Anne olmayı istememek..

smuwiLa · 17 Kasım 2015

isisya .!.:
Çok zor bir durum. Yani şimdi istemiyorsunuz ama ilerde çok isteyebilirsiniz ve bu fırsatıniz olmayabilir. Bence kendinizi bu fırsatı kaçırmamak ve ilrtde keşke dememek için iyice tartın. daha önce bunu dusunmediginiz için bu fikre birden isinmaniz zaten çok mümkün değil. Ne bileyim bebeği olan arkadaşlarınizla vakit geçirin konuşun. Bebekleri seven birimisiniz bunu düşünün.
Ben kendi adıma bu aşamada bebek sahibi olmak isterdim. Ama ben zaten bebekleri seven bitiydim bebegim olmadan önce.

Severim, sevmek başka ama bir bebeğinin olması başka, beni korkutan annelik ve o duygunun içimde olmaması hani her kadın anne olmak ister ya, benim için annelik demek yaşlanmak demek, özgürlüğünün kısıtlanması demek vs vs. Hiç anne olduğumun hayalini kurmadım mesela, bekarken bu kadar olumsuz konuşmazdım tabiki, ne de olsa bekarım daha çok zamanım vardı evlenince çok değiştim, çok soğudum çocuk fikrinden, hatta çocuk fikrine soğuk olduğumu bilen kişiler rahatsızlığımı duyunca çok büyük konuştun derler bana, etkilendiğim şeyler var tabii, doğurup doğurup gelecek kaygısı duymayan, bakamayan, işin sadece besle, belli bir yaşa getir kısmında olan anneler. Diğer tarafta nasıl bir evlat olacağı hayırlı mı hayırsız mı? Bu sefer ben kendi evlatlığımı sorgulamaya başlıyorum anneme nasıl bir evlat oldum acaba diyorum? Açıkçası bende kaygı bol, belkide bunlar bi sevgi hissetmemi engelliyorlar.

Felix_Felicis · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Severim, sevmek başka ama bir bebeğinin olması başka, beni korkutan annelik ve o duygunun içimde olmaması hani her kadın anne olmak ister ya, benim için annelik demek yaşlanmak demek, özgürlüğünün kısıtlanması demek vs vs. Hiç anne olduğumun hayalini kurmadım mesela, bekarken bu kadar olumsuz konuşmazdım tabiki, ne de olsa bekarım daha çok zamanım vardı evlenince çok değiştim, çok soğudum çocuk fikrinden, hatta çocuk fikrine soğuk olduğumu bilen kişiler rahatsızlığımı duyunca çok büyük konuştun derler bana, etkilendiğim şeyler var tabii, doğurup doğurup gelecek kaygısı duymayan, bakamayan, işin sadece besle, belli bir yaşa getir kısmında olan anneler. Diğer tarafta nasıl bir evlat olacağı hayırlı mı hayırsız mı? Bu sefer ben kendi evlatlığımı sorgulamaya başlıyorum anneme nasıl bir evlat oldum acaba diyorum? Açıkçası bende kaygı bol, belkide bunlar bi sevgi hissetmemi engelliyorlar.

Merhaba, bence bu kaygılar icinde olmanız bile ileride iyi bir anne olacağınızın belirtisi. Baksanıza "çocuğuma iyi bakamamaktan iyi yetistirememekten korkuyorum" diyorsunuz adeta. Bence bunlar annelik ic güdüsü hep.
Ve durumunuz da çok riskli annelik icin. Ya simdi ya hiç gibi bir haliniz var. Bence siz tüm o tedirginlikleri bırakın ve kendinizin ne kadar iyi bir anne olabileceģinizi farkedin. :)
Hem özgürlük niye kısıtlansin. Aksine bambaska dunyalarin kapısı açılıyir ebeveynlikle beraber. Bambaska bir deneyim. Minnacık bir canlıyı alıp yetistirip kocaman insan yapacaksınız. Bundan büyük özgürlük mü var :)
Çocuğunuzu hayatınıza adapte edip hem anne hem de kısıtlanmayan bir anne olabilirsiniz bunlar zor seyler değil. :)
Hem kaldı ki simdi isteseniz bile olmayabilir, oyle bir durum da var.

