anneligi haketmiyorum beceremiyorum

ne denir ki böyle durumda ve herseyin oldukca farkinda olan bilincli de bi bayansin,agir depresyondasin,bi uzmandan yardim almalisin cabucak,cunku seni depresyona sokan sey cogu kadinin hayali.. bazi seyler yolunda gitmiyor belli ki.. ama eskiden beri böyleydim diyorsun .. :KK43: Allah yardimcin olsun,seni cocuklarina bagislasin...
 
en azından kendini kabulenmişsin bu da iyi bir şey.eşinin kıymetini bil kimse karamsar problemli kadın istemez hayatında.çocuklarına en çok üzüldüm henüz küçücükler en çok sevgiye ihtiyaçları oldukları zaman.hayatlarında büyük bir boşluk açarsın.ne yap ne et bir şekilde vakit bul ve bir danışmana git.annenden rica etsen haftada 2 saat emin ol bakar.kim olsa bakar ne bileyim bi komşum bi arkadaşım rica etse bu hamile halimle ben bile bakarım.şu anda kendine hakim olabiliyorsun daha sonra bu hıncını çocuklarından çıkarmayacağını nereden biliyorsun?onlar büyüdüğünde ya sana hesap sorarlarsa bizi hiç istemedin zaten diye?!dediğim gibi ne yap ne et bir uzmana danış.o senin çocuklarınla nasıl kaliteli zaman geçireceğini ve bu problemin nereden kaynaklandığını söyler.Allah yardımcın olsun canım...
 
genetik bence bu tarz ruh hali.annende mi genelde depresif bir yapidaydi?
bende kolay mutlu olamiyanlardanim ve annem benden daha beter.
cocuklara uzuldum acikcasi.sen iyi mutlu oldugun zaman bak gor onlarin mizmizligi kalmiycak.
bu omru tamamliycaz bir sekilde .mutlu yasayip tamamlamak varken mutsuzluga ne gerek var.
ben bu slogani kendime soyleyip duruyorumda bendede henuz icraat yok
 
Çocukluğundan beri sorumluluk vermedi mi ailen sana hiç? Ağır geliyor sana herşey. Psikolojin için çalışsan işi kaldırabilir misin?
 
Az sakin olalım bakalım konuya

Öncelikle evde bunalmışsınız evde kalma sendromu bu eşim hadi şuraya gidelim derdi çocuğu hazırla yemeğini hazırla vs derken heves biter gitsen de eğlenemezsin zaten

Büyük kız 6 yaşında diyorsunuz kreş okul bit yere gitmiyor mu

Onu tam gün eğitim kurumuna gönderin tuvaleti vs öğrenmesi gerekirdi öyle ortamda ayrıca günde 3 kaka çok değil mi eskidende mi böyleydi yoksa bebekten sonra mı oldu değerlendirin

Bebek 10 aylık ek gıda yer tabii ama alıştırmak için zorlamayın meyve verin makarna verin ablasına koyun ona vermeyin biraz sonra uzatınca o da yer

Ama asıl sorun dışarı hayatınızın bitmesi eşiniz çizilen yorulsa da çocukları özlediği için şevkle oynar size bunaltıcı gelir

Kendinize dışarı hayatı kurun acilen ama gezme tozma şeklinde olmasa da olur değil kurs iş ya da bir sorumluluk olsun mutlaka gitmeniz gereksin bebeği eşinize ya da annenize bırakın dışarıda ruhunuz dinlenir

