Ben lisedeyken uc yil mecburen annemin ailesinde kaldim.Annem her ay maddi ihtiyaclarini karsilardi.Uc tane telefonum,paralarim calindi.Kimisini soyledim kimisini soyleyemedim.kimseyi suclamadim.Dayim sarhos gelirdi eve .Benden birbyas buyuk.Cok tacizlwrine ugradim
Korkudan odami ayirdim.Sanirsam o donem psikoz oldum.cunku sesler duyuyordum. Hep icime attim.Her kurusuma kadar cal8nirdi.O zamanki aklimla kendimi salak ilan ettim.Cunku sadece benim esyalarim caliniyordu.Ailem uzulmesin diye her seyi anlatmadim.
Ailemin gozunde ben sinirli,hassas ,deli oldum.
Hayatima karismalarina izin verdi hep annem.Nisanlandim .Laf soylediler.Ayrildim biz biliyorduk dediler.
Simdi de boyle soyluyorlar.Eski defterleri acip yuzlerine vurmamak icin zor tutuyorum. Hele bir dayo daha var.Herkesi doldurup kenara cekilir.Sonra millet bize saldirir.
Anneme cok kizdim.Bunlari ogrendigi halde beni onlarla muhatap ettigi icin.Sonra affettim. Kendisi de yeterince cekti zaten
Ama onlardan yana bir sey söyleyince krizw griiyorum
Psikolaga gittim.Toparlandim cok sukur.Sene de bir defa gördüğüm insanlarin hayatima bunkadar.mudahil olmalari beni sinir ediyor.
Ve annemi affetmek de cok zorlandim.O da bu duruma dayin senin oralarinda para aramistir dedi.O ozamanlar cok deliydi dedi.kucuktu dedi.Agladi.Cok agladi.Kiyamadim.baktim beni kaybwtmwmek icin caba gösteriyor. Konuyu kapattim ben de.Simdi hic benim yanimda onun konusunu dahi acmiyor.Ama icimde hala bir guvensizlik var.
ama bu anlattıklarınız konunun girişinden çok daha farklı hem de suç teşkil eden öğeler barındırıyorlar.
sanırım annenizin ailesi üzgünüm ama pek normal değiller.
Gerçekten görüşmemeniz en hayırlısı.
Herkesin ruhsal olarak sağlıksız olduğu bir ortamda sizi övmeleri/takdir etmeleri zaten imkansız olurdu.
kesinlikle kesin görüşmeyi.