- 30 Mart 2014
- 249
- 66
- 53
son yıllarda bende çok yoğun bir şekilde böyle bir duygu başladı...
psikolojik tedavi görüyorum hem terapi hem ilaç (başka sebeplerden)
ama bu da sorunlarımdan biri...
annemin veya babamın öldüğü gün geldiğinde ne yaparım diyorum. özellikle de annemsiz bir hayatı nasıl yaşarım diyorum. bu tür düşünceler her gün her gün beynimde ve bunu düşündükçe iç sıkıntım artıyor. bütün hayatımı karartıyor bu düşünce... en mutlu anımda annen ölünce bir önemi kalır mı bu mutlulukların diyorum ve çöküyorum psikolojik olarak.
evliyim ve evim anneme çok yakın. çok sık görüşüyoruz ama bazen işe girmek istemiyorum onu göremiycem diye
çünkü eğer ölürse sağken kıymetini bilemedim onunla vakit geçiremedim diye düşünüp pişman olmaktan korkuyorum.
evime güzel bişey alınca anneme de almazsam kullanamıyorum o aldığım şeyi. anneme de alınca rahatlıyorum o da iyi şartlarda olsun istiyorum.
annem ve babam ölürse nasıl eşyalarına dokunurum, fotoğraflarına nasıl bakarım, anılarımız aklıma geldikçe çıldırırım diye düşünüyorum ve bunaltıyorum kendimi...
biliyorum benimki normal değil ama benimle aynı duyguları taşıyan var mı? bu bağımlılığı nasıl hafifletebilirim, fikri olan var mı?
bu arada annem çok yaşlı değil 54 yaşında ve sağlık sorunu çok şükür yok.
psikolojik tedavi görüyorum hem terapi hem ilaç (başka sebeplerden)
ama bu da sorunlarımdan biri...
annemin veya babamın öldüğü gün geldiğinde ne yaparım diyorum. özellikle de annemsiz bir hayatı nasıl yaşarım diyorum. bu tür düşünceler her gün her gün beynimde ve bunu düşündükçe iç sıkıntım artıyor. bütün hayatımı karartıyor bu düşünce... en mutlu anımda annen ölünce bir önemi kalır mı bu mutlulukların diyorum ve çöküyorum psikolojik olarak.
evliyim ve evim anneme çok yakın. çok sık görüşüyoruz ama bazen işe girmek istemiyorum onu göremiycem diye
çünkü eğer ölürse sağken kıymetini bilemedim onunla vakit geçiremedim diye düşünüp pişman olmaktan korkuyorum.evime güzel bişey alınca anneme de almazsam kullanamıyorum o aldığım şeyi. anneme de alınca rahatlıyorum o da iyi şartlarda olsun istiyorum.
annem ve babam ölürse nasıl eşyalarına dokunurum, fotoğraflarına nasıl bakarım, anılarımız aklıma geldikçe çıldırırım diye düşünüyorum ve bunaltıyorum kendimi...
biliyorum benimki normal değil ama benimle aynı duyguları taşıyan var mı? bu bağımlılığı nasıl hafifletebilirim, fikri olan var mı?
bu arada annem çok yaşlı değil 54 yaşında ve sağlık sorunu çok şükür yok.
Ah