Bunlar geçecek uzman yardımı da alın maddi durumunuz uygun ise eve yardımcı alıp bu süreci atlatmaya çalışın
 
genetik bence bu tarz ruh hali.annende mi genelde depresif bir yapidaydi?
bende kolay mutlu olamiyanlardanim ve annem benden daha beter.
cocuklara uzuldum acikcasi.sen iyi mutlu oldugun zaman bak gor onlarin mizmizligi kalmiycak.
bu omru tamamliycaz bir sekilde .mutlu yasayip tamamlamak varken mutsuzluga ne gerek var.
ben bu slogani kendime soyleyip duruyorumda bendede henuz icraat yok
Yok annem cok sevecen sabirli benneslimin tek ornegiyim hersey yolundayken durtuyolar bana bi sorun bulup mutsuz oluyorum resmen dert ariyorum bence bu psikolojik bi rahatsizlik..tobe estafurullah
 
kaç yaşında anne oldunuz. hani gerçekten tam okuyup gezip tozma yaşında olduysanız hevesiniz kalmış olabilir, hatta bu durum psikolojinizi bozmuşta olabilir
 
Çocukluğundan beri sorumluluk vermedi mi ailen sana hiç? Ağır geliyor sana herşey. Psikolojin için çalışsan işi kaldırabilir misin?
Cocuguma bakmak icin biraktim isi calisirkende herseye yetisemeyince onu dert ediyodum durumlarimizda duzelince biraktim kizim emiyo suan calisamam
 
Karamsarliği ve mutsuzluğu hiç sevmediğim için sizi anlamam mümkün değil. Sizin mutsuz olduğunuz ortamda çocuklarinizinda mutlu olduğunu sanmiyorum. En kisa zamanda terapiye gidin. Umarim hayata umutla mutlulukla bakabilmeyi başarirsiniz.
 
Evet ailem hic sorumluluk vermedi bekarken yedim ictim gezdim karisan mudahale edeb yoktu sonra dedimki herseye doydum beni de cok seven biri varken dur bide evliligi tadiyim dedim sarmadi bunueme yapima tersti ve ben ilk haftadan hamileydim cok ust ustte geldi yani
 
Anlamadimki yemek icmek gezmek derken ? Seni yargilamiyorum ama kizdim.. senden asagidaki hayatlari dusun.. esinden bir damla ilgi gormek icin savasan kadinlar, cocugu olsun diye yillarca maddi manevi tukenen kadinlar , kotu eslerine ragmen cocuklari icin mucadele eden kadinlar, fakirlikten cocuklarina su ve ekmek yediren anneler bunlar bu haldeyken sende bunumu dusunuyorsun .. biraz etrafa bakin bence inanin herkes yiyip icip gezmiyor sukretmek lazim.. ayrica iyi bir psikologa kesinlikle gidin cinnet falan gecirirsiniz Allah korusun
 
Öncelikle unutmayın ki o meleklere sahip olmak için binlerce kişi senelerce tedavi görmekle meşgul. Rabbim size onları birer armağan olarak göndermiş iyi bakın onlara :KK68: Konuya gelecek olursak uzmandan yardım almakta fayda var durum hiç hoş değil. Çok çok stres yapmışsınız ki ben bunu erken anne olmanıza bağladım,keşke önce eşinizle kendinize zaman ayırabilseydiniz.
 
Cocuguma bakmak icin biraktim isi calisirkende herseye yetisemeyince onu dert ediyodum durumlarimizda duzelince biraktim kizim emiyo suan calisamam

Çocuğunuza bakmak için bırakmıştınız ama size yaramamış

Kızınız emiyor ama çalışanların ki de emıyor benimki 2,5 yaşına yani 30 aylık olana kadar emdi

Siz huzursuz olduğunuz için bebek de sürekli memede muhtemelen bu nedenle ek gıda sorunu var

Siz o çocuklara ve tabii ki kendinize ömür boyu lazımsınız çok kendinizi suçlamadan uzmana danışın lütfen
 
Son düzenleme:
Evet ailem hic sorumluluk vermedi bekarken yedim ictim gezdim karisan mudahale edeb yoktu sonra dedimki herseye doydum beni de cok seven biri varken dur bide evliligi tadiyim dedim sarmadi bunueme yapima tersti ve ben ilk haftadan hamileydim cok ust ustte geldi yani

Sizin konunuzun ''doğan büyür'' diyen üyelere ders olmasını diliyorum.

