Annem bana kızdı, sanki bana beddua etti gibi hissediyorum :(

Biz annemle yurtdışında yaşıyoruz. Anaannem bir süreliğine buraya gelmiş. Fakat anaannem burda kalmak istemiyor ve aşırı duygusallık yapıyor. Ben bazen konuştuğum zaman biraz kaba olabiliyorum, yani bu benim kişiliğim böyle herkes için geçerli bu. Yani mesela canım cicim filan sözlerini falan fazla kullanmam. Fakat anaannem çok aşırı duygusallık yapıyor ve bunun için sürekli beni bahane mi ediyor desem bilemedim. Mesela gün içinde bir kaç program izliyor, sürekli birileri kavga ediyor barıştırıyorlar yada ne biliyim biri kimsesini kaybetmiş buluyorlar falan filan gibi programlar. Bir tanesi var nerdese sürekli ağlıyorlar. Bende geçen "ay sizde bayılıyorsunuz ya böyle ağlamaklı programlara ya" dedim. Anaannem hemen kızdı "Ne biçim konuşuyorsun sen ya? Sen biliyor musun benim ne kadar senin söylediklerini içime attığımı, yeter artık ya sürekli bir laf atma çabasındasın" dedi bana.

Sonra geçen televizyonun sesini kısmış annem de diyorki biraz sesini yükselt duyalım, oda anneme ay ben yükseltirsem sen şimdi beni birşey bulup azarlarsın diyor.Annem de nerden çıkarıyorsun bunları ya dedi.

Geçen gün akşam kuzenim geldi, biraz keyifsizdi oturmuş telefonuyla filan oyalanmış. Anaannem de "ay bana dikkat göstermedi, artık çocuklara dayanamıyorum gitmek istiyorum evime " falan filan demiş anneme.

Kaç gündür sınavım vardı evde çalışıyordum dışarı çıkmıyordum, dün artık bugün tek başıma dışarı filan çıkarım diye planlamıştım. Dün gece annem bana diğer odadan "yarın evdemisin anaanneyi de al bilmem hangi mağazaya git" aynı soruyu bir kaç kere sordu bende "hayır ya ben o mağazaya gitmek istemiyorum, kaç gündür evde yalnızım biraz çıkıp yalnız başıma gezmek istiyorum" dedim. Annem de kafana taş düşmesin dedi.

Sonra anaannem duymuş kızmış hemen "Bana biletimi alın,hemen gitmek istiyorum artık dayanamıyorum" demiş anneme. Annemde ben uyumaya giderken "Anaannenle arayı yarım hemen düzeltmessen seninle bir daha konuşmam dedi, o çok kırıldı sana" dedi. Ben de " Ne dedim ben ya, kaç gündür evdeyim yalnız dışarı çıkmak eğlenmek istiyorum bu benim hakkım değil mi" dedim. Annem de kızdı "Lanet olsun sizin gibi çocuklara" dedi yani hepimizi kastetti.

Kendimi kötü hissettim, dışarı çıkma isteğimde içim de kaldı. Sanki bana beddua etmişler gibi kötü hissetim. Anaannemi severim ama o da benim karakterimi bildiği halde sürekli ön sırada beni bahane etmesi duygu sömrüsü yapmasına dayanamıyorum bazen ya.Her söylediğime kızıyor kırılıyor. Böyle de aşırı duygusallık da fazla yani.Artık bende öyle arayı düzeltmekte içimden gelmiyor.

Bence her reddedeceğiniz şey için "benim karakterim bu!" ya sığınıyorsunuz.
Ve bence de anneanneyle biraz daha ilgilenebilirsiniz. Ben olsam götürürdüm yani...

Bir gün çıkartıp gezdirsen bunların hiç biri olmazdı. Yaşlılar çocuk gibiler ne diyebilirsin ki? Bize düşen onları idare etmek.
Benim yapım bu meselesini anlamıyorum ben ya. Gerektiğinde sevdiklerim üzülmesin diye bazı şeylerden taviz verebilirim. Anneanne kalıcı değil zaten gidene kadar hoş tutsaydın keşke.

Ananen yarın öbür gün vefat edince gece rüyalarına girer ağlarsın ama, keşke keşke diyebilirsin. Kıymetini bil annenin anneannenin. Sen onların canısın yapmacık da olsa biraz candan davranmaya çalışmalısın. İşlerin rast gitsin mutlu olayım istiyosan gönüllerini yapmaya çalışmalısın. Yok istemiyosan senin tercihin zorla güzellik olmaz sonuçta.

Bi de madem yapın böyle annen ve anneannenin de bi yapısı var, madem kendi yapının önüne geçemiyosun o zaman onların yapılarını da sorgulamamalısın. İstediği programı izlemesine karışmamalısın en basitinden.

Kadın bir süreliğine oraya gelmiş biraz gezidirip, gönlünü alıp, ilgilenseniz ne olacak ki? hayır yani öyle bir yazmışsınız ki gören de ömrünüzün yarısını istiyorlar falan sanır.. yaşlı insan sıkılmış.. sizin için basit gibi görünen imalar büyükleri kırar genelde.. izlediği programlara laf etmeyin, yanında telefonla ilgilenmek yerine konuşun, alıp dışarı çıkarıp biraz yürüyüş yapın.. zaten geri dönecek en fazla bir kaç ay..

Adı üstünde misafir. Eve gelen misafir ilgiyi hak eder. Ki yurt dışındasınız. Senede 1-2 ancak görüşüyorsunuzdur. Birazcık ilgilenseniz ne olur. Çok mu önemli yalnız dışarı çıkmak? Bencil bir kişiliğiniz var.

anneanneni 1 gün dışarı çıkarak kendinden ödün versen..
Allah'ın verdiği ömürde kalan tüm günler senin zaten.
ister tek çıkarsın, ister arkadaşlarınla.

bazen insan "sevdikleri" için , "ailesi" için, "büyükleri" için, basit şeylerden feragat edebilmeli.

gün gelir devran döner kuzularında sana napim yea benim karekterim bu der

Ben hak verdim anneanne gerçekten sevimsiz bir yaşlı. Insan her dakika şimdi hangi hareketimi yanlış anlayıp küsecek diye düşünmekten dert sahibi olur onunla. Ben olsam bende kalkıp gezdirmem, fazla diyaloğa girmem. Geldiğinde nasılsın anneanneciğim diyip elini öper, kalan zamanda köşe bucak kaçmaya çalışırım.

Ben bu konusa malesef sana katılamayacağım çok duygusalım böyle konularda.. Evime kim gelirse gelsin asla kıramam bide sen yurtdışındasın kırk yılda bir geliyorlardır idare etmelisin biraz benim ananemin kalbinde pil var uçağa binemiyor 12 saatte otobüsle gelemiyor diye kahroluyorum 2 dk görsem ne isterim bebeğimi bile göremicek anca ben götürücem evimide göremicek... Sen kıymetini bil senin yanına gelmiş ne güzel