yapanlar bi daha tovbe diyolar bakiyosun iminciyi yapmislar ucuncu yolda simdiki cocuklar gercekten cok hareketli yedikleri besinler ,cevre,aile bu hale getiriyor galiba ama kendi cocugun olunca sinir olmayi birak onun icin ölumu goze alacaksin
 
Valla anne baba neyse çocuk da o oluyor.
Hiç kınama falan demeyin. Eğitimin temelini ailede atarsınız. Hiçbir şey yapmadan, sadece karnını doyurup giydirince o çocuk yetiştirme olmuyor işte, büyütme oluyor. Ne bekleyeceksin bu çocuktan sonra? Hiçbir şey yapmadan öylece durunca mucize mi olacak? Tabi ki yaramaz, huysuz, sınırı olmayan bir çocuk olacak.
Yaptığı ilk hatalarda umursamazsanız, gülerseniz, sevimli bulursanız o da demek ki böyle yapmalıyım olarak algılayacak. Konuşmayı bile böyle öğreniyor çocuklar, sizin tepkilerinize göre.
Çarşıda pazarda yerlere yatan, tepinen çocuklar anne babanın eseri. Hadi bana zor zamanlar yaşattı diyelim, benim yaptığım çocuk çekerim. Fakat başkasına rahatsızlık verdiği anda utancımdan ölürüm ben. Bunu yaşamamak adına, çocuğuma yatırım yapmayı deneyeceğim. Ne kadar zaman alırsa alsın, uğraşırsam uğraşayım o çocuk uyumlu bir birey olana kadar devam etmeliyim. Çünkü ben sorumluyum, benim o çocuk. Bunu böyle bilen bir anne babanın çocuğu sanmıyorum ki kötü örnek teşkil etsin.
Sözlerinize tamamiyle katiliyorum kim ne derde desin dogru yol bir dir. Bazen bu sebeple kendi cocugum boyle olur mu diye o kadar korkuyorum ki. Benim 3 yaşinda kaynim var sadece buyutuyo cocugu yetirtirmiyo kayinvalidem ve o cocuga o kadar uzuluyorum ki ileride ki haline. Cocuga tahammulum kalmiyo simariklik ust zirvede yerlere yatiyo istedigi olmadigi zaman kendisine ve etrafinda ne varsa zarar veriyo herseyi firlatiyo bagiriyo musade etsem evin avizesini yere indirip parcaliycak. Cok kiziyorum sorumsuz anne ve babalara.
 
Bazı çocuklar çok dayanılmaz oluyor. Ama yine de nasıl çocuk bu diye dusunup kinamayin başınıza gelmesin. Çocuğun hiperaktifligi anneni hamileligi ile alakalıdır. Biliyorsunuzdur alinmasi gereken vitamin mineralleri tam alınmalı bu zihinsel hastalıkları olmaması içi ayrıca sigara dumanından uzak durulmalıdır. Bir de hamilelik sakın stressiz geçmeli. Milletin çocuklarını unuttun gitsin. Ne sakın bebisler var yemelik
 
Bazı çocuklar çok dayanılmaz oluyor. Ama yine de nasıl çocuk bu diye dusunup kinamayin başınıza gelmesin. Çocuğun hiperaktifligi anneni hamileligi ile alakalıdır. Biliyorsunuzdur alinmasi gereken vitamin mineralleri tam alınmalı bu zihinsel hastalıkları olmaması içi ayrıca sigara dumanından uzak durulmalıdır. Bir de hamilelik sakın stressiz geçmeli. Milletin çocuklarını unuttun gitsin. Ne sakın bebisler var yemelik
Hiperaktif olmasi baska simarik olmasi baska yalniz.. cocuk enerjisini atmak icin devamli hareket halinde olabilir ama şimariklik bambaska bisey hep kendi istedigi olsun istiyo bencillik var ve bunun cocukla hic bi ilgisi yok hic bi cocuk simarik olarak dogmaz oyle yetistirilir ailenin yetistirmesiyle alakali , ne cok kuralci olcak ne de tamamiyle ipleri eline vericek bilincsiz aileler sebebiyle suan etrafimizda acimasiz yalnizca kendini dusunen bencil bireyler oluyo malesef
 
neye ugradıgımı sasırdım mantıksızca saldırılar bebek tacizcisi ilan etti resmen cok sinirlendim inanın... ama ciddiye almamak lazım aslında tekrar tesekkurler mutlu geceler
Seni anlayan insanlar var , gerisi ana olmaya doğmuş birey olmaya değil çatlatma kendini onlara laf anlatıcam diye.
 