Eşini baba olma hakkında mahrum bırakmaya hakkın yok diyenlere de.

Annelik her şeydir, biz anne olmadan hiçiz diyenlere de.

Üst üste gelmesi normal. Çocuk sahibi olmak dünyadaki en büyük sorumluluktur.

İnsanı gerçekten bazı şeylerden mahrum bırakır. Buna baştan istekli olmayan bir insanın elbette hoşnutsuz olması beklenir.

Siz kendinizi suçlamayın, kötü bir insan falan değilsiniz. Ama kendi ruh sağlığınız ve çocuklarınız açısından yardım almanız iyi olur. Eşiniz de ne kadar yardım ederse etsin daha fazla sorumluluk üstlenmeli.
 
Hemen elestiriye hazir olup topa tutacak arkadaslar bi dursun ciddi bi bunalimda oldugumu belirtiyim basta biraz empati kurmanizi rica ediyorum saglikli dusunemiyorum kucuk bebegim oldugu icin bi pskiyatirdan yardim alicam ama firsatim yok
Ben 7 yillik evliyim esimle severek evlendim cok zorluklar cektik hep yaninda oldum ve bu sene devlet memuru oldu ailemde ev verdi derken hayatimiz iyice duzene girdi 6 yasinda ve 10 aylik 2 kizim var bebekle ilgilendigim icin calismiyorum fakat yapamiyorum erken yasta anne oldum ilk gece hamile kalmistim kizima derken cocugun hic bana gore olmadigini cok gergin cok stresli bi kadin oldugumu anladim ve asla 2.cocugu istemedim kizimi cok seviyorum yanlis anlasilmasin ama sorumluluk beni kasiyor mesela en basit kizim hala lazimliga kaka yapiyo gunde 3 kere kaka dokmek beni sinir ediyor kucuk kizim nerdeyse yasina gircek her gece 5 kere uyaniyorum ve aglama krizine giriyorum ek besin hala almiyo tam 10 ay bitti beceremiyorum azimli deilim hirsli deilim becerikli hic deilim allah beni yeyim icim geziyim diye yaratmis cocuklariyla yapilan hic biseyden insan zevk almazmi ben almiyorum birlikte piknige gideriz burnumdan gelir herkes eglenir ben onlari avuturum cok bunalinca esim saolsun ilgileniyo aksamdan aksama oynuyo uyutuyo yemegini yediriyo ama yetmiyoki aksama kadar yasamaktan beziyorum bildigin olmek istiyorum surekli mizik mizik agladikca duvarlara vurmaktan ellerim yara icinde vucudum yara dokuyo kaldiramiyorum evet bi ben deilim ama ben zayifim demekki idare edemiyorum esim diyoki sen cok bunaldin alisveris merkezine goturuyo cocuklarla zevk almiyorum istiyorumki sadece ikimiz olalim ha deki cocuklari annene filan birak o zamanda aklim hep onda kaliyo yine keyf almiyorum hayattan..ne onlarla oluyo ne onlarsiz
Ben anne olmak icin dogru kisi deilmisim bunu kizim dogunca anladim ve yillarca igneyle korundum ikinci kizima korunarak hamile kaldim aldirmak icin cok mucadele verdim esim israrla istedi ben yardimci olurum hep yaninda olurum dedi ha elinden geldigince oluyoda..ama sabah gidiyo aksam 7 de geliyo i geldigindede bitap dusmus oluyorum mizmiz bi bebek saat basi uyaniyo esimle paylasimimiz bile kalmadi o ilgi bekliyo oburu ilgi bekliyo...
Kac sene gecti kabullenemedim alisamadim basta dogum sonrasi depresyondur gecer dedim gecmedi bitmedi bak suan deli gibi bagriyo kucuk ve yo-rul-dum onlara kizip vicdan azabindan her gun olmekten yada onlara kizmamak icin kendime zarar vermekten...
Esime gelince sasiriyorum hayat dolu kizlariyla vakit gecirmeyi seviyo e nolcak haftada toplasan kac saat birlikte sonra kendine vakit ayirabiliyo hayalleri var gerceklestirmek istedigi idealleri var bende oldum olasi karamsar bakan bu bakis acisindan kurtulamuyorum gecligim gitti guzelligim gitti cevrem gitti cocuklu ailelerle cocuklu arkadaslarla vakit gecirmeyi sevmiyorum e hayat bekarligimdaki gibide olmuyo cocuklar varken ...
tek istegim kendilerini kurtarmalari ama bunu beklemeye sabrimda yok tek bildigim kendime gelmem gerek onlarin bana sevgime ilgime ihtiyaclari var benimsa takatim yok bezginlik yorgunluk mutsuzluk ele gecirmis beni..sagliklilar bin sukur hastada olabililerdi veya ben saglikliyim bin sukur elim ayagim tutuyo ac acikta deilim ama bunlari bilmek davrabislarima ruhuma yetmiyo haykirmak istiyorum Beni bana birakin dusun yakamdan demek istiyorum sonra kizim bi gulucuk atiyo dusuncelerimden utaniyorum acil psikolojik yardim alcam farkindayim durumun ama vaktim yok iste
Bu arada sunuda ekleyim ben hep boyleydim hep mutsuz hep dertkupu hep omur torpusu..bekardim mutsuzdum herkesi mutsuz ederdim iyi bi evlat olamadim iyi bi ogrenci olamadim iyi bi arkadas iyi bi anne hic biri icin dogru kisi deildim ben ask kadiniydim hep cok seven tutkulu ask la yetinen sorumlulugu gorunce kacan....esimin yada cocuklarimin tek sucu hayatlarinda benim olmam...allah islah etsin beni allah sabir versin iman guzelligi versin ne deyim yanlislarimi biliyorumda icraate dokup duzeltemiyorum
Kaç yaşındasın
yalnız kalıp kafa dinlemeye dinlenmeye ihtiyacın var
 
