- Konu Sahibi angel1q2w3e
- #1
kızlar üniversite öğrencisiyim ve annem ve babamla yaşıyoruz. benim sorunum şu ki 2si durmadan tartışıyorlar. doğru düzgün birbirlerine güzel bi söz söylediklerini duymadım.ve işin kötü yanı sürekli birbirlerini bana şikayet ediyorlar annen şunu dedi baban şunu dedi diye. bunu babam daha çok yapıyor ve ben çok bunaldım artık.piskolojim çok bozuk.zor bir bölümüm var ve evde ders çalışmak zorundayım.ama ben odamda ders çalışırken yada otururken onların bağrışlarını hakaretlerini küfürlerini duydukça çok üzülüyorum.bana karşı iyiler tek tek onları seviyorum,şartlarım da iyi ama artık çok bunaldım.mal mülk neye yarar ağız tadı olmadıktan sonra derler ya aynen öyle. ve yıllarca onlarla beraber yaşıycak olmak beni daha da geriyor. çünkü ben çok mutsuzum,kendimi ne derse verbiliyorum ne de başka bir şeye. sürekli bi huzursuzluk ortamı.son zamanlarda o kadar koymaya başladı ki ben de bağırıyorum artık yeteeeeeer diye. geçen sinir kırizine girdim onlar tartışırken.çünkü kendimi bildim bileli böyleler ve 21 yaşıma geldim artık ağır geliyor o hakaretleri duymak.okulumun bitmesine daha 6 yıl var.ders çalışamadığım için de kalıcam muhtemelen daha da uzar.yıllar nasıl geçer bilmiyorum böyle.bazen keşke okumasydım da evlenip gitseydim şu evden diyorum.kendi içime kapandım resmen.şu anda da aynı durum.ağlayarak yazıyorum bunları,içimi dökeyim dedim.napcam bilmiyorum 