Ama bence siz iyi bir anne olacaksınız, bu tedirginlikleriniz onu gösteriyor. :)
Eşiniz de size yardımcı olursa mutlu bir cocuk büyütürsünüz kolaylıkla. :)

armenizmir · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Severim, sevmek başka ama bir bebeğinin olması başka, beni korkutan annelik ve o duygunun içimde olmaması hani her kadın anne olmak ister ya, benim için annelik demek yaşlanmak demek, özgürlüğünün kısıtlanması demek vs vs. Hiç anne olduğumun hayalini kurmadım mesela, bekarken bu kadar olumsuz konuşmazdım tabiki, ne de olsa bekarım daha çok zamanım vardı evlenince çok değiştim, çok soğudum çocuk fikrinden, hatta çocuk fikrine soğuk olduğumu bilen kişiler rahatsızlığımı duyunca çok büyük konuştun derler bana, etkilendiğim şeyler var tabii, doğurup doğurup gelecek kaygısı duymayan, bakamayan, işin sadece besle, belli bir yaşa getir kısmında olan anneler. Diğer tarafta nasıl bir evlat olacağı hayırlı mı hayırsız mı? Bu sefer ben kendi evlatlığımı sorgulamaya başlıyorum anneme nasıl bir evlat oldum acaba diyorum? Açıkçası bende kaygı bol, belkide bunlar bi sevgi hissetmemi engelliyorlar.

Ayyyni ben, doğurup doğurup ortaliga salana, hic gormemis gibi sanki dünyada doğurma yetisi bi kendindeymis gibi heryere foto koyana buldumcuk olana ekstra kılım. Çocuk da sevmem evime çocuklu biri gelsin de istemem üstelik ben 31 yaşındayım. Yani o duygu yoksa sonradan gelmiyor. Evliligim de sahane ama istemiyorum esim bana bıraktığı için sorun olmuyor tabi. Herkes doguracak sadece toplum baskisi. İstemiyorsan dik dur. Yakın arkim 6 ay depresyon tedavisi gördü doğumdan sonra. Sürekli beni arayıp agliyodu ben bu hatayi nasil yaptim bu cocuk simdi nolucak falan diye. Ha simdi seviyor mu seviyor ama bence o da dogurmamasi gerekenlerdendi.

Monoceto · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Severim, sevmek başka ama bir bebeğinin olması başka, beni korkutan annelik ve o duygunun içimde olmaması hani her kadın anne olmak ister ya, benim için annelik demek yaşlanmak demek, özgürlüğünün kısıtlanması demek vs vs. Hiç anne olduğumun hayalini kurmadım mesela, bekarken bu kadar olumsuz konuşmazdım tabiki, ne de olsa bekarım daha çok zamanım vardı evlenince çok değiştim, çok soğudum çocuk fikrinden, hatta çocuk fikrine soğuk olduğumu bilen kişiler rahatsızlığımı duyunca çok büyük konuştun derler bana, etkilendiğim şeyler var tabii, doğurup doğurup gelecek kaygısı duymayan, bakamayan, işin sadece besle, belli bir yaşa getir kısmında olan anneler. Diğer tarafta nasıl bir evlat olacağı hayırlı mı hayırsız mı? Bu sefer ben kendi evlatlığımı sorgulamaya başlıyorum anneme nasıl bir evlat oldum acaba diyorum? Açıkçası bende kaygı bol, belkide bunlar bi sevgi hissetmemi engelliyorlar.

Ayni kaygılar içerisindeydim. Bebek düşüncesi bile beni aşırı korkutuyordu. Zaten çocukları da sevmezdim. Hala da sevmem. Ama hamile kaldım. Şimdi bebegim 10 aylık. İkinci uni.okuyup yuksek lisans yapıyorum bu arada çalışma konusunda ücretsiz iznimi devam ettiriyorum. Hic bir özgürlüğümü kısıtlamadı. Evlilik bile ondan daha çok kısıtlamıştır ki eşim çok karışmayan biri olmasına rağmen. Evlat hic birşeye benzemeyen bir duygu. Bambaşka. Hamileliginden kucağına alıp sevmeye kadar her duygusu mükemmel. Anne olduktan sonra anne olmak isteyen kadınlara dua etmeye başladım. Ha kimse çocuk sahibi olmak zorunda değil. Bazen bende kendimi sorguluyorum olmasa okulumu daha rahat okurdum filan diye. Ama o gülünce sarılınca herşey geçiyor :)

Monoceto · 17 Kasım 2015

armenizmir .!.:
Ayyyni ben, doğurup doğurup ortaliga salana, hic gormemis gibi sanki dünyada doğurma yetisi bi kendindeymis gibi heryere foto koyana buldumcuk olana ekstra kılım. Çocuk da sevmem evime çocuklu biri gelsin de istemem üstelik ben 31 yaşındayım. Yani o duygu yoksa sonradan gelmiyor. Evliligim de sahane ama istemiyorum esim bana bıraktığı için sorun olmuyor tabi. Herkes doguracak sadece toplum baskisi. İstemiyorsan dik dur. Yakın arkim 6 ay depresyon tedavisi gördü doğumdan sonra. Sürekli beni arayıp agliyodu ben bu hatayi nasil yaptim bu cocuk simdi nolucak falan diye. Ha simdi seviyor mu seviyor ama bence o da dogurmamasi gerekenlerdendi.

