iyi akşamlar kızlar.
daha önce açtığım bi konuda daha var ordanda bakarsanız ailemle yıldızımın barışık olmadığını pekala anlarsınız....
bu sefer durum daha farklı.
ben üniversiteye gidiyorum,ailemle aynı şehirdeyim.
sınavlarım biteli 2 hafta oldu.
ilk hafta nişanlım geldiği için,düğün hazırlıklarıyla uğraşmaktan evde hiç durmadım desem yeridir.
fakat şu son bir haftadır evdeyim.babam emekli o da evde,annemde...
daha ilk haftadan beni gene kendilerinden soğutmayı başardılar,özellikle annem.
babamın varlığı bile benim için başlı başına sorun zaten.geçmişte anneme çektirdikleri,benim sadece ''baba anneme kötü davranma'' sözüm üzerine,üzerime yürümesi,diğer konumdaki arkamdan sarfettiği sözler,sorumsuzlukları...ondan zaten hiç bir ümiim yok.
fakat annemle aramız iyi olur mu acaba diye hep bi ümidim vardı...yavaş yavaş o da köreliyor ne yazık ki...
yaşananları anlatacağım size.
not:diğer konumda da kendime söz verdiğim gibi artık onlara karşı hiç agresif değilim,aksine herşeye rağmen mutlu bi aile bireyi gibi davrandım.
daha dün sabah hep beraber güzel bi kahvaltı yaptık(abim,annem,babam ve ben).
kahvaltı bitti fakat çay faslı devam ediyordu,bi yandan da sohbet tabi...herşey normaldi.
abimle aramız ne çok iyidir ne kötü.abimle arada şakalaşırızda...
çayı bitti.tazelememi istedi.abim çayı açık içer,bende şakasına çok az dem koyup,gerisini su döker gibi yaptım(bu arada yaptığım bi şakadır o da güler demini zorla döktürürdü ama bu sefer şaka kaka oldu)
birden bana ağza alınmayacak küfürler etti:''ağzına s...,dangalak..''gibi yarı gülerek yarı ciddi.o kadar gücüme gittiki...
bunu annemin ve babamın yanında söyledi ve inanın biride ağzını açıp:''oğlum ne biçim konuşuyorsun kardeşinle'' demedi...aynısını ben yapmış olsam demedikleri kalmazdı.abim su istedğinde kendin al abi ben yorgunum dediğimde bile tepki veren insanlar bunlar...
abimki koskoca kurumda müfettiş ama demekki eğitim herşeyi çözmüyor.
çok kırıldım,abime,anneme,babama...
çayını döktüm:''terbiyesiz!'' deyip odama çekildim ve abimle konuşmuyorum dünden beri,zaten yarında turnesi var,şehir dışına çıkacak.
gelelim ikinci olaya...
ben nişanlıyım.abimi nişanlı değil ama görüştüğü biri var,ailelerde görüşüyor,benim düğünümden 6 7 ay sonrada onlar evlenecek.
ama annem adeta ben üvey evlatmışım gibi sürekli beni abimin kız arkadaşıyla kıyaslıyor ve bu benim hiç hoşuma gitmiyor...
sürekli şu modda;
eve misafir gelir,nişanladığım için tebrik eder,nişanlımın fotosunu görmek ister.hemen annem atlar,oğlumunda nişanlısı var civcivvvv göster fotosunu
biri bana iltifat etse hemen;gelinimde çok güzel
biri eğitiimimi beğensin hemen;gelinimde aynı fakülteden...
en son bugün dayım geldi konuşuyorduk,dediki dayım sizin düğün çok kalabalık olur
annem hemen atladı
ğlumla,geliniminkide kalabalık olur,gelinin ailesinin çevresi çok...
nişanda kayınvalidem bana çok güzel bohça hazırlamış herkes bakarken bohçama: ben gelinime daha güzelini hazırlayacağım...
gelinimizin ailesi bayağı zenginler,bununla heryerde övünüyor...
yani benle ilgili bişey konuşulurken ne yapıp edip konuyu abimin kız arkadaşlarının meziyetlerine getiriyor,sohbeti bölüyor.
mesela abimle kız arkadaşı kavga ettiğinde,annem hemen abime kızıyor...üzme kızı,iyi geçin gibi.
halbuki dün ben o küfürleri yerken ağzını bile açmadı....
sakın yalnış anlamayın,ben abimin kız arkadaşını kıskanıyor değilim,neticede o benim arkadaşım ve yüzüne de şakayla karışık diyorum:''valla yaşadın,annem gibi kaynanayı herkese nasip etsin Allah,seni benden daha çok seviyor: ))''
mesele annemin beni böyle bi duruma sokması...ben gelinimizi sevmesine karşı değilim bilakis sevinirim bile ama bu sevgisini neden benim üzerime rakipmişcesine gösteriyor?neden?
ve inanın bu olayların hiç birine tepki vermedim,uyarmadım.sırf huzursuzluk çıkmasın diye....
şurada 4 ayım kaldı bu evden gitmeme,kimseyle kötü olmak istemiyorum.
ama benden bişeyleri alıp götürdüler...
bana kazandırdıkları tek şey geceleri sessizce döktüğüm gözyaşları ve onların elimden aldıkları sevgi...bunu derken utanıyorum ama onları sevmiyorum artık: (
4 ay çabucak geçsin diye dua ediyorum sürekli...Rabbime binlerce kez hamdolsunki dünyalar iyisi bi nişanlım var.
kayınvalidem,kayınbabam beni öz kızları gibi seviyor.kızları olmamış hiç ve ben ilk gelinleri olacağım,gözerimin içine bakıyorlar adeta...babam evlerinde tatlı yememelerine rağmen ben glmeden evvel tatlıyı seviyorum diye evi çeşit çeşit tatlılarla donatan, beni 2 güne bir arayan,annem deseniz bana alışverişe çıktığımızda bi kıyafeti deneyip çok beğenmemize rağmen fiyatından dolayı alamadık diye ağlayan ''ben kızımın üzerinden çıkarttırdım ama alacağım onu sana güzel yavrum'' deyip,para biriktirip öbür ayına bana sürpriz yapıp o kıyafeti alan,ben hastayım diye saat başı beni arayan güzel insanlar....
ama hep şükrediyorum,Rabbime şükürler olsunki nişanlım ve ailesi çok iyi,en azından onlardan çekmeyeceğimi bilmek güzel...
çözüm aramak değil niyetim kızlar sadece içimi döktüm sizlere...
zira annenle konuş,duygularını ona anlat diyen arkadaşlarım olacak.
emin olun annem bundan anlayacak yapıda değil.ben ona derdimi anlatsam,birden çemkirir,babama,abime şişire şişire beni kötüler(gelini kıskanıyor bile der mazallah),sonrada bana küser,ağlar...
yani sakince konuşup,sakince çözüme kavuşmaz bunu biliyorum.
annem gösterişi,hava atmayı çok sever,onu yeren bi şey söylediğiniz anda da sizden kötüsü olmaz...
ben artık pes ettim...içime atmakla yetiniyorum...geçsin 4 ay...
hiiççç sanmıyorum. 
