Anne sorunu

Revenrose

Üye
Kayıtlı Üye
28 Ağustos 2024
197
335
Merhaba herkese. Bu konuyu açıp açmamak konusunda çok kararsız kaldım. Etrafımda kimseyle konuşamıyorum bunu belki burada anlatırsam biraz rahatlarım dedim. Uzun olacak galiba bu yüzden şimdiden kusura bakmayın.

Babam ben çok küçükken vefat etmiş. Hatırlamıyorum bile. Annem bizi tek başına büyüttü. Kimseye muhtaç etmedi ama hiçbir şeye de izin vermezdi. O zamanlar biraz kızardım bu duruma ama şimdi anlıyorum. Tek başına bir kadının çocuklarını büyütüp okutması asla kolay değil.

Gelelim benim için sorunların başladığı kısma. Ben annemden hiç sevgi görmedim. Sevmiştir tabi ki beni. Ama bunu ne dile getirdi ne de bir kere başımı okşadı. Ben dizine yatınca bile bir bahaneyle kalkardı. Baba eksikliği değil de anne eksikliği hissettim her zaman. Bu yüzden sevgi görme isteğiyle hayatım boyunca anneme beğendirmeye çalıştım kendimi. Yaşıtlarım gibi ergenlik nazları yapmadım. Yemek yapardım temizlik yapardım ergenliğimden beri. Annem bir aferin desin diye ama o genelde eleştirirdi beni. Mesela o bir iş için dışarı çıkardı bütün evi temizlerdim. Ona sürpriz yapardım. Heyecanla gelmesini beklerdim. O banyodaki kovaya yeni poşet koymamışım diye "Bir iş yapıyorsun onu da yarım yapıyorsun" derdi. Ya da ramazan aylarında sahuru her gün hep ben kalkıp hazırlardım. Ramazan bitince bunu unuturdu. "Ne zaman hazırladın sahur bir kere hazırlamışsındır onu hatırlıyorsun" gibi şeyler söylerdi. Bende bunlar ters tepmezdi. Çok sinirlenirdim ama asla saygısızlık yapmazdım. Annemi üzmekten beni sevmemesinden çok korkardım. Çünkü onun istemediği bir şey yapınca çok ağır konuşurdu. Asla yüzüme bakma derdi.

Böyle böyle ben artık evde yemekten sorumlu kişi olmuştum. Hatta annem yemek yapmayı unutmuştu. Ben senin gibi yapamıyorum derdi. Bu bile bana yeterdi. Çok mutlu olurdum beni beğendiği için.

2 sene kadar önce biriyle tanıştım. Şimdi eşim olur kendisi. Her anlamda çok iyi biriydi. İyi bir ailesi vardı. Mesleği vardı. Beni de gerçekten seven biri. Anneme en başında söyledim. Görüş tabi dedi. Biz görüştük çok iyi anlaştık. Birkaç ayda iş ciddiye bindi. Ciddiye binince anneme bir şeyler oldu. İstememeye başladı. Ben o zamana kadar kazandığım paranın büyük kısmını anneme verirdim. Çeyiz almam lazım artık anne dedim. "Ne güzel ben doğurayım büyüteyim meyvesini başkaları yesin. Ben daha ne hayrını gördüm ki hemen evlilik diyorsun" dedi. Kendimi suçlu hissettim o böyle söyleyince. Biraz yavaştan alalım dedim. Ama aileler tanışsın adı konsun dedik. Ailesi bana kızları gibi davrandı. İlerde ufak tefek sorunlar yaşasak da bana kötü bir davranışları hiç olmadı. Ama annem sevmedi onları. Her laflarının altında bir şey aradı.

İşin tuhafı eşim anneme o kadar sayılı davranırdı ki. Annecim annecim derdi en başından beri. Ama annem soğuktu. Görüşmemize hep laf ederdi. Haftada bir buluşurduk zaten. Ona rağmen "erkeğin gözünde hafifsin şuan her istediğinde tamam deyip gidiyorsun" diyordu.

Öyle böyle bir şekilde evlendik. Kına ve nikah yaptık. Kınamı bana zehir etti annem. Hala hatırlamamak için video kaydını bile almadım gidip. Sürekli yanıma gelip şu kaynanan şöyle bir hareket yaptı çok fena yapacağım sen bir şey demezsen deyip durdu. Haklı olabilir ama bütün kına boyunca on defa gelip bana bunu dedi. Ben defalarca ağladım. Makyajım mahvoldu. Somurtup oturdu kınamda. Kınam yakılırken ben ona bakıyordum ama o benden tarafa bakmıyordu bile. Nikahımda da aynı şekilde sorunlar oldu. Kayınvalidemler annemlere ısrar etti. Gelin yemek yiyelim bizde hep birlikte lütfen kırmayın dediler. Annem sağ olun biz dışarıda yiyeceğiz dedi. Öyle böyle bir şekilde bitti ama unutulmuyor ister istemez.

Evleneli 1 yılı geçti. Annemin sonraki bazı tavırları bana şunu düşündürttü. Acaba evinin hizmetçisi gidiyor diye mi böyle hırçındı. Çünkü ben evden gelin çıkarken bile kızına veda eden bir anne tavrı yoktu. Bir sitem vardı hal hareketlerinde. Küs gibiydik. Yine de böyle düşünmek istemiyorum.