Bu konuda sadece kadının kararı olduğunu düşünmüyorum. Belki siz de esinde istemiyordur bilemem. Ama bir adam çocuk istiyorsa buda onun babalık duygunundandır. Belki iznini alıp bakma kararını erkek verecektir bilinmez. Çocuk fikri bana da çok uzak olmasına rağmen eşimi bu konuda hakli görürdüm büyük sorumluluğu ona verirdim. Ve bir çocuk sahibi olurdum. Yani sadece kadına kalmis bir konu değil evlat sahibi olmak.

armenizmir · 17 Kasım 2015

Monoceto .!.:
Bu konuda sadece kadının kararı olduğunu düşünmüyorum. Belki siz de esinde istemiyordur bilemem. Ama bir adam çocuk istiyorsa buda onun babalık duygunundandır. Belki iznini alıp bakma kararını erkek verecektir bilinmez. Çocuk fikri bana da çok uzak olmasına rağmen eşimi bu konuda hakli görürdüm büyük sorumluluğu ona verirdim. Ve bir çocuk sahibi olurdum. Yani sadece kadına kalmis bir konu değil evlat sahibi olmak.

Haklisin. Eşiniz istiyormus orta yolu bulmussunuz. Ama benim eşim nee kadar istemedigimi biliyor ve sen mi çocuk mu tercihi yapsam seni secerim o yüzden sen istersen olur dedi bana. Bigun ben cocuk istiyorum derse net bi dille o gun de ben düşünürüm cocuksuz ve esimsiz bi hayat mi yoksa eşimle çocuklu hayat mi diye.

tethyss · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Severim, sevmek başka ama bir bebeğinin olması başka, beni korkutan annelik ve o duygunun içimde olmaması hani her kadın anne olmak ister ya, benim için annelik demek yaşlanmak demek, özgürlüğünün kısıtlanması demek vs vs. Hiç anne olduğumun hayalini kurmadım mesela, bekarken bu kadar olumsuz konuşmazdım tabiki, ne de olsa bekarım daha çok zamanım vardı evlenince çok değiştim, çok soğudum çocuk fikrinden, hatta çocuk fikrine soğuk olduğumu bilen kişiler rahatsızlığımı duyunca çok büyük konuştun derler bana, etkilendiğim şeyler var tabii, doğurup doğurup gelecek kaygısı duymayan, bakamayan, işin sadece besle, belli bir yaşa getir kısmında olan anneler. Diğer tarafta nasıl bir evlat olacağı hayırlı mı hayırsız mı? Bu sefer ben kendi evlatlığımı sorgulamaya başlıyorum anneme nasıl bir evlat oldum acaba diyorum? Açıkçası bende kaygı bol, belkide bunlar bi sevgi hissetmemi engelliyorlar.

Zamaninda sizin durumunuza geldim sayilir ben sizi cok iyi anlıyorum. Bende polikistik over hastasiydim ve hiç tedavi olmadim çünkü tedavi icin verilen doğum kontrol hapları bende inanilmaz gerginlik yapiodu ve bende baslamadan biraktim tedaviyi. Pko hastalarının da çocuk sıkıntısı var bilirsiniz. Bu yüzden evlendigimiz ilk sene eşimle korunmamiza ragmen bir gün aman ben zaten tedavi olmadim hamile kalma ihtimalim yok deyip rahat davrandık. Ertesi ay adetim gecikti ve ben gene hormonal bir durum.pko yum dedim ve onemsemedim. Sonra bir gun koltuklari cektim evde temizlik yaparken ve aniden sirtim ağrıdı. Ertesi sabah solugu doktorda aldik ve hamileydim...!! Ve düşük yapiodum. ben aslinda o bebeği istemedim çünkü hem maddi olarak uygun zamanda degildik(esim henuz calismiyordu) hemde bu çok büyük bir sorumluluktu.sizin duydugunuz kaygilarin aynisini duydum. 2 gün sonrada düşük yaptım. Şimdi ise bir bebeğim var ve o düşük için çok pişmanım. Çünkü bebek özgürlüğü kisitlamiyormus bunu anladım. Zaten onsuz gecen zamanda onu o kadar özlüyorsunuz ki anlatamam. Demem o ki sizi anlıyorum ama bence bu fırsatınızi kaçırmayın.

