Herkes derdini yazmış ben de yazayım bari. Hayatımın en yoğun günlerini geçiriyorum, aklımın almadığı bir yoğunluk. Tüm gün pc başında çöküp kalıyorum. Ondan artan zaman varsa -iki çocuğum var- yemek yaparak geçiriyorum. Üç öğün yemek hazırlamam gerekiyor ve nefret ettim bu durumdan. Tabiki arada eşim hazırlıyor, dışardan söylüyoruz falan ama bunlar haftada 1-2 olan şeyler. Başka hiçbir şeye zamanım yok.
Anormal yoruluyorum, ve sağlığım bozuldu. Tedaviye başladım ilaçlar dokunuyor. Sürekli kusacak gibi , her an yere düşecek gibiyim.
İçine girdiğim girdaptan çıkamıyorum ama depresyona da giremiyorum, ona da vakit yok.
Arada oluşan anlık boşluklarımda buraya bakıyorum iki kafa dağıtıyorum. Öyle

tan bir hayat.
Herkese hayırlı bunalımlar dilerim