Öyle bir annem var ki napsam yaranamadim. 23 yaşında memur oldum 10 saat uzak bi yere yıllarca söylendi burası uzak die. Kızım memur oldu die gururlanmadi. Evlendim kocami sevmedi. Ki melek gibi bi insandır. Araba aldık hayırlı olsun kazasiz belasız kullanın demek yerine küçük o Araba sigcaniz mi o kadar para verilir mi dedi. Ev aldik güneş gormuo pahalıya aldiniz die söylendi. Hiçbir yaptığımı içime sindirmedi. 4 aydır bizde kizima bakio allah razı olsun ama artık canıma yetti bende kendimi tutamiyorum o söyleyince bende söylüyorum kavga edioruz sürekli. Yine ben suçlu oluyorum. Sen bana bunları söyledin dio.ya kendi söyledikleri. Geçen hafta kavga ettik.ertesi gün benim doğum günüm du gittim Özür Diledim bak bugün benim doğum günüm dedim keşke dogmasaydin dedi. 28 yasindayim hala ona kendimi kkabullendirmeye çalışıyorum. Bir kere olsun kızım dememiştir bana. Ama bi görseniz kız kardeşimin üzerine titrer. 1 hafta sonra gidiyor küsüz bu şekilde gitmesini istemiyorum ama artık gücüm kalmadı çünkü ne yaparsam yapayım bana düşman gibi davranıyor. Paramparcayim. Böyle anne olur mu