smuwiLa · 17 Kasım 2015

cansu54 .!.:
Merhaba, bence bu kaygılar icinde olmanız bile ileride iyi bir anne olacağınızın belirtisi. Baksanıza "çocuğuma iyi bakamamaktan iyi yetistirememekten korkuyorum" diyorsunuz adeta. Bence bunlar annelik ic güdüsü hep.
Ve durumunuz da çok riskli annelik icin. Ya simdi ya hiç gibi bir haliniz var. Bence siz tüm o tedirginlikleri bırakın ve kendinizin ne kadar iyi bir anne olabileceģinizi farkedin. :)
Hem özgürlük niye kısıtlansin. Aksine bambaska dunyalarin kapısı açılıyir ebeveynlikle beraber. Bambaska bir deneyim. Minnacık bir canlıyı alıp yetistirip kocaman insan yapacaksınız. Bundan büyük özgürlük mü var :)
Çocuğunuzu hayatınıza adapte edip hem anne hem de kısıtlanmayan bir anne olabilirsiniz bunlar zor seyler değil. :)
Hem kaldı ki simdi isteseniz bile olmayabilir, oyle bir durum da var.

Ama bence siz iyi bir anne olacaksınız, bu tedirginlikleriniz onu gösteriyor. :)
Eşiniz de size yardımcı olursa mutlu bir cocuk büyütürsünüz kolaylıkla. :)

Evet ben sevgisinden çok konunun bu tarafıyla ilgileniyorum. Hatta sırf annelik iç güdüsünden dolayı (o çocuğa düzgün bir gelecek veremeyecekken) dünya' ya çocuk getirmeye çalışmak hatta getirmek bana bencillik geliyor. Teyzemin 4 çocuğu var eniştem neredeyse kapının önüne koyacak hepsini, büyük kızına çalış para getir diyorlar sürekli bi düşünsenize, kız işe girer girmez teyzem para diye başına tünüyor. Kuzenim bakamayacaktınız madem neden yaptınız diyor? Hani çocuk istemekte yetmiyor teyzemde 4 tanesini çok istedi ama ne verebilirdi?

Kaldı ki şuan ben çocuk istesem bile mantıklı tarafından baktığımız zaman hiç zamanı değil neden çünkü maddi problemlerimiz var. 3 sene benim bilfiil çalışmam lazım, 2 ay çalışamadım çok zorlandık. Hamile kalsam ve çalışamazsam mesela ne yapacağız? Bazıları neden her şeyi kötü tarafından düşünüyorsun diyor? Ama ben şuan en kötüsünü düşünmeye mecburum..

smuwiLa · 17 Kasım 2015

isisya .!.:
Zamaninda sizin durumunuza geldim sayilir ben sizi cok iyi anlıyorum. Bende polikistik over hastasiydim ve hiç tedavi olmadim çünkü tedavi icin verilen doğum kontrol hapları bende inanilmaz gerginlik yapiodu ve bende baslamadan biraktim tedaviyi. Pko hastalarının da çocuk sıkıntısı var bilirsiniz. Bu yüzden evlendigimiz ilk sene eşimle korunmamiza ragmen bir gün aman ben zaten tedavi olmadim hamile kalma ihtimalim yok deyip rahat davrandık. Ertesi ay adetim gecikti ve ben gene hormonal bir durum.pko yum dedim ve onemsemedim. Sonra bir gun koltuklari cektim evde temizlik yaparken ve aniden sirtim ağrıdı. Ertesi sabah solugu doktorda aldik ve hamileydim...!! Ve düşük yapiodum. ben aslinda o bebeği istemedim çünkü hem maddi olarak uygun zamanda degildik(esim henuz calismiyordu) hemde bu çok büyük bir sorumluluktu.sizin duydugunuz kaygilarin aynisini duydum. 2 gün sonrada düşük yaptım. Şimdi ise bir bebeğim var ve o düşük için çok pişmanım. Çünkü bebek özgürlüğü kisitlamiyormus bunu anladım. Zaten onsuz gecen zamanda onu o kadar özlüyorsunuz ki anlatamam. Demem o ki sizi anlıyorum ama bence bu fırsatınızi kaçırmayın.

Bir karar vereceğim mecburen, ama çocuk yapmaya karar verirsem bir gün pişman olmamak adına vereceğim. Madem herkes bu kadar net bu çocuk sevgisi konusunda, Allah' ta rızkını verir diyerek her şeye razı olacağım. Çünkü kalmıyor başka bir şey, seçenek yok. Ya da ameliyat olacağım.

elmadilimi · 17 Kasım 2015

Aynı ikilemi ben de yaşadım. Doktor, doğal yolla gebe kalma ihtimalin çok düşük, tedaviyle olabilir ancak dedi. Ben o sıralar bebek düşünmediğim halde korunmayı bıraktım ve hemen 2. Ayda hamile kaldım.