Ben evliliğimde çok mutluyum. Eşim çok iyi biri. Ailesi de öyle. Annesi bazen oyy canım kızım deyip öpüyor beni şoka giriyorum anlık. Alışkın değilim çünkü böyle bir şeye. Ama annem hala eleştirmeye devam ediyor. Beni mutlu görünce mutlu olmuyor sanki. Geçen ondan öğrendiğim bir tatlı vardı ondan yaptım eşime. Eşim dedi ki ben nasıl bir sevap işledim de senin gibi bir eş nasip oldu dedi. Bunu laf arasında anneme söyledim. "Baban asla böyle değildi erkek gibi davranırdı. Ben sevmem öyle erkek adam ağır olur biraz" dedi. Yorum yapamadım. Ne desem boş. Konuşulabilen bir insan değil annem. Neden böyle yapıyorsun anne dediğimde tamam ben dünyanın en kötü annesiyim der durur bağırır çağırır yine sen haksız çıkarsın.

Annem hep böyleydi o yüzden bana anormal gelmiyordu. Sevmeyi bilmiyor çok zor şeyler yaşamış derdim. Fakat son zamanlarda bir şey fark ettim. Annem sevmeyi biliyormuş. Sadece bana göstermiyormuş. Benim evime gelir etrafında pervane olurum ama yengem bir çay koyar. Güzel kızım Allah razı olsun der. "Güzel Kızım" bu laf bende kaynar su etkisi yaratmıştı. Çünkü bir kere bile duymadım annemden bu lafı. Bir akrabamızın kızına da "Sen balsın zaten" demişti o zaman da aynı böyle hissetmiştim. Konuşulabilen biri olsaydı sormak çok isterdim. Acaba farkında mı değil bunun bilmiyorum.

Sadece içimi dökmek istedim. Aile konularını insan arkadaşlarıyla bile konuşamıyor nedense. Basit gibi gözüken şeyler insanın içinde çocukluğundan beri geçmeyen yaralar olarak kalıyor. Merak ediyorum yorumlarınızı. Ne dertler var bunlar da dert mi diyebilirsiniz belki. Allah büyük dermansız dertler vermesin hiçbirimize.
 
Öncelikle Allah evliliginizi daima mutlu ve huzurlu etsin insallah.
Annenizin davranislarini iyi analiz etmissiniz. Kabul etmesi zor olsada bile anneniz sorumluluklarinin büyük bir kismini size cocukken yüklemis. Ve bu yüzden siz aslinda co-ebeveyn rolüne girmissiniz. Anneniz o yüzden sizin yuva kurup gitmenizi bir ayrilma/aldatma gibi görüyor. Kisisel algilamayin. Size tek tavsiyem: Annenize saglikli sınırlar koyun. Baktiniz esinize veya size karsi negatif konusmalari ve davranislari devam ediyor, kesinlikle bunu evliliginize yansitmayin. Benim bir kuzenimin evliligini annesi dir dir yaparak bitirdi resmen. Hep kuzenimi esine karsi doldurdu. Ama onun kücügü daha akilli davrandi. Annesine evliligine karismasini tamamen yasakladi. Dikkat edin bu konularda
 
Öncelikle Allah evliliginizi daima mutlu ve huzurlu etsin insallah.
Annenizin davranislarini iyi analiz etmissiniz. Kabul etmesi zor olsada bile anneniz sorumluluklarinin büyük bir kismini size cocukken yüklemis. Ve bu yüzden siz aslinda co-ebeveyn rolüne girmissiniz. Anneniz o yüzden sizin yuva kurup gitmenizi bir ayrilma/aldatma gibi görüyor. Kisisel algilamayin. Size tek tavsiyem: Annenize saglikli sınırlar koyun. Baktiniz esinize veya size karsi negatif konusmalari ve davranislari devam ediyor, kesinlikle bunu evliliginize yansitmayin. Benim bir kuzenimin evliligini annesi dir dir yaparak bitirdi resmen. Hep kuzenimi esine karsi doldurdu. Ama onun kücügü daha akilli davrandi. Annesine evliligine karismasini tamamen yasakladi. Dikkat edin bu konularda
Kendimle ilgili eleştirilerde duyarsızlaştım artık. Yorum bile yapmıyorum doğrudur diyip geçiyorum. Ama eşimle ilgili bir şey diyince. Ablamın eşinin hakkında konuşunca onu böyle kabul edeceksin diyorum. Çünkü ben yine canıma tak edince annemle kavga etmeyi göze alıp laf söylüyorum ama eşim kadar kendi oğulları saygılı davranmıyor anneme.
 
Kendimle ilgili eleştirilerde duyarsızlaştım artık. Yorum bile yapmıyorum doğrudur diyip geçiyorum. Ama eşimle ilgili bir şey diyince. Ablamın eşinin hakkında konuşunca onu böyle kabul edeceksin diyorum. Çünkü ben yine canıma tak edince annemle kavga etmeyi göze alıp laf söylüyorum ama eşim kadar kendi oğulları saygılı davranmıyor anneme.

Söyle düsünün. Esiniz annenizin gözünde sizi ondan alan faktör. Agziyla kuş tutsa yaranamaz. Orda sınır koymanız cok dogru. Ama kendiniz icin de koyun. Anneniz sizi elestirse "dogrudur" demek yerine "bu senin fikrin" Demeniz bile daha iyi. Annenizi degistirmeniz belki imkansiz ama kendinizi koruyun.
 
