annem neden böyle davranıyo :(

alıp başımı gitmek istiyorum uzaklara..artık hiçbirşeye dayanacak durumum kalmadı..
sağlığım bi yandan annem bi yandan herşey sıkıyor beni.artık daha neyapayım bilemedim.
her ne yapsam gözünde gözükmüyor bir hiçmisim gibi davranıyor bana annem.
etrafımdaki arkadaşlarımı görünce birde kendimi kıyaslıyorum aradaki farkı görünce üzülüyorum.
evde her işi yapıyorum asla bi dökünüğümü toplamamıştır annem aksine ben hep toparlarım kendi çamaşırlarımı yıkar
ütülerim..kimseye yük olmam yediğim sadece bi kap yemek dışındayemek yapmıyorum diye azar işitip hiçbir işe
yaramıyormuşum bu nekadar içimi acıttı..bende sesimi çıkarınca bu seferde nankör oldum hep aptal olup susmam lazım
iyi evlat olmak için.bunca zaman asla yüzünüzü eğdirecek bişey yapmadım.neden bu tavır..bana nefret ediyorum senden
dedin ya içimden birşeyler kotu o an..
ben sadece beni anlamnı istedim birkerede beni yaptığım işlerden dolayı övmeni istedim..ama sen hep bu konuda hogördün
sırf susmadım kendimi korudum diye bana lanet okudun..ben bu laneti haketmek için neyaptım sadece sana birazda
beni anla bencil düşünüyosun dedim diyemi..


benim annem çok zor bi insan asla onu memnun edemedim..hep eleştirdi hep laf söyledi..küçüklüğümden beri kardeşimi
ayrı tutardı..halada öyle ama lafta ayrım yapmyrm derdi bunu dışardaki herkes görüp söyleyince onlara bile kızardı
çünkü o mükemmldi asla yanlışı olmazdı eleştirilmeyi asla sevmezdi..psikoloğum bile şaşırıp böyle bir annede
duygusal susukun içine kapanık olman normal dedi.o bile 5dk çözdü..ama annem asla kabul etmedi..iyi bir doktor
değil diyip kapattı.beni bunalıma sürükleyende o hep baskı altındaydım küçüklüğümden beri onun dediğini yemek
onun istediğini giymek ve almak zorundaydım.biraz bütütüp kendi kararlarımı almaya çalışınca bu ona ters geldi
hep eleştirdi beğenmedi yüzünü astı..25 yaşına geldim halada öyle.nişanlımla aldığımız kararlara bile karışıyor..
herşeyi eleştiriyor..bu beni çok üzüyor..bazen bakıyorum arkadaşlarıma anneleri gözlerinni içine bakıyo bi iş bile
yapmıyolar anneleri melek..ben herseyini yaptığım halde hala bişy yapmayan biriyim..ben artık neyapayım..
kendimden okadar ödün verdimki iyi evlat olmak için hep susmammı lazım..küçüklüğümden beri susuyorum doldum hatasını
kabul etsin istiyorum.beni anlasın bi kere de Allah razı olsun kızım desin istiyorum çok mu

Sanki benim annemi anlatmissin.okadar zorki bi anneden boyle davranislar gormek.çok uzuluyorum.isterdimki biraz bize duskun olsun.ustumuze titresin.ama yooook hep biz hataliyiz onlar mukemmel.en ufak hatami okadar buyutuyoki.babamida dolduruyo.cok zor durumda kaliyorum.ama anne iste atsan atilmaz.bosver takma kafana.gelecek hayalleri kur.iyi olsun.

Seni o kadar iyi anliyorum ki..
sustugumuz icin sucluyuz belkide..
biz sustugumuz icin, hep susmak zorundayiz sanki...
Anneler ayirim yapmasa bile, inanmak istemem buna.. Ame kesinlikle daha ozenli davrandiklari cocuklari oluyor... Buna eminim..

merak etme evlenince herşey düzelecek. evlenip yuvanı kur mutluluğuna bak ozaman sende bu kadar takılmayacaksın zaten. inşallah evliliğinden yana yüzün güler.

herkesin annesi iyi bir sen böylesin bak arkadaşlarıma anneleri senin gibi değil çocukları ne isterse yapıyor herşeye evet diyorlar tın tın tın...........benim de var bir kızım aynen sizin gibi benden sürekli şikayetci neyse ben çözümü buldum akıllı olup cevap vermiyorum sonunda sadece anne olunca anlarsın diyorum birde annelerinizin gözünden bakın hayata gerçekten evlat yetiştirmek çok zor evlat yetir aklını yitir diyen boşa dememiş.

Haddinden fazla değer verme,kendinden çok ödün verme ..annenin hakları çok büyük ama seninde evlat olarak hakların olduğunu unutma hiç değilse anlayışa ve güleryüze sevilmeye hakkın var..annenle aran inşallah çok iyi olur ama bence arana bir mesafe koyarsan hatasını anlar ama üzerine çok düşersen sen suçlu olursun kabahatlerini görmesine izin ver.