Bizim ülkemizde ve dinimizde annelik çok kutsal olduğu için bu tür görüşler pek dillendirilmese de geçenlerde denk gelmiştim.Annelikten pişman olan kadınların kurduğu bi site var yurtdışında.Anneler pişmanlıklarını ve duygularını paylaşıyorlar.Yazılanlar çok etkileyiciydi gerçekten.

Çocuğunu çok sevse de 15-20 yaşına getirmiş olsa da çocuklu hayatını hiçbi zaman sevmemiş ve alışamamış insanların samimi duygularını okuyosunuz ve etkilenmemek elde değil.Orayı okuduktan sonra bizde meşhur "senin çocuğun olunca öyle düşünmezsin" tezi de benim için tamamen çürümüş oldu.Çocuk olayını ebediyen rafa kaldırdım.
O sitenin ismini özelden yazabilir misin rica etsem.
 
Hiperaktif olmasi baska simarik olmasi baska yalniz.. cocuk enerjisini atmak icin devamli hareket halinde olabilir ama şimariklik bambaska bisey hep kendi istedigi olsun istiyo bencillik var ve bunun cocukla hic bi ilgisi yok hic bi cocuk simarik olarak dogmaz oyle yetistirilir ailenin yetistirmesiyle alakali , ne cok kuralci olcak ne de tamamiyle ipleri eline vericek bilincsiz aileler sebebiyle suan etrafimizda acimasiz yalnizca kendini dusunen bencil bireyler oluyo malesef
Hiparaktiveyl ile şımarıkligin farkını biliyorum merak etmeyin
 
Çok abartılı tepkiler veriyorsunuz yalnız
Ben de huysuz ve şımarık bebek sevmem ama asla zarar vermeyı düşünmem. Hatta biri şımarık da olsa bebeğe bağırdığında üzülürüm sevmesem de
İnsanın yavrusu diye kutsal olmuyor ki herkes sevmek zorunda olsun. Küçük bir insan işte nefret beslemedikten, zarar vermedikten sonra sevmeyebiliriz bu çok çok doğal
Kimse kimsenin bebeğini sevmek Zorunda değil. Sevmemesi insanlık suçu yada katillik de değil
Abartmayın isterseniz hoş değil buradan suçlamada bulunmanız . Çirkin duruyor
Senin yazdıklarına sonuna kadar katılıyorum Elvan. Bende çocuk sevmiyorum. Çocuklu arkadaşlarımın evine gitmiyorum zorunlu olmadığım müddetçe. Sevmiyorum ya. Bu kadar. Zorla değil ki. Herkesin çocuğu kendine prens, prenses. Benim için sadece çocuk o kadar. Zarar vermek apayrı. O kabul edilemez hatta tartışılamaz ama sevmek apayrı bir şey.
 
bazı cocuklar cok sımarık huysuz olabiliyor ama ben anne babanın yetistirmesiyle alakalı diye dusunuyorum cocugun her yaptıgına sessiz kalıp herseye he derlerse cocukta sımarık soz dinlemeyen rahat vermeyen biri oluverir yaramazlık yapacaklar tabi cocuk neticede..cocuk sevmiyorum demem diyemem bana bu ifade dogruda gelmiyor hepimizin ailesinde cocuklar oluyor yigen kuzen oylede bir seviliyorki baskalarının cocuklarına karsıda sevgim vardır neticede cocuk hepimizden masum hepimizden daha saf canlılar
 
Senin yazdıklarına sonuna kadar katılıyorum Elvan. Bende çocuk sevmiyorum. Çocuklu arkadaşlarımın evine gitmiyorum zorunlu olmadığım müddetçe. Sevmiyorum ya. Bu kadar. Zorla değil ki. Herkesin çocuğu kendine prens, prenses. Benim için sadece çocuk o kadar. Zarar vermek apayrı. O kabul edilemez hatta tartışılamaz ama sevmek apayrı bir şey.

Nefret ediyorum, ölsün istiyorum veya ödlürmek istiyorum dese ben de tepki gösteririm
Ama sevmemek çok doğal bir şeyken bunu çocuk istismarcılarıyla eşdeğer görmek çok ayıp, çok büyük haksızlık.
 
Back
X