Niye çalışamıyorsunuz anlamadım, devlet memurları bile çocukları 2 aylık olunca dönüyorlar işe.
Sizin ilacınız çalışmak, evden biraz uzaklaşmak bence.

Ayrıca gayet bazı akşamlar bırakabilirsiniz çocukları annenize, eşinizle bi yemeğe çıkar veya evde biraz vakit geçirirsiniz.

Anlayabiliyorum sizi az çok, bu gibi nedenlerle korkuyorum çocuk sahibi olmaktan.
Ama bu kadar çaresizlik normal durmuyor, bir şeyler yapın kendiniz için.
 
Okurken gerçekten çok üzüldüm durumunuza ama bunlar geçicek öncelikle ona inanın. Benim de iki oğlum var ikinci çocuğum plansız oldu şu an 2.5 yaşında ( iyi ki olmuş). Bende ilk zamanlar çok bunalımdaydım planlarım vardı işe başlicaktım evden kurtulucaktım vs...
Sonra bebeğim 2 aylıkken zaturre oldu iki hafta yoğun bakımda kaldı durumu çok ağırdı o günler benim için kabustu sürekli kendimi suçladım ben önce istemedim de Allah beni cezalandırdı diye. Bebeğim hastaneden çıkınca iyice bunalıma girdim atlamadım her şey üstüme geliyordu en sonunda yoğun ilaç tedavisi 1.5 sene terapi daha yeni kendime geldim.
Zamanım yok demeyin lütfen psikologa gidin annenizden ya da yakınınızdan o süre içinde çocuklara bakması için rica edersiniz. Ruh sağlığı da beden sağlığı kadar önemli önce anneler mutlu huzurlu olmalı ki çocuklarımız da mutlu olabilsinler.
Size evinizdeki terapist ve iyi hissetmek isimli kitapları tavsiye edebilirim ben çok faydasını gördüm. Kolaylıklar dilerim...
 
X