anne ve babamın sorunları

kafanereyebizoraya .!.:

mutlaka her evde tatsızlık olur
ama malesef büyükler kavga edınce çocuklara pek fazla laf düşmüyor
ama ınsan sesını çıkarmadan da yapamıyor dımı...


ınsanlar yaşlandıkçada huysuz oluyor aılenın kavga sebebını bılmıyorum ama daha bu sabah annem dedı
baban yaşlandı artık çok huysuz bu adam dıyor dıye ufacık bı konudan tartışma çıkıyor evde
anne babalar bazen çocuk gıbı olabılıyor

Genişletmek için tıkla...

kend .!.:

babm annemi çok kırıyor her lafıyla öyle degil daha 37 yaşında ikiside ama işte deminde yemekte
muşmula dedi annem zaten hep öyle şeyler söylüyorr çok canım sıkıldı43:

Genişletmek için tıkla...

Yes_Im .!.:

Sen kaç yaşındasın ki canım? :44:

Genişletmek için tıkla...

fulya1234 .!.:

benim evde de sadece babam yüzünden kavga çıkar babam hep takıntılıdır aynı senin baban gibi benim babam da anneme laf söyler en ufak bir şeyde ama ben 22 yaşındayım
artık kaldıramıyorum araya giriyorum yeter artık diye o sana söylese sen neler yaparsın diye.ablam evlenicek artık kendine çeki düzen ver hem artık büyük ya yeter senin dediğin olmıck diye kavga ediyorum.işe yarıyor mu ne yazık ki hayır ama hiç olmazsa içimde kalmıyor

Genişletmek için tıkla...

emptychild .!.:

Bu konuda seni en iyi anlayabileceklerden biriyim.
26 yaşımdayım.
14 yaşımdan beri annemle babamın kavgasına şahit olurum.
Bir ara her gün her akşam öldüresiye kavga ederlerdi.
Hiç unutmam bir gün annemi elektrik çarpmıştı.
Babamın dediği şu olmuştu 'Gebereydin ya' .Ne kadar üzüldüğümü anlatamam.
Çok basit şeylerden başlardı kavgalar.
Çok gereksiz şeylerden.İlişkileri öyle bir hal aldı ki artık aynı masada yemek yemezler.
Evin tek kızı olduğumdan neredeyse tüm sorumluluklar benim üzerime kaldı.
Annem sorumsuz kendi özgürlüğüne düşkün bir karakter.Yemek yapmazdı.
Temizlik yapmazdı.O küçücük halimle akşam evde kavga çıkmasın diye ben yapardım.
Hala da yapıyorum.Yaşıtlarım eve gittiklerinde önlerine yemek koyan anneleri var.
Ben annemi önüne yemek koyarım.Ben hazırlarım her şeylerini.( Bunda biraz çalışmalarınında etkisi var.)
Misal bir hafta sonu çalışmaz annem ama o çalışmadığı günlerde yemek yapmaz.
Ben gider yaparım.Böyle 12 sene geçti.
Neler yaşadık.Ne kadar ağladık bilemiyorum artık.
Şimdi öyle bir haldeler ki soğuk savaş durumundalar.Hiç konuşmuyorlar.Birbirlerinin yanında durmuyorlar.
12 senedir aileden çektiğimi bir ben bir allah bilir.
İşin kötü yanı onlar kendilerini harap ederken yanlarında bizi de harap ediyorlar.
3 kardeş. ikisi erkek bir tek kız ben.
Erkeklerden birinin öfke problemi var.Ufacık bir şeyde sinirlenip şiddete başvuruyor.
Bir keresinde bana da şiddet gösterdiği için iki senedir konuşmuyoruz.
Diğer erkek kardeşim. Aşırı sorumsuz ve karamsar.Öylesine yaşıyor sanki.
Ve ben Mutsuz.Aile içerisinde tam olarak göremediği sevdiği başkalarında arayan.
Bu nedenle Doğru kişilerle arkadaşlık kuramamış.Çevresindeki herkesten zarar görmüş.
Sevgiye aç bir karakter.
O nedenle bu şekilde ailesi olan kişilere eğer bir samimiyetim varsa ; 'Boşanın ' diyorum.
Boşanın ve kendi hayatlarınızı kurun.
Annem 55 babam 62 yaşında şu an VE hala kendilerine doğru düzgün bir hayat kuramadılar.
Ve ne zamana kadar böyle gidecek hiç bir fikrim yok.
Yine de her şeye rağmen Allah'a şükür.​

Genişletmek için tıkla...

kend .!.:

içim okadar daralıyorki yazmışsın ya sevgiyi hep başkalarında arayan aynen öyle bunların farkına varamıyorlar
bu aralar çok canım sıkılıyor herşeyde bir problem sonra sonuçları bizim okumamıza dayatıuyor babm okutuyorum daha ne yapıyım diyor masrafım çok diyor yük gibi davranıyor bize aynı
sen beni anlıyosundur başkası bi laf söylese pek takılmıyosunda anne ve babandan birşey duyunca içinde herneyse kırılıyor şükür tabi canım
Allah yardımcısı olsun herkesin.43:

Genişletmek için tıkla...

emptychild .!.:

Sabretmek lazım.İnancın nasıldır bilmiyorum ama ;
Ben hep bunun benim sınavım olduğunu düşünürüm.
Bütün bunların bir artısı da oldu benim için.
O kadar düştüm ; O kadar yaralandım ki
Artık kendim kalkmaya kendi yaralarımı kendim sarmaya başladım.
Şu an beni hiç bilmediğim bir yere bıraksınlar.
Ne yapar ne eder orada yaşarım.
Güçlü olduğumu düşünüyorum.
Güçlü olmak zorundayız.Ve inanmak.
Bir arkadaşım var.
Evli ve mutsuz.Bir çocuğu var.
O çocuk için her gün dua ediyorum.
Diyorum ya eşiyle mutlu olsun ya da boşansınlar allahım.
Ama ne olursa olsun o küçüğe benim yaşadıklarımı yaşatma.
Sizin aile içerinde durumlarınız nasıl bilmiyorum.
Ama bu durumda annenin güçlü olması lazım.
Yapabilir mi bilmiyorum ama boşanması hem onun açısından hem de sizin açınızdan iyi olacak.
Baktığında sen evlenip gideceksin belki ama kocanın yanında anneni düşüneceksin.
Acaba iyi mi diye. Belki o senin mutluluğun için belki de ekonomik sebeplerden ayrılamıyor babandan.(Bizimkiler ekonomik kaynaklı boşanmıyorlar)
Bir şekilde destek ol annene.Yalnız hissettirme.
Hani imkan olsa ben boşatırdım bizimkileri.
Ama dedim ya sorunlu insanlarız.Bir sorunda pasif olmam.
Olduğu gibi kabullenmem.
O nedenle sadece Sabır ve dua.
Eminim bu bizi selamete çıkaracaktır.
Kalpten gelen her güzel dua kabul olunur çünkü.​

Genişletmek için tıkla...