Pişman mıyım derseniz... Evet, erken olduğunu düşünüyorum hala. Ama hiç olmaması mı yoksa erken olması mı derseniz, iyi ki olmuş derim tabi ki

elmadilimi · 17 Kasım 2015

smuwiLa maddiyat konusunda da aynı şekilde zorda kalacağımızı düşünüyordum. Çünkü daha yeni ev kredisi çekmiştik. Kredinin taksidi, eşimin maaşından daha fazlaydı. Ve doğal olarak benim çalışmam gerekiyordu. Ama hamile kalınca çalısmayı bıraktım, ailem yardım etti borcumuza. Oğlum doğunca da eşim öğretmenliğe atandı, geliri 2-3 katına çıktı. Gerçekten kısmetiyle geliyor bebekler

smuwiLa · 17 Kasım 2015

elmadilimi .!.:
Aynı ikilemi ben de yaşadım. Doktor, doğal yolla gebe kalma ihtimalin çok düşük, tedaviyle olabilir ancak dedi. Ben o sıralar bebek düşünmediğim halde korunmayı bıraktım ve hemen 2. Ayda hamile kaldım.

Pişman mıyım derseniz... Evet, erken olduğunu düşünüyorum hala. Ama hiç olmaması mı yoksa erken olması mı derseniz, iyi ki olmuş derim tabi ki

Bende böyle olur diye düşünüyorum çünkü doktorlar hep en olumsuz, kötüleri söyler 6 cm'lik kistle 3. ay da hamile kalan var. Kaldı ki benim kistim şuan 2 cm bende diyorum bana böyle olmaz olmaz diyor 2-3 ay' dan olacak sonrada diyeceğiz ki daha şu kadar bekleyebilirmişiz.

Felix_Felicis · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Evet ben sevgisinden çok konunun bu tarafıyla ilgileniyorum. Hatta sırf annelik iç güdüsünden dolayı (o çocuğa düzgün bir gelecek veremeyecekken) dünya' ya çocuk getirmeye çalışmak hatta getirmek bana bencillik geliyor. Teyzemin 4 çocuğu var eniştem neredeyse kapının önüne koyacak hepsini, büyük kızına çalış para getir diyorlar sürekli bi düşünsenize, kız işe girer girmez teyzem para diye başına tünüyor. Kuzenim bakamayacaktınız madem neden yaptınız diyor? Hani çocuk istemekte yetmiyor teyzemde 4 tanesini çok istedi ama ne verebilirdi?

Kaldı ki şuan ben çocuk istesem bile mantıklı tarafından baktığımız zaman hiç zamanı değil neden çünkü maddi problemlerimiz var. 3 sene benim bilfiil çalışmam lazım, 2 ay çalışamadım çok zorlandık. Hamile kalsam ve çalışamazsam mesela ne yapacağız? Bazıları neden her şeyi kötü tarafından düşünüyorsun diyor? Ama ben şuan en kötüsünü düşünmeye mecburum..

Elbette bakilamayacaksa sırf çocuk yapmak için çocuk yapmak hic doğru değil. Ben sizin bilinçli oldugunuzu hissediyorum yazdiklarinizdan. Yani sanki bir cocuga neler verilmeli bir cocuga nasil yaklasilmali bunu önemsiyorsunuz ve elinizden geleni yapmak istiyormuşsunuz gibi.

Benim ailem beni ve kardesimi büyütürken çarşıya gidecekleri dolmus parasini hesaplıyorlarmis. Ama bana öyle güzel ebeveyn oldular ki, onlardan baska bir ailenin cocugu olmak istemezdim asla. Bana nasıl mutlu olabilecegimi ogrettiler, paraya bagimli olmadan. Suan elhamdulillah ailemin durumu iyi gayet ama ben hala marketten bisey aldigimda 4e bölüp onlarla yedigimde mutluluktan ucuyorum. Bana paranın mutlulukla alakasi olmadigini ogrettiler ve bunun icin onlara minnet borcluyum. Ileride cocugum olursa eger ben de ayni sekilde buyutmeyi planliyorum. Cevremin ve cevremdeki her seyin özünü görebilmeyi, icimi sevgiyle doldurmayi ogrettiler. Belki bilerek belki bilmeyerek. :)
Ustelik benim sadece babam çalışıyo, annem ev hanımı. Aileleriniz destek olamaz mi takildiginiz noktada? Ya da bebek olana kadar olabildigince para biriktirip calisamadiginiz zamanlar icin bi kaynak elde etmis olamaz mısınız?

Hem kendinizi de suclamayın niye anne olmak istemiyorum diye. Boyle yaptıkça strese girip daha da sogutacaksiniz kendinizi.

Etrafinizdaki kötü ornekler sizi anne babalıktan sogutmasin, aksine daha iyi anne olabilmek icin müthiş dersler olarak görün onları.