Bugün eşinizle aranız bozulsa veya boşansaniz,, ihanete ugrasaniz annenize donseniz en çok anneniz mutlu olur. Bunu bilin ve eşinize evliliginize ona göre sahip çıkın . Annenize eşiniz ve eş ailesi ile olan güzel muhabbetinizi anlatmayın ve eşinizi anneniz için kırmayın. Bazı anneler böyledir biliyorum kabullenmesi zor .
 
Son düzenleme:
Merhaba herkese. Bu konuyu açıp açmamak konusunda çok kararsız kaldım. Etrafımda kimseyle konuşamıyorum bunu belki burada anlatırsam biraz rahatlarım dedim. Uzun olacak galiba bu yüzden şimdiden kusura bakmayın.

Babam ben çok küçükken vefat etmiş. Hatırlamıyorum bile. Annem bizi tek başına büyüttü. Kimseye muhtaç etmedi ama hiçbir şeye de izin vermezdi. O zamanlar biraz kızardım bu duruma ama şimdi anlıyorum. Tek başına bir kadının çocuklarını büyütüp okutması asla kolay değil.

Gelelim benim için sorunların başladığı kısma. Ben annemden hiç sevgi görmedim. Sevmiştir tabi ki beni. Ama bunu ne dile getirdi ne de bir kere başımı okşadı. Ben dizine yatınca bile bir bahaneyle kalkardı. Baba eksikliği değil de anne eksikliği hissettim her zaman. Bu yüzden sevgi görme isteğiyle hayatım boyunca anneme beğendirmeye çalıştım kendimi. Yaşıtlarım gibi ergenlik nazları yapmadım. Yemek yapardım temizlik yapardım ergenliğimden beri. Annem bir aferin desin diye ama o genelde eleştirirdi beni. Mesela o bir iş için dışarı çıkardı bütün evi temizlerdim. Ona sürpriz yapardım. Heyecanla gelmesini beklerdim. O banyodaki kovaya yeni poşet koymamışım diye "Bir iş yapıyorsun onu da yarım yapıyorsun" derdi. Ya da ramazan aylarında sahuru her gün hep ben kalkıp hazırlardım. Ramazan bitince bunu unuturdu. "Ne zaman hazırladın sahur bir kere hazırlamışsındır onu hatırlıyorsun" gibi şeyler söylerdi. Bende bunlar ters tepmezdi. Çok sinirlenirdim ama asla saygısızlık yapmazdım. Annemi üzmekten beni sevmemesinden çok korkardım. Çünkü onun istemediği bir şey yapınca çok ağır konuşurdu. Asla yüzüme bakma derdi.

Böyle böyle ben artık evde yemekten sorumlu kişi olmuştum. Hatta annem yemek yapmayı unutmuştu. Ben senin gibi yapamıyorum derdi. Bu bile bana yeterdi. Çok mutlu olurdum beni beğendiği için.

2 sene kadar önce biriyle tanıştım. Şimdi eşim olur kendisi. Her anlamda çok iyi biriydi. İyi bir ailesi vardı. Mesleği vardı. Beni de gerçekten seven biri. Anneme en başında söyledim. Görüş tabi dedi. Biz görüştük çok iyi anlaştık. Birkaç ayda iş ciddiye bindi. Ciddiye binince anneme bir şeyler oldu. İstememeye başladı. Ben o zamana kadar kazandığım paranın büyük kısmını anneme verirdim. Çeyiz almam lazım artık anne dedim. "Ne güzel ben doğurayım büyüteyim meyvesini başkaları yesin. Ben daha ne hayrını gördüm ki hemen evlilik diyorsun" dedi. Kendimi suçlu hissettim o böyle söyleyince. Biraz yavaştan alalım dedim. Ama aileler tanışsın adı konsun dedik. Ailesi bana kızları gibi davrandı. İlerde ufak tefek sorunlar yaşasak da bana kötü bir davranışları hiç olmadı. Ama annem sevmedi onları. Her laflarının altında bir şey aradı.

İşin tuhafı eşim anneme o kadar sayılı davranırdı ki. Annecim annecim derdi en başından beri. Ama annem soğuktu. Görüşmemize hep laf ederdi. Haftada bir buluşurduk zaten. Ona rağmen "erkeğin gözünde hafifsin şuan her istediğinde tamam deyip gidiyorsun" diyordu.

Öyle böyle bir şekilde evlendik. Kına ve nikah yaptık. Kınamı bana zehir etti annem. Hala hatırlamamak için video kaydını bile almadım gidip. Sürekli yanıma gelip şu kaynanan şöyle bir hareket yaptı çok fena yapacağım sen bir şey demezsen deyip durdu. Haklı olabilir ama bütün kına boyunca on defa gelip bana bunu dedi. Ben defalarca ağladım. Makyajım mahvoldu. Somurtup oturdu kınamda. Kınam yakılırken ben ona bakıyordum ama o benden tarafa bakmıyordu bile. Nikahımda da aynı şekilde sorunlar oldu. Kayınvalidemler annemlere ısrar etti. Gelin yemek yiyelim bizde hep birlikte lütfen kırmayın dediler. Annem sağ olun biz dışarıda yiyeceğiz dedi. Öyle böyle bir şekilde bitti ama unutulmuyor ister istemez.

Evleneli 1 yılı geçti. Annemin sonraki bazı tavırları bana şunu düşündürttü. Acaba evinin hizmetçisi gidiyor diye mi böyle hırçındı. Çünkü ben evden gelin çıkarken bile kızına veda eden bir anne tavrı yoktu. Bir sitem vardı hal hareketlerinde. Küs gibiydik. Yine de böyle düşünmek istemiyorum.

Ben evliliğimde çok mutluyum. Eşim çok iyi biri. Ailesi de öyle. Annesi bazen oyy canım kızım deyip öpüyor beni şoka giriyorum anlık. Alışkın değilim çünkü böyle bir şeye. Ama annem hala eleştirmeye devam ediyor. Beni mutlu görünce mutlu olmuyor sanki. Geçen ondan öğrendiğim bir tatlı vardı ondan yaptım eşime. Eşim dedi ki ben nasıl bir sevap işledim de senin gibi bir eş nasip oldu dedi. Bunu laf arasında anneme söyledim. "Baban asla böyle değildi erkek gibi davranırdı. Ben sevmem öyle erkek adam ağır olur biraz" dedi. Yorum yapamadım. Ne desem boş. Konuşulabilen bir insan değil annem. Neden böyle yapıyorsun anne dediğimde tamam ben dünyanın en kötü annesiyim der durur bağırır çağırır yine sen haksız çıkarsın.

Annem hep böyleydi o yüzden bana anormal gelmiyordu. Sevmeyi bilmiyor çok zor şeyler yaşamış derdim. Fakat son zamanlarda bir şey fark ettim. Annem sevmeyi biliyormuş. Sadece bana göstermiyormuş. Benim evime gelir etrafında pervane olurum ama yengem bir çay koyar. Güzel kızım Allah razı olsun der. "Güzel Kızım" bu laf bende kaynar su etkisi yaratmıştı. Çünkü bir kere bile duymadım annemden bu lafı. Bir akrabamızın kızına da "Sen balsın zaten" demişti o zaman da aynı böyle hissetmiştim. Konuşulabilen biri olsaydı sormak çok isterdim. Acaba farkında mı değil bunun bilmiyorum.

Sadece içimi dökmek istedim. Aile konularını insan arkadaşlarıyla bile konuşamıyor nedense. Basit gibi gözüken şeyler insanın içinde çocukluğundan beri geçmeyen yaralar olarak kalıyor. Merak ediyorum yorumlarınızı. Ne dertler var bunlar da dert mi diyebilirsiniz belki. Allah büyük dermansız dertler vermesin hiçbirimize.
Sanırım tek başına hayatın yükünü sırtlanmış kadınlar böyle oluyor,benim babam vardı ama yok gibiydi o yüzden annem benziyor biraz tamamen böyle olmasa da,benim düğün kınam da berbattı aile somurtuk yok gibi bir şey neyse,şu an annem bana destek ben ona desteğim sanırım anneniz o tüm zorluğun hıncını sizden çıkarmış,çok haklısınız içerlemekte bir gün içinizi sakince dökün en azından rahatlarsiniz onun dışında kendi hayatinizi anlatmayın detaylı,nasılsın falan da kalın,en. Azından tek başına büyütmesinin verdiği hatır var
 
Söyle düsünün. Esiniz annenizin gözünde sizi ondan alan faktör. Agziyla kuş tutsa yaranamaz. Orda sınır koymanız cok dogru. Ama kendiniz icin de koyun. Anneniz sizi elestirse "dogrudur" demek yerine "bu senin fikrin" Demeniz bile daha iyi. Annenizi degistirmeniz belki imkansiz ama kendinizi koruyun.
28 yaşındayım hala üzerimde bir anne korkusu var sanırım. Kendimi savunmuyorum bu yüzden. İşine gelmeyen bir laf duyunca çok farklı bir hal alıyor çünkü. Nefretle konuşmaya başlıyor bir anda ortam çok kötü geriliyor.
 
Bugün eşinizle aranız bozulsa veya boşansaniz,, ihanete ugrasaniz annenize donseniz en çok anneniz mutlu olur. Bunu bilin ve eşinize evliliginize ona göre sahip çıkın . Annenize eşiniz ve eş ailesi ile olan güzel muhabbetinizi anlatmayın ve eşinizi anneniz için kırmayın. Bazı anneler böyledir biliyorum kabullenmesi zor .
Anlatmıyorum zaten. İyiyi önceden anlatırdım. Kötüyü zaten ölsem anlatmam. Mesela bir kere şöyle bir şey oldu. Eşimin alerjisi tutuyor zaman zaman ama çok kötü bir alerji. Böyle olunca kimseyle konuşmak istemiyor. O gün annem davet etti bizi. Eşim kırmamak için gidelim dedi. Ertesi günü beni arıyor. Diyor ki kocan bana surat yaptı dün. Anne bana da yaptı dedim ya alerjisi var diye dedim. Yok annesi dolduruyor onu sen hala saf saf dolaş bize tavır yaptı resmen falan dedi. Ben de bir şey denemek istedim. Yaa gerçekten tavır yapmış sen öyle diyosan. Nasıl benim aileme tavır yapar ben unutamayacağı bir kavga çıkarayım da bir daha yapabiliyor mu bakalım dedim. Annem hemen dur dur yok yapma öyle bişey. Bana öyle gelmiştir dedi. Ve beni yumuşatmaya çalıştı. Demek ki mutsuz olmama gerekiyor dedim annemden şefkat görmem için.
 
Tek başına çocuk büyütmek gerçekten çok zor. Ben de annen gibiyim. Ama evlatlarımı her fırsatta öper koklarım seni seviyorum derim. İleride biz sevgi görmedik demesinler diye. Annem bizi hep sevdi desinler isterim. Sana hak verdim. Ama annen sizi kimseye muhtaç etmemiş büyütmüş okutmuş. Onun hatrına anneni böyle kabul et. Çok sev her dediğini yap enerjini düşürmesine izin ver demiyorum. Bunları asla yapma. Ama sanki saygı duyman gereken bir aile bireyi olarak gör. Ve en önemli nokta. Bunu eşine ve ailesine asla anlatma hatta belli etme!
 
Bunları aşman gerek. Annenin gözüne girmeye çalışırsan evliliğin yıkılır. Hatta şunu söyleyeyim sana, içten içe annen acaba doğru mı söylüyor diye düşünmüşsün. Bu zamana kadar baktım büyüttüm, başkaları sefasını sürecek diyerek evlilik sürecine köstek olmaya çalışmış, sen ise ben yemek yaptım, her şeyi yaptım diye kendini bilinçaltında temize çıkarmaya çalışıyorsun. Hayır o bana bakmadı, ben evin sorumluluğunu aldım diye vicdan yapmamaya gayret gösteriyorsun.
Bunların hepsi annenin manipülatör olmasından kaynaklı. Ya miktir et anneyse anne, sana zarar veriyorsa uzağında tutacaksın. Anne diye kimse kutsal olmuyor. Kavramlar kutsal değildir bunu unutma.
 
Bence annenizle aranıza mesafe koyun. Çok fazla görüşmeyin. Sizi yıllardır manipüle etmiş. Huyunu bilmenize rağmen ona bağımlı hale gelmişsiniz. Mesafe iyidir
Şuan ona bağımlı değilim. Sadece şu sorunu yaşıyorum. Zaten babamı hiç tanımadım. Anne sevgisi de görmedim. Bu yüzden kendime özsaygımı çok geç edinebildim. Hala kendime yeterli değeri veremiyorum. Annemin dediklerini dikkate almıyorum artık ama bunu öğrendim.
 
Bunları aşman gerek. Annenin gözüne girmeye çalışırsan evliliğin yıkılır. Hatta şunu söyleyeyim sana, içten içe annen acaba doğru mı söylüyor diye düşünmüşsün. Bu zamana kadar baktım büyüttüm, başkaları sefasını sürecek diyerek evlilik sürecine köstek olmaya çalışmış, sen ise ben yemek yaptım, her şeyi yaptım diye kendini bilinçaltında temize çıkarmaya çalışıyorsun. Hayır o bana bakmadı, ben evin sorumluluğunu aldım diye vicdan yapmamaya gayret gösteriyorsun.
Bunların hepsi annenin manipülatör olmasından kaynaklı. Ya miktir et anneyse anne, sana zarar veriyorsa uzağında tutacaksın. Anne diye kimse kutsal olmuyor. Kavramlar kutsal değildir bunu unutma.
Nasıl uzak tutayım ki. Anne sonuçta. Mesafe koydum tabi ki hiçbir şeyimi anlatmıyorum. Eşimle ilgili yorum yapınca ağzına tıkıyorum
 
Tek başına çocuk büyütmek gerçekten çok zor. Ben de annen gibiyim. Ama evlatlarımı her fırsatta öper koklarım seni seviyorum derim. İleride biz sevgi görmedik demesinler diye. Annem bizi hep sevdi desinler isterim. Sana hak verdim. Ama annen sizi kimseye muhtaç etmemiş büyütmüş okutmuş. Onun hatrına anneni böyle kabul et. Çok sev her dediğini yap enerjini düşürmesine izin ver demiyorum. Bunları asla yapma. Ama sanki saygı duyman gereken bir aile bireyi olarak gör. Ve en önemli nokta. Bunu eşine ve ailesine asla anlatma hatta belli etme!
Kesinlikle öyle bir şey yapmam. Ne eşime annemi anlatırım ne eşimi anneme. Saygı duyuyorum zaten. Hayatımda hiç saygısızlık yapmadım ona. Ama bazı şeyleri yüreğim kaldırmıyor artık. Sürekli eleştirilmek çok zor gerçekten özellikle de annen tarafından.
 
Merhaba herkese. Bu konuyu açıp açmamak konusunda çok kararsız kaldım. Etrafımda kimseyle konuşamıyorum bunu belki burada anlatırsam biraz rahatlarım dedim. Uzun olacak galiba bu yüzden şimdiden kusura bakmayın.

Babam ben çok küçükken vefat etmiş. Hatırlamıyorum bile. Annem bizi tek başına büyüttü. Kimseye muhtaç etmedi ama hiçbir şeye de izin vermezdi. O zamanlar biraz kızardım bu duruma ama şimdi anlıyorum. Tek başına bir kadının çocuklarını büyütüp okutması asla kolay değil.

Gelelim benim için sorunların başladığı kısma. Ben annemden hiç sevgi görmedim. Sevmiştir tabi ki beni. Ama bunu ne dile getirdi ne de bir kere başımı okşadı. Ben dizine yatınca bile bir bahaneyle kalkardı. Baba eksikliği değil de anne eksikliği hissettim her zaman. Bu yüzden sevgi görme isteğiyle hayatım boyunca anneme beğendirmeye çalıştım kendimi. Yaşıtlarım gibi ergenlik nazları yapmadım. Yemek yapardım temizlik yapardım ergenliğimden beri. Annem bir aferin desin diye ama o genelde eleştirirdi beni. Mesela o bir iş için dışarı çıkardı bütün evi temizlerdim. Ona sürpriz yapardım. Heyecanla gelmesini beklerdim. O banyodaki kovaya yeni poşet koymamışım diye "Bir iş yapıyorsun onu da yarım yapıyorsun" derdi. Ya da ramazan aylarında sahuru her gün hep ben kalkıp hazırlardım. Ramazan bitince bunu unuturdu. "Ne zaman hazırladın sahur bir kere hazırlamışsındır onu hatırlıyorsun" gibi şeyler söylerdi. Bende bunlar ters tepmezdi. Çok sinirlenirdim ama asla saygısızlık yapmazdım. Annemi üzmekten beni sevmemesinden çok korkardım. Çünkü onun istemediği bir şey yapınca çok ağır konuşurdu. Asla yüzüme bakma derdi.

Böyle böyle ben artık evde yemekten sorumlu kişi olmuştum. Hatta annem yemek yapmayı unutmuştu. Ben senin gibi yapamıyorum derdi. Bu bile bana yeterdi. Çok mutlu olurdum beni beğendiği için.

2 sene kadar önce biriyle tanıştım. Şimdi eşim olur kendisi. Her anlamda çok iyi biriydi. İyi bir ailesi vardı. Mesleği vardı. Beni de gerçekten seven biri. Anneme en başında söyledim. Görüş tabi dedi. Biz görüştük çok iyi anlaştık. Birkaç ayda iş ciddiye bindi. Ciddiye binince anneme bir şeyler oldu. İstememeye başladı. Ben o zamana kadar kazandığım paranın büyük kısmını anneme verirdim. Çeyiz almam lazım artık anne dedim. "Ne güzel ben doğurayım büyüteyim meyvesini başkaları yesin. Ben daha ne hayrını gördüm ki hemen evlilik diyorsun" dedi. Kendimi suçlu hissettim o böyle söyleyince. Biraz yavaştan alalım dedim. Ama aileler tanışsın adı konsun dedik. Ailesi bana kızları gibi davrandı. İlerde ufak tefek sorunlar yaşasak da bana kötü bir davranışları hiç olmadı. Ama annem sevmedi onları. Her laflarının altında bir şey aradı.

İşin tuhafı eşim anneme o kadar sayılı davranırdı ki. Annecim annecim derdi en başından beri. Ama annem soğuktu. Görüşmemize hep laf ederdi. Haftada bir buluşurduk zaten. Ona rağmen "erkeğin gözünde hafifsin şuan her istediğinde tamam deyip gidiyorsun" diyordu.

Öyle böyle bir şekilde evlendik. Kına ve nikah yaptık. Kınamı bana zehir etti annem. Hala hatırlamamak için video kaydını bile almadım gidip. Sürekli yanıma gelip şu kaynanan şöyle bir hareket yaptı çok fena yapacağım sen bir şey demezsen deyip durdu. Haklı olabilir ama bütün kına boyunca on defa gelip bana bunu dedi. Ben defalarca ağladım. Makyajım mahvoldu. Somurtup oturdu kınamda. Kınam yakılırken ben ona bakıyordum ama o benden tarafa bakmıyordu bile. Nikahımda da aynı şekilde sorunlar oldu. Kayınvalidemler annemlere ısrar etti. Gelin yemek yiyelim bizde hep birlikte lütfen kırmayın dediler. Annem sağ olun biz dışarıda yiyeceğiz dedi. Öyle böyle bir şekilde bitti ama unutulmuyor ister istemez.

Evleneli 1 yılı geçti. Annemin sonraki bazı tavırları bana şunu düşündürttü. Acaba evinin hizmetçisi gidiyor diye mi böyle hırçındı. Çünkü ben evden gelin çıkarken bile kızına veda eden bir anne tavrı yoktu. Bir sitem vardı hal hareketlerinde. Küs gibiydik. Yine de böyle düşünmek istemiyorum.

Ben evliliğimde çok mutluyum. Eşim çok iyi biri. Ailesi de öyle. Annesi bazen oyy canım kızım deyip öpüyor beni şoka giriyorum anlık. Alışkın değilim çünkü böyle bir şeye. Ama annem hala eleştirmeye devam ediyor. Beni mutlu görünce mutlu olmuyor sanki. Geçen ondan öğrendiğim bir tatlı vardı ondan yaptım eşime. Eşim dedi ki ben nasıl bir sevap işledim de senin gibi bir eş nasip oldu dedi. Bunu laf arasında anneme söyledim. "Baban asla böyle değildi erkek gibi davranırdı. Ben sevmem öyle erkek adam ağır olur biraz" dedi. Yorum yapamadım. Ne desem boş. Konuşulabilen bir insan değil annem. Neden böyle yapıyorsun anne dediğimde tamam ben dünyanın en kötü annesiyim der durur bağırır çağırır yine sen haksız çıkarsın.

Annem hep böyleydi o yüzden bana anormal gelmiyordu. Sevmeyi bilmiyor çok zor şeyler yaşamış derdim. Fakat son zamanlarda bir şey fark ettim. Annem sevmeyi biliyormuş. Sadece bana göstermiyormuş. Benim evime gelir etrafında pervane olurum ama yengem bir çay koyar. Güzel kızım Allah razı olsun der. "Güzel Kızım" bu laf bende kaynar su etkisi yaratmıştı. Çünkü bir kere bile duymadım annemden bu lafı. Bir akrabamızın kızına da "Sen balsın zaten" demişti o zaman da aynı böyle hissetmiştim. Konuşulabilen biri olsaydı sormak çok isterdim. Acaba farkında mı değil bunun bilmiyorum.

Sadece içimi dökmek istedim. Aile konularını insan arkadaşlarıyla bile konuşamıyor nedense. Basit gibi gözüken şeyler insanın içinde çocukluğundan beri geçmeyen yaralar olarak kalıyor. Merak ediyorum yorumlarınızı. Ne dertler var bunlar da dert mi diyebilirsiniz belki. Allah büyük dermansız dertler vermesin hiçbirimize.
Valla annenize degıl de size kızdım ve rahatsız oldum sızın bu kedi gbı tavırlarınızdan
Kaldı ki kedinin bıle bı durusu oluyor yeri gelince.

Kendınıze cekıdüzen verin o anneyle asla gorusmemelısınız ama onu yapabilecek bırı degılsınız siz.
Yazık.
 
Nasıl uzak tutayım ki. Anne sonuçta. Mesafe koydum tabi ki hiçbir şeyimi anlatmıyorum. Eşimle ilgili yorum yapınca ağzına tıkıyorum
Nasıl uzak tutacaksın, her aradığında açmayacaksın, işim var anne sonra ararım diyeceksin. Görüşme sıklığını azaltacaksın. Ben böyle yapıyorum.
 
Merhaba herkese. Bu konuyu açıp açmamak konusunda çok kararsız kaldım. Etrafımda kimseyle konuşamıyorum bunu belki burada anlatırsam biraz rahatlarım dedim. Uzun olacak galiba bu yüzden şimdiden kusura bakmayın.

Babam ben çok küçükken vefat etmiş. Hatırlamıyorum bile. Annem bizi tek başına büyüttü. Kimseye muhtaç etmedi ama hiçbir şeye de izin vermezdi. O zamanlar biraz kızardım bu duruma ama şimdi anlıyorum. Tek başına bir kadının çocuklarını büyütüp okutması asla kolay değil.

Gelelim benim için sorunların başladığı kısma. Ben annemden hiç sevgi görmedim. Sevmiştir tabi ki beni. Ama bunu ne dile getirdi ne de bir kere başımı okşadı. Ben dizine yatınca bile bir bahaneyle kalkardı. Baba eksikliği değil de anne eksikliği hissettim her zaman. Bu yüzden sevgi görme isteğiyle hayatım boyunca anneme beğendirmeye çalıştım kendimi. Yaşıtlarım gibi ergenlik nazları yapmadım. Yemek yapardım temizlik yapardım ergenliğimden beri. Annem bir aferin desin diye ama o genelde eleştirirdi beni. Mesela o bir iş için dışarı çıkardı bütün evi temizlerdim. Ona sürpriz yapardım. Heyecanla gelmesini beklerdim. O banyodaki kovaya yeni poşet koymamışım diye "Bir iş yapıyorsun onu da yarım yapıyorsun" derdi. Ya da ramazan aylarında sahuru her gün hep ben kalkıp hazırlardım. Ramazan bitince bunu unuturdu. "Ne zaman hazırladın sahur bir kere hazırlamışsındır onu hatırlıyorsun" gibi şeyler söylerdi. Bende bunlar ters tepmezdi. Çok sinirlenirdim ama asla saygısızlık yapmazdım. Annemi üzmekten beni sevmemesinden çok korkardım. Çünkü onun istemediği bir şey yapınca çok ağır konuşurdu. Asla yüzüme bakma derdi.

Böyle böyle ben artık evde yemekten sorumlu kişi olmuştum. Hatta annem yemek yapmayı unutmuştu. Ben senin gibi yapamıyorum derdi. Bu bile bana yeterdi. Çok mutlu olurdum beni beğendiği için.

2 sene kadar önce biriyle tanıştım. Şimdi eşim olur kendisi. Her anlamda çok iyi biriydi. İyi bir ailesi vardı. Mesleği vardı. Beni de gerçekten seven biri. Anneme en başında söyledim. Görüş tabi dedi. Biz görüştük çok iyi anlaştık. Birkaç ayda iş ciddiye bindi. Ciddiye binince anneme bir şeyler oldu. İstememeye başladı. Ben o zamana kadar kazandığım paranın büyük kısmını anneme verirdim. Çeyiz almam lazım artık anne dedim. "Ne güzel ben doğurayım büyüteyim meyvesini başkaları yesin. Ben daha ne hayrını gördüm ki hemen evlilik diyorsun" dedi. Kendimi suçlu hissettim o böyle söyleyince. Biraz yavaştan alalım dedim. Ama aileler tanışsın adı konsun dedik. Ailesi bana kızları gibi davrandı. İlerde ufak tefek sorunlar yaşasak da bana kötü bir davranışları hiç olmadı. Ama annem sevmedi onları. Her laflarının altında bir şey aradı.

İşin tuhafı eşim anneme o kadar sayılı davranırdı ki. Annecim annecim derdi en başından beri. Ama annem soğuktu. Görüşmemize hep laf ederdi. Haftada bir buluşurduk zaten. Ona rağmen "erkeğin gözünde hafifsin şuan her istediğinde tamam deyip gidiyorsun" diyordu.

Öyle böyle bir şekilde evlendik. Kına ve nikah yaptık. Kınamı bana zehir etti annem. Hala hatırlamamak için video kaydını bile almadım gidip. Sürekli yanıma gelip şu kaynanan şöyle bir hareket yaptı çok fena yapacağım sen bir şey demezsen deyip durdu. Haklı olabilir ama bütün kına boyunca on defa gelip bana bunu dedi. Ben defalarca ağladım. Makyajım mahvoldu. Somurtup oturdu kınamda. Kınam yakılırken ben ona bakıyordum ama o benden tarafa bakmıyordu bile. Nikahımda da aynı şekilde sorunlar oldu. Kayınvalidemler annemlere ısrar etti. Gelin yemek yiyelim bizde hep birlikte lütfen kırmayın dediler. Annem sağ olun biz dışarıda yiyeceğiz dedi. Öyle böyle bir şekilde bitti ama unutulmuyor ister istemez.

Evleneli 1 yılı geçti. Annemin sonraki bazı tavırları bana şunu düşündürttü. Acaba evinin hizmetçisi gidiyor diye mi böyle hırçındı. Çünkü ben evden gelin çıkarken bile kızına veda eden bir anne tavrı yoktu. Bir sitem vardı hal hareketlerinde. Küs gibiydik. Yine de böyle düşünmek istemiyorum.

Ben evliliğimde çok mutluyum. Eşim çok iyi biri. Ailesi de öyle. Annesi bazen oyy canım kızım deyip öpüyor beni şoka giriyorum anlık. Alışkın değilim çünkü böyle bir şeye. Ama annem hala eleştirmeye devam ediyor. Beni mutlu görünce mutlu olmuyor sanki. Geçen ondan öğrendiğim bir tatlı vardı ondan yaptım eşime. Eşim dedi ki ben nasıl bir sevap işledim de senin gibi bir eş nasip oldu dedi. Bunu laf arasında anneme söyledim. "Baban asla böyle değildi erkek gibi davranırdı. Ben sevmem öyle erkek adam ağır olur biraz" dedi. Yorum yapamadım. Ne desem boş. Konuşulabilen bir insan değil annem. Neden böyle yapıyorsun anne dediğimde tamam ben dünyanın en kötü annesiyim der durur bağırır çağırır yine sen haksız çıkarsın.

Annem hep böyleydi o yüzden bana anormal gelmiyordu. Sevmeyi bilmiyor çok zor şeyler yaşamış derdim. Fakat son zamanlarda bir şey fark ettim. Annem sevmeyi biliyormuş. Sadece bana göstermiyormuş. Benim evime gelir etrafında pervane olurum ama yengem bir çay koyar. Güzel kızım Allah razı olsun der. "Güzel Kızım" bu laf bende kaynar su etkisi yaratmıştı. Çünkü bir kere bile duymadım annemden bu lafı. Bir akrabamızın kızına da "Sen balsın zaten" demişti o zaman da aynı böyle hissetmiştim. Konuşulabilen biri olsaydı sormak çok isterdim. Acaba farkında mı değil bunun bilmiyorum.

Sadece içimi dökmek istedim. Aile konularını insan arkadaşlarıyla bile konuşamıyor nedense. Basit gibi gözüken şeyler insanın içinde çocukluğundan beri geçmeyen yaralar olarak kalıyor. Merak ediyorum yorumlarınızı. Ne dertler var bunlar da dert mi diyebilirsiniz belki. Allah büyük dermansız dertler vermesin hiçbirimize.
Öncelikle evliliginizde mutluluklar. Anneniz babanıza yapamadığı nazı Niyazi size yapmış gibi duruyor bu lüksü elinden alınmış. Eğer böyle kabullendim diyorsanız akışına bırakıp kafanıza takmamaya calisin zor biliyorum ama sizi hasta eder bu düşünce.
 
Kesinlikle öyle bir şey yapmam. Ne eşime annemi anlatırım ne eşimi anneme. Saygı duyuyorum zaten. Hayatımda hiç saygısızlık yapmadım ona. Ama bazı şeyleri yüreğim kaldırmıyor artık. Sürekli eleştirilmek çok zor gerçekten özellikle de annen tarafından.
Mesafeli ol annene karşı. Ve mutluluğunu onunla paylaşma. Çünkü seni aşağıya çekecek mutluluğunla mutlu olmayacak. Sıradan nasılsın iyi misin muhabbetlerini aşma. O zaman daha az üzülürsün
 
Valla annenize degıl de size kızdım ve rahatsız oldum sızın bu kedi gbı tavırlarınızdan
Kaldı ki kedinin bıle bı durusu oluyor yeri gelince.

Kendınıze cekıdüzen verin o anneyle asla gorusmemelısınız ama onu yapabilecek bırı degılsınız siz.
Yazık.
Kızılacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum. Annem için eşimle aramı bozsam anlarım bu dediğinizi. Ama benim zaten babam yok annemden sevgi görme çabamı anlayabiliyorum şuan. Şuan öyle bir çabam yok sadece hayatımda.
 
Annenin hic bir hakli yani yok blki seni kiskaniyor bile olabilir .Esin sana iltifat ettiginde erkek dedigin agir olur demesinden belli .sana bir daha bu tarz bir soz soylediginde sen hic sevilmemissin anlamiyorsun de gec .
Sana karsi olumsuz elestirilerinde de de o senin fikrin de gec .annen sevgiyi bilmiyor degil seni kiskaniyor yoksa elin kizina guzel kizim demeyi biliyor .bence buraya yazdiklarinida onun yuzune vur .kendi kizina guzel kizim demezken elin kizina niye yagcilik yapiyorsun de .Kocanla aranida bozmak istiyor .
Basta bozulmasinin nedeni de evet evden hem hizmetcinin gitmesi hemde bir maasin eksilmesiydi .Annenle arana kesinlikle mesafe koy .
 
X