Annecim

kukrim27 .!.:

Annem aynı zamanda en yakın arkadaşım 6 ay sürebildi kanser ile mücadelesi bugün 193 gün oldu gideli..

Çok zormuş anne acısı.. Nasıl alıştınız. Ben bu ara daha da zorlanıyorum. Bakıyorum hep arkadaşlarımın annesi babası yaşıyor. Annemden yaşlılar hep gözümün önünde. Benim ne babam kaldı ne annem . Kıskançlık mı başladı bilmiyorum bu acıdan.
Nasıl başa çıkıyorsunuz bu acıyı tadanlar.

Genişletmek için tıkla...

daxi .!.:

Alışıyorsun.Ben 13 yaşında kaybettim annemi.

Koca kadın oldum hala kendimi haksızlığa uğramış gibi hissediyorum.

İki koca çocuğum var.Ben annemin sefasını süremedim onlar benim sefamı sürsün istiyorum.

Biraz fazla dönüyorum etraflarında sanırım

Genişletmek için tıkla...

sel .!.:

Ah derin yaram...
Annem...
Cok sansliymissiniz bu yasiniza kadar yaninizdaymis.
Ben annemin sesini kokusunu bile hatirlamiyorum. Zira 5 yasindayim bu dunyadan gocup gittidinde.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Annem gideli 1,5 sene oldu. özellikle bu günlerde çok özlüyorum. İsterdim hamileliğimi bebeğimi görsün, bu sıralar hep rüyamda da görüyorum...
Bi formülüm yok, sadece ölümün herkes için olduğunu kabullendim. Ama keşke yaşlılar dururken, yaşamayı hak etmeyen kötü insanlarlar varken 56 yaşındaki annem ölmeseydi. Bu düşünceyi kafamdan atamıyorum.

Senin de başın sağolsun, sabır diliyorum...

Genişletmek için tıkla...

daxi .!.:

Alışıyorsun.Ben 13 yaşında kaybettim annemi.

Koca kadın oldum hala kendimi haksızlığa uğramış gibi hissediyorum.

İki koca çocuğum var.Ben annemin sefasını süremedim onlar benim sefamı sürsün istiyorum.

Biraz fazla dönüyorum etraflarında sanırım

Genişletmek için tıkla...

Huysuzd .!.:

Rabbim ferahlatsın içinizi. Diyecek çok da bişeyim yok. Anneciğinizin de mekanı cennet olsun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Loreth .!.:

Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun anneciğinizin. 19 sene oldu benim de anne&babamı kaybedeli. Bir de 36 yaşındalardı daha, genceciklerdi. Acıları geçiyor mu, yoksa acı çekmeye alıştığınız için biraz duyarsızlaşıyor musunuz, belki de aynı şeylerdir bilmiyorum. Ne zaman bir fotoğraflarına baksam, sanki az önce kaybetmişim gibi acıyor içim, çığlığı basıp, dünyayı durdurmak, her şeyi yok etmek istiyorum. Biraz ağlayınca rahatlıyor insan. Hayata odaklanıyorum, sürekli onları düşündürecek şeyleri sevmiyorum, düşündükçe beynimi her an patlayacak bir bomba gibi hissetmeye başlıyorum. 16 yaşımdaydım gittiklerinde. Bazen diyorum, bir yanım hep onların bırakıp gittiği yaşta kaldı, hiç büyümedi, çünkü büyütmeden gittiler. Özlüyorum, hala özlüyorum. Eskiden birinin annesine seslenmesi bile içimi acıtırdı, kızımın bana anne demesi en büyük ilacım oldu. Evet, şimdi bir kızım, tatlı bir eşim var, ikinci kızım yolda. Ne kadar büyük bir acı yaşadıysam, o kadar da büyük bir mucizenin içindeyim. Onlar hayatıma girdiğinden beri nefes almak daha kolay. Şimdi en büyük duam; Allah'ım diyorum, bana ihtiyaç duydukları her an yanlarında olabileyim, annesiz, babasız ıssız bir hayatın hissini hiç bilmesinler, biz göçüp giderken, onları mutlu bir düzenin içinde, kendi kendilerine yetebilen insanlar olarak ve bir sürü güzel anıyla bırakıp gidelim. En büyük korkum çektiğim acının onda birini onların çekmesi.

Genişletmek için tıkla...

etacarinea .!.:

Rabbim sabrınızı artırsın. Ben babami ellerimde kaybettim. Sizinkiyle kıyaslanamaz acısı belki ama asla unutmuyorsunuz sadece alışıyorsunuz.
Ölürüm diyip yine yaşıyoruz. Mekanları cennet olsun tüm acısı geçmeyenlerin.

Genişletmek için tıkla...

kukrim27 .!.:

Annem aynı zamanda en yakın arkadaşım 6 ay sürebildi kanser ile mücadelesi bugün 193 gün oldu gideli..

Çok zormuş anne acısı.. Nasıl alıştınız. Ben bu ara daha da zorlanıyorum. Bakıyorum hep arkadaşlarımın annesi babası yaşıyor. Annemden yaşlılar hep gözümün önünde. Benim ne babam kaldı ne annem . Kıskançlık mı başladı bilmiyorum bu acıdan.
Nasıl başa çıkıyorsunuz bu acıyı tadanlar.

Genişletmek için tıkla...