Bence bir cocuga verilebilecek en güzel sey pahali oyuncaklar, lüks yataklar değildir.

Umarım hakkınızdaki en iyi kararı alabilirsiniz esinizle birlikte. :)

smuwiLa · 17 Kasım 2015

elmadilimi .!.:
smuwiLa maddiyat konusunda da aynı şekilde zorda kalacağımızı düşünüyordum. Çünkü daha yeni ev kredisi çekmiştik. Kredinin taksidi, eşimin maaşından daha fazlaydı. Ve doğal olarak benim çalışmam gerekiyordu. Ama hamile kalınca çalısmayı bıraktım, ailem yardım etti borcumuza. Oğlum doğunca da eşim öğretmenliğe atandı, geliri 2-3 katına çıktı. Gerçekten kısmetiyle geliyor bebekler

Bizim ki sadece muhasebeci ama :)
Kaldı ki 2 ay iş bulamadım ailesinin umrunda olmadı, üstelik yıllarca ortak miras evde oturup kira vermiyorlarken onu geçtim altlarında araba kendileri gelmiyor, biz her hafta gideceğiz ama giderken taksi, gelirken taksi 60 lira vereceğiz. Biz kira, kredi, k.kart borçları debelenip durduk. Giderimiz gelirimizin çok çok üstünde, yani elimize bir şey kalmıyor yettirme söz konusu bile olamıyor bu yüzden.. Asla kimseye güvenemem bu yüzden.

smuwiLa · 17 Kasım 2015

cansu54 .!.:
Elbette bakilamayacaksa sırf çocuk yapmak için çocuk yapmak hic doğru değil. Ben sizin bilinçli oldugunuzu hissediyorum yazdiklarinizdan. Yani sanki bir cocuga neler verilmeli bir cocuga nasil yaklasilmali bunu önemsiyorsunuz ve elinizden geleni yapmak istiyormuşsunuz gibi.

Benim ailem beni ve kardesimi büyütürken çarşıya gidecekleri dolmus parasini hesaplıyorlarmis. Ama bana öyle güzel ebeveyn oldular ki, onlardan baska bir ailenin cocugu olmak istemezdim asla. Bana nasıl mutlu olabilecegimi ogrettiler, paraya bagimli olmadan. Suan elhamdulillah ailemin durumu iyi gayet ama ben hala marketten bisey aldigimda 4e bölüp onlarla yedigimde mutluluktan ucuyorum. Bana paranın mutlulukla alakasi olmadigini ogrettiler ve bunun icin onlara minnet borcluyum. Ileride cocugum olursa eger ben de ayni sekilde buyutmeyi planliyorum. Cevremin ve cevremdeki her seyin özünü görebilmeyi, icimi sevgiyle doldurmayi ogrettiler. Belki bilerek belki bilmeyerek. :)
Ustelik benim sadece babam çalışıyo, annem ev hanımı. Aileleriniz destek olamaz mi takildiginiz noktada? Ya da bebek olana kadar olabildigince para biriktirip calisamadiginiz zamanlar icin bi kaynak elde etmis olamaz mısınız?

Hem kendinizi de suclamayın niye anne olmak istemiyorum diye. Boyle yaptıkça strese girip daha da sogutacaksiniz kendinizi.

Etrafinizdaki kötü ornekler sizi anne babalıktan sogutmasin, aksine daha iyi anne olabilmek icin müthiş dersler olarak görün onları.

Bence bir cocuga verilebilecek en güzel sey pahali oyuncaklar, lüks yataklar değildir.

Umarım hakkınızdaki en iyi kararı alabilirsiniz esinizle birlikte. :)

Şuan anne olmak için kendimi hazır hissetmiyorum bu kelimeyi kullanırken bile gülüyorum :) Takdir edersiniz ki normal, henüz 7 ay oldu evleneli, ama olursa da çok iyi bakmalıyım, çok iyi yetiştirmeliyim ne zaman bundan emin olursam o zaman çocuk yapmak isterim. Şuan hem maddi hem manevi hazır olmamam çok ağır geliyor, en önemlisi de maddi yetersizilik, maddi kaygım olmasa belki bu kadar endişelenmezdim erken diye üzülürdüm belki ama hiç olmaması daha ağır basardı şuan derdim tek değil ve en önemlisi maddi sıkıntılar en çok önemsenmesi gereken şeyler..

elmadilimi · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Bende böyle olur diye düşünüyorum çünkü doktorlar hep en olumsuz, kötüleri söyler 6 cm'lik kistle 3. ay da hamile kalan var. Kaldı ki benim kistim şuan 2 cm bende diyorum bana böyle olmaz olmaz diyor 2-3 ay' dan olacak sonrada diyeceğiz ki daha şu kadar bekleyebilirmişiz.

Bunu bilemezsin ki. Şunu düşün, hemen hamile kalırsan ertelemediğine mi daha çok üzülürsün yoksa hiç bebek sahibi olamazsan ertelediğine mi daha çok üzülrsün?

smuwiLa .!.:
Bizim ki sadece muhasebeci ama :)
Kaldı ki 2 ay iş bulamadım ailesinin umrunda olmadı, üstelik yıllarca ortak miras evde oturup kira vermiyorlarken onu geçtim altlarında araba kendileri gelmiyor, biz her hafta gideceğiz ama giderken taksi, gelirken taksi 60 lira vereceğiz. Biz kira, kredi, k.kart borçları debelenip durduk. Giderimiz gelirimizin çok çok üstünde, yani elimize bir şey kalmıyor yettirme söz konusu bile olamıyor bu yüzden.. Asla kimseye güvenemem bu yüzden.

Dikkat edersen ben de kendi ailemden yardım gördüğümüzü söyledim. Yoksa eşimin ailesi de öyle. Ben işten çıktığımda nasıl geçiniyorsunuz demediler hiç, ailemin yardım etmesi işlerine geldi.

Burada kastettiğim aileler yardım eder değil zaten, yani bir çıkış yolu açılıyor demek istedim. Ama bu da garanti değil. Garantici bir insansanız şu şartlarda hamile kalmamanız daha iyi.

Yarın öbür gün işten ayrılmanın dışında bir de bebeğin doğmadan önceki, doğduktan sonraki ve doğum masrafları var. Illa ki bir beşik, bebek arabası, kıyafet, oyuncak, bez, mama vs masrafı oluyor. Hastane kontrolleri, tahliller, doğum masrafı...

Biz bunları hesap etmeden anlık karar verdik, ama sıkıntıda kalmadık çok şükür. Siz iyice bir düşünüp taşının

tethyss · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Şuan anne olmak için kendimi hazır hissetmiyorum bu kelimeyi kullanırken bile gülüyorum :) Takdir edersiniz ki normal, henüz 7 ay oldu evleneli, ama olursa da çok iyi bakmalıyım, çok iyi yetiştirmeliyim ne zaman bundan emin olursam o zaman çocuk yapmak isterim. Şuan hem maddi hem manevi hazır olmamam çok ağır geliyor, en önemlisi de maddi yetersizilik, maddi kaygım olmasa belki bu kadar endişelenmezdim erken diye üzülürdüm belki ama hiç olmaması daha ağır basardı şuan derdim tek değil ve en önemlisi maddi sıkıntılar en çok önemsenmesi gereken şeyler..

Buarada özel sektörde mi çalışıosunuz? Özel sektörde dogum parası veriliyor. Dogum izninizde var. Yani tamamen işten cikmak zorunda değilsiniz.

gibigibiyim · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Ben ne cins bir insan oldum bilmiyorum? Belki de yaşadıklarım beni bu hale getirdi.. Çocuk meselesini 2-3 sene kafamda ertelemiştim ki, duygusal bir hissim de yok anne olmaya, özellikle 3-4 senedir böyleyim kaldı ki önce anne olmayı istemem lazım diye düşünüyorum yani bu düşünceye ve hisse sahipken bence doğru yoldayım ama bazı şeyler var ki düşündüğün gibi gitmez ve sana seçme şansı kalmaz. İşte o noktadayım ben.

Önüme 2 yol çizildi ya hamile kalmaya çalışacağım ya da ertelemeye devam ederek bu ihtimali tamamen ortadan kaldıracağım..

3 ay zaten olması gereken tedaviydi, bense bi 3 ay daha ilaca devam etmeyi seçerek uzattım, 3 ay dediğin nedir ki? Göz açıp kapayıncaya kadar geçecek ya sonra? İşte orası meçhul..

Ne karar vereceğini bilememek en kötüsü, belki de kazandığımı zannettiğim zaman, aslında kaybettiğim olacak..

Endometriozis hastasıyım (çikolata kisti)

Ben de tam tersi anne olmaya doğuştan programlanmış bi insanım, ha sorsan 34 yaşındayım ve çocuğum yok o ayrı mesele :) bikaç aydır yaşantım çocuk yapmaya elverişli hale geldi ve deniyorum hayırlısıysa olur..
Peki bu konu niye ilgimi çekti? Çok yakın bi arkadaşım var çok uzun zamandır evli kendisi, 39 yaşında, yıllarca çocuk istemedi ve korundu..ben de ona hep herkes çocuk yapmak zorunda değil dedim yıllarca.. Ama şimdi yaklaşık 3-4 senedir arkadaşımın içine birden bir çocuk isteği geldi ve her yolu denedi hala da deniyo o tüp bebek merkezi senin bu benim geziyo ve çocuğu olmuyo.. O kadar pişman ki sana anlatamam.. Kendini suçluyo yıllarca kullandığı doğum kontrol haplarını hormonlarını bozmakla suçluyo ve eşini suçluyo kendisine keşke baskı yapmış olsaydı diye.. Mutsuz kısacası.. O sebeple iyi düşünmelisin.. insanoğlunun dünyaya geliş amacıdır üremek.. O duygu (annelik) er ya da geç beynini ele geçirecek.. Sonra pişman olabileceğin kararlar alma.. Hakkınızda hayırlısı olsun..

smuwiLa · 17 Kasım 2015

elmadilimi .!.:
Bunu bilemezsin ki. Şunu düşün, hemen hamile kalırsan ertelemediğine mi daha çok üzülürsün yoksa hiç bebek sahibi olamazsan ertelediğine mi daha çok üzülrsün?

Dikkat edersen ben de kendi ailemden yardım gördüğümüzü söyledim. Yoksa eşimin ailesi de öyle. Ben işten çıktığımda nasıl geçiniyorsunuz demediler hiç, ailemin yardım etmesi işlerine geldi.

Burada kastettiğim aileler yardım eder değil zaten, yani bir çıkış yolu açılıyor demek istedim. Ama bu da garanti değil. Garantici bir insansanız şu şartlarda hamile kalmamanız daha iyi.

Yarın öbür gün işten ayrılmanın dışında bir de bebeğin doğmadan önceki, doğduktan sonraki ve doğum masrafları var. Illa ki bir beşik, bebek arabası, kıyafet, oyuncak, bez, mama vs masrafı oluyor. Hastane kontrolleri, tahliller, doğum masrafı...

Biz bunları hesap etmeden anlık karar verdik, ama sıkıntıda kalmadık çok şükür. Siz iyice bir düşünüp taşının

Benim babam çalışmıyor şuan, 1 sene önce kendi işyerimiz vardı bak o zaman şartlar benden yanaydı babam her türlü beni idare ederdi şuan çalıştığım yerde işe girerken çocuğunuz var mı dediler yok dedim. Ne kadarlık evlisiniz dediler, 6 ay dedim çok yenisiniz, çocuk düşünüyor musunuz dediler şuan düşünmüyorum dememe rağmen benden net cevap istediler düşünceleri 1-2 sene çocuk olmaması ve nereye iş görüşmesine gittiysem bu oldu, hep 1-2 sene çocuk düşüncemin olmamasını istediler. Kaldı ki çocuğum olacak diyelim 6 ay sonra bile olsa, müsamma göstermeyeceklerinden eminim, çünkü benim yerime çalışan elemanları pcos hastası olduğundan dolayı muhasebeden kaydırılıp farklı bir bölüme alındı. Kız deli gibi çocuk istiyor ona her türlü müsamma gösterilecek çünkü 5 senelik eleman, üstelik kız bana smuwila ben tedaviye 3 ay sonra başlasam sen artık işi götürebilirsin değil mi dedi? İlk tüp bebek denemesinde istirahat edemediği için düşükle sonuçlanmış muhasebe işinde maalesef böyle, 2 gün gitmezsen işler yürümüyor.

denizmavisi123 · 17 Kasım 2015

smuwiLa .!.:
Şuan anne olmak için kendimi hazır hissetmiyorum bu kelimeyi kullanırken bile gülüyorum :) Takdir edersiniz ki normal, henüz 7 ay oldu evleneli, ama olursa da çok iyi bakmalıyım, çok iyi yetiştirmeliyim ne zaman bundan emin olursam o zaman çocuk yapmak isterim. Şuan hem maddi hem manevi hazır olmamam çok ağır geliyor, en önemlisi de maddi yetersizilik, maddi kaygım olmasa belki bu kadar endişelenmezdim erken diye üzülürdüm belki ama hiç olmaması daha ağır basardı şuan derdim tek değil ve en önemlisi maddi sıkıntılar en çok önemsenmesi gereken şeyler..

sanki bu cocuk yapma konusunda esinede guvenmiyorsun gibime geldi o da cok istekli degil cocuk konusunda belki ben yaniliyorumdur sakin yanlis anlama allah her seyin hayirlisini versin

Anne olmayı istememek..

Guru

Guru

Popüler Üye

Guru

Guru

Popüler Üye

☆☆☆☆★☆☆☆☆

Guru

Guru

❤️

❤️

Guru

Guru

Guru

Guru

❤️

☆☆☆☆★☆☆☆☆

Nirvana

Guru

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular