Annelerimizi yazalım,annelerimize yazalım ; yalnız yüreğimizle...

Arkadaşlar , ben annemi çok özledim...Yaş 42,ama hep küçücük bir kız çocuğuyum ona muhtaçlıkta..Özledim ama birtaraftan mutluyum, İstanbul hengamesindense,Ayvalıkta daha mutlu..Mutlu mu acaba ? Bizsiz? Kardeşim ve ben, onun dünyasıyız çünkü..Ben kıııırrrk yılda bir evlendim:) Dolayısı ile henüz anne değilim,inşallah ALLAH nasib eder..Evladım yok,"anne olmanın" ne olduğunu yalnızca hayal edebiliyorum ..Ama "ANNEMİ " anlatabilirim.Annelerimizi anlatalım mı ,burada? Bir anımızı,ondan aldığımız bir dersi,hiç unutmadığımız bir cümleyi...Belki onlara seslenebiliriz,yüreğimizle..Annemize yazarız.Arkadaşlar sevgiliye,eşe seslenmişler,ne duygusal sözcüklerle, ne güzel olmuş...Hele anneye seslensek,onu anlatsak nasıl da özel ,duygu yüklü sözcükler dökülür hepimizden..Nasıl da yüreğimizle okuruz hepimiz,bir diğerinin yüreğini...

Annem,sen beni koşulsuz sevensin..Hergün benim için dua ettiğini bildiğim tek kişisin.Annem,beni herzaman "güzel" bulan,kızsan da "güzel" bakansın.Beni hergün düşünürsün,bilirim.Benim için yalnızca iyi,güzel olan herşeyi ama hayırlısıyla deyip ,istersin.Sen, hayatımda gördüğüm en yumuşak,en şevkatli en hassas kişisin.Ama, benim yanımda olman gerekiyorsa,bir ihtiyacım varsa en güçlü olan da sensin. Bir şahin gibi atak,bir dişi aslan gibi cesursun,dünyayı arkana alırsın gerekirse,bilirim,eminim...Benim her şartta yanımda oldun.Hala 5 başında olduğum halimki gibi mızmız olsam da,15 yaş bunalımı gibi depresif olsamda,25 yaşımdaki halim gibi ukala,kibirli olsamda,35 yaşın durağanlığında veya 40 yaşın döngüsünde ; herhalimde berabersin.Ne zaman , hangi duyguyla nefesim kesilse, bir nefes oldun bana ...Sen annem,yalnız doğumla değil ; herzaman hayat verensin bana...Her zaman muhtacım